Sunday, May 17, 2009

အေမ သို႔ ေမွာ္၀င္ႏွငး္ဆီ(၂)

အေမနဲ႔ ပတ္သက္ လာ ရင္ေတာ့ေရးစရာအေတာ္ ရွိတယ္ လို႕ေျပာရမွာပါ။ဟုတ္ပါတယ္ ေလ မိန္းမသာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ရပ္တည္မႈဟာ၊ေယာက်္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ရပ္တည္မႈထက္ပိုျပီးဂရုစိုက္ရတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္ေလ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုကေပါက္ဖြား လာ တဲ့မိန္မမသားတစ္ေယာက္ ေပါ့ေလ၊ ျပီးေတာ့ ရုပ္ရည္ လည္းရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ အႏၱရာယ္ အေတာ္ ၾကီးတယ္ လို႕က်ေနာ္ထင္ပါတကယ္ေတာ့ အေမ့စိတ္ရင္းကျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခ်င္တာပါ၊အဲ..ဒါေပမဲ့ကံတရားကအေမ့ကိုအဲလိုျဖတ္သန္းခြင့္မျပဳခဲဘူးလို႕ထင္ပါရဲ႕၊အေဖဆံုးကတည္းကအေမဟာဘ၀ကိုအရွံးမေပးတမ္းရင္ဆိုင္လာခဲ့တာ၊က်ေနာ္တို႕အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ၊..အေမ့အေၾကာင္းကိုေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊က်ေနာ့္ အေနနဲ႕အဖြားပနး္ယုံအေၾကာင္းကိုလည္းေျပာ မွျဖစ္မွာပါ၊ အေမနဲ႕ အဖြားပန္းယုံကဆက္စပ္ေနတဲ့ဘ၀တစ္ခုေလ၊။
အဖြားပန္းယုံဆိုတာက၊အဖိုးေနာက္ကိုပါလာတဲ့၊အဘေဒါင္းရဲ႕ဘ၀ၾကင္ေဖၚပါ၊နဲနဲေတာ့သီးခံပါဗ်ာ..ရႈပ္သလိုျဖစ္ေနေတာ့..က်ေနာ္တို႔ အဖိုးက မန္းဇာတိ…ေအာက္ျပည္လို႕ ေခၚတဲ့က်ေနာ္တို႕ေနရာကို..အျခေနရေျပာင္း လာေတာ့၊ အဖိုးနဲကေသတူရွင္မကြာ၊ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာတိုက္ခဲ့တဲ့အဘေဒါင္းလည္း လိုက္လာတယ္၊ အဲဒီေတာ့..အဘရဲ႕ဇနီးအဖြားပန္းယုံလည္း ပါလာတယ္၊က်ေနာ္တို႔ဆီမေရာက္ခင္ေတာ့၊ရန္ကုန္၊ေမာလျမိဳင္၊ေရး ေတြမွာခဏစတည္းခ်ခဲ့ေသးတယ္၊..အဲလိုအဖိုးေနာက္ေတာက္ေလွ်ာက္ပါခဲ့တာဆိုေတာ့၊က်ေနာ္တို႕မိသားစုစာရင္းသြင္းရမွာပဲေလ။က်ေနာ္ေျပာတဲ့အဖိုးေတြအားလံုးမွာထိုးကြင္းေတြရွိတယ္၊ေသွ်ာင္နဲ႕ပဲသက္ထက္ဆံုးေနသြားၾကတယ္။ေဘာင္းဘီအရွည္၀တ္ေတာ့ လည္း၊က်ေနာ္တို႕ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြ၀တ္တဲ့ေဘာင္းဘီအရွည္မ်ဳိးေတြ…ျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္..အဖိုးနဲ႕အဘေဒါင္းတို႕ကို၊ေသွ်ာင္တေစာင္းနဲ႕ေဆးတံနဲ႕၊ေနာက္ျပီးေတာ့ထိုးကြင္းေတြနဲ႕၊အဖိုးကသူ႕ေဆြမ်ဳိးေတြအေၾကာင္းကိုသိပ္မေျပာခ်င္..ေမးရင္လည္းမၾကိဳက္ေတာ့၊က်ေနာ္တို႔မေမး၊အဘေဒါင္းကိုေမးေတာ့လည္း...“ေျမးရယ္..နင့္အဖိုးေခါင္းညိတ္မွ..အဘေျပာရဲမယ္တဲ့”ဘာမွန္းက်ေနာ္နားမလည္ေတာေနာက္လည္းမေမးေတာ့၊ အဲစိတ္သာတဲ့အခါေတာ့့ တစြန္းတစေျပာျပတာေတြ လည္းရွိေတာ့ ရွိတယ္ေလ၊…စကားကလိုရင္းမေရာက္ ျဖစ္ေနျပီ ..က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက မဖြားပန္းယုံအေၾကာင္း.. အေမနဲ႔ အေဖညားေတာ့..အေဖကအိမ္ခြဲေနတယ္၊ မိဘကိုအပူမေပးဘူးေပါ့ေလ၊ ဒါေပမဲ့..အဖိုးကဇြတ္ေခၚေနျပီးအဖြားကလည္း ငိုၾကေတာ့ အိမ္ေပၚတက္ေနရတာ၊..အဲဒီမွာ အေမနဲ႕ အဖြားပန္ယုံတို႕ေတြ႔ၾကတာပါ၊..အေမ့ကိုေတာ့အား လံုး ခ်စ္ၾကပါတယ္ ဒါေပမဲ့၊ အေမက က်ေနာ္တို႕အဖြားအစစ္ထက္၊အဖြားပန္းယုံကိုပိုခ်စ္တယ္၊မဟုတ္မခံစိတ္ဓာတ္ျခင္းတူလို႕တဲ့ေလ
ထားပါေတာ့ အဲဒီမွာတင္အဖြားပန္းယုံဆီက..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္တဲ့အတတ္ေတြကို၊အေမရခဲ့တာပါ။

“မိန္းခေလးဆိုတာ၊ပန္းတစ္ပြင့္ပါ၊အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ေၾကြမွာပါ၊တခ်ဳိ႕ကေလေခၽႊလို႔ေၾကြရတယ္တခ်ဳိ႕လူေခၽြလို႕ ေၾကြရတယ္။ ဒီေတာ့လူေၾကာင့္ေၾကြတဲ့ပန္းမျဖစ္ေအာင္၊ မိန္းခေလးတိုင္းဟာ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္ရတယ္၊ ကိုယ့္ စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အိေျႏၵေရကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အဲဒီအေစာင့္သံုးေယာက္သာမရွိရင္၊ဂုမၻလဏ္္တစ္ေထာင္ေစာင့္ေနလဲအလကားပဲ၊ လူေတြေခၽြလို႕ေၾကြတတ္တယ္…အထူးသျဖင့္အရမ္းလွတဲ့မိန္းခေလးေတြေပါ့”

(အဖြားပနး္ယုံ)

အဲလိုမ်ဳိးအေတြးနဲ႕ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္တတ္ေအာင္ဆိုျပီး၊အေမ့ကိုသူနားလည္သေလာက္၊ဆူးထိုးအတတ္၊ပန္းထိုးအတတ္၊လက္ပစ္ဆူးအတတ္ကိုသင္ခဲ့တာပါ၊အေမကလည္းနဂိုလ္ကတည္းက၀ါသနာပါလားမသိ၊အဖြားပန္ယုံခိုင္းသမွ်အကုန္လိုက္သင္ေတာ့တာပဲ၊အတတ္ျမန္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာသံၾကားတယ္၊အေမဆူးေပါက္ျပတာေတာ့တခါႏွစ္ခါျမင္ျမင္ဘူးတယ္၊….ျမင္ဘူးတာကလည္းအရမ္းကိုအေၾကာင္းဆံုလို႕ပါ၊ေမးေခါင္းေပၚကဆံထုံးမွာထိုုးထားတဲ့ကိႏၷာရာရုပ္ပါတဲ့ဆံထိုးေလးကိုအဖြားကပဲေပးထားတာပါ၊အဲ….အခုေတာ့မရွိေတာ့ဘူးေလ၊ဒုတိယအၾကိမ္က်ေနာ္တို႔မိသားစုမီးေဘး အသင့္ ခံရမွာပါသြားတယ္တဲ့ ဗ်ာ။
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ..အဲ လိုအေမပါ၊ဒီေတာ့ အေမနဲ႕အဖြားပန္ယုံဟာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းလို႕ေျပာလို႔ရတာပါ၊ဒီလိုနဲ႕ အေဖဆံုးေတာ့..အေမကေစ်းသည္ေပါ့၊အဲလိုပုဇြန္ေတြငါးေတြ..ေဖါက္သည္ေပးတန္ေပး၊ကိုယ္တိုင္ေရာင္းတန္ေရာင္းျပီးေတာ့၊မနက္(၁၀)နာရီေလာက္ဆိုေစ်းျပန္ျပီးေတာ့ခဏနားတယ္၊ေနာက္ျပီးရာသီေပၚတဲ့အသီးေတြကိုေရာင္းတယ္၊ အထူးသျဖင့္ အခုလိုဒူရင္းသီး၊ မင္းဂြတ္သီးေတြေပၚခ်ိန္ေပါ့ေလ။အေနာက္ဘက္ကမ္းကတက္လာတဲ့ဒူရင္း သီးေတြ၊မင္းဂြတ္သီးေတြနဲ႕ တျခားသစ္သီးေတြကို၊အပင္ရွင္ေတြဆီက၀ယ္၊ျပီးေတာ့ေဖါက္သည္ေပး၊ေငႈြကေတာ့ အေဟာင္းေပးအသစ္ယူတဲ့နည္းနဲ႔အေမေရာင္းတယ္၊။ မိန္ခေလးေတြေတာ္မ်ားမ်ားကအေမ့ဆီကယူေရာင္း ၾကတာမ်ားပါတယ္၊အဲဒီအထဲမွာ..က်ေနာ္တို႔က အစ္မလို႕ေခၚတဲ့ က်ေနာ္တို႔အေမရဲ႕ညီမအငယ္ဆံုး၊ အေဒၚအေထြးဆံုးပါတယ္။အေမနဲ႔ဆိုအသက္က(၁ရ)ႏွစ္ေလာက္ကြာတယ္၊အေမ့ညီမလို႔မေျပာရအေမ့လိုပဲၾကည့္ေကာင္းတယ္ဗ်။အခုထိလည္းေခ်ာတံုးပါ။အေမကေက်ာင္းတက္ခိုင္းတာ..မတက္ခ်င္ဘူးေစ်းပဲေရာင္းမယ္ဆိုေတာ့ လည္း။ အေမကေစ်းေရာင္းသင္ေပးရတာဗ်၊က်ေနာ္တို႕ကေခၚေတာ့ အစ္မတဲ့၊ အဲလိုနဲ႕ အစ္မေစ်းေရာင္းတယ္ဆိုပါေတာ့…။ ညေနေငြရွင္းခ်ိန္ေရာက္တိုင္းအစ္မေငြကလိုေနတယ္၊ အေမကေမးေတာ့ ေစ်းေကာက္ေပးရတာပါလို႕ေျပာတယ္၊ အဲလိုနဲ႕ေနာ္ ေန႔ေတြ လည္းက်ေရာ ေငြကပုိကြာလာတယ္၊အေမေမးေတာ့ေစ်းေကာက္ေပးရတာပဲေျဖေတာ့၊ အေမဘ၀င္မက်၊“အေထြး..နင့္ဟာက မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ ပထမေန႔က (၅) က်ပ္ကြာတယ္၊ ဒုတိယေန႔မွာ(၁၀) ေနာက္ေန႕ေတြတိုး လိုက္တာ ကေန႕ငါးရကလ္ည္းေျမာက္ေရာ ေစ်းေကာက္ကအစိတ္ေတာင္ျဖစ္သြား လား..ဟ (၂၅) က်ပ္ေပါ့”..အမွန္အတိုင္းေျပာ.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ..ငါျမဴနီစပါယ္ရုံးသြားေမးရလိမ့္မယ္ဟ။ ေျပာေတာ့မွ ကမ္းနားက အထမ္းသမား လူမိုက္ ကုလားမာ မြတ္နဲ႕၊ သူ႕တပည့္ဂြတို တို႕ နဲ႕ အေမထိပ္တိုက္တိုးေတာ့တာ ပဲဗ်။

ေနာက္ေန႕လည္းက်ေရာ..အမေစ်းေရာင္းတဲ့ကမ္းနာဖက္ကို…ဦးေလးခ်စ္ေဆြဆိုကၠားနဲ႕မေရာင္မလည္လိုက္သြားၾကည့္တယ္…က်ေနာ္လည္းလိုက္ရတယ္.. က်ေနာ့္ကိုေခၚတာက ထမင္းေကၽႊးမလို႕ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ဟိုတယ္ေတြမွာ မနက္ကေရာင္းထားတဲ့ ပုဇြန္ဖိုးေတြသိမ္းရင္း ငါးဖိုးေတြေတာင္းရင္း၊ က်ေနာ္က ၀ါဒီးတင္ရတယ္ ဗ်၊ က်ေနာ္ေတာင္ဒီကိစၥျဖစ္ေတာ့ (၅)တန္းေရာက္ျပီ၊..ညီကေတာ့ ဒုတိယတန္းေပါ့၊ ျပီးေတာ့ အဖိုးဆီက၊ အဘေဒါင္းဆီက၊ သတ္ကိုးသတ္တို႕ ေမာင္းကိုးေမာင္းတို႕ေတာင္ ၾကားဖူးျပီး အီးေရာင္၀ါးလုပ္တတ္ေနျပီ။သင္ေပးစရာရွားလို႕ က်ေနာ့္ကို ခဲေပါက္နည္း သင္ေပးတာက.. က်ေနာ့္ဘၾကီး၊ညေနတိုင္း ခဲေပါက္က်င့္ရတယ္။ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိတဲ့ အုန္းမႈတ္ခြက္၊ၾကက္ဥခြံတို႔ေပါ့ေလ၊ ပါရမီပါလို႔လားမသိ..အလြန္စိတ္ရွည္တဲ့ဘၾကီးလက္လန္သြားတယ္။သူပစ္ခိုင္းတိုင္းမထိလို႕ေလ။ထားပါ္ေတာ့ေလ။ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းမွာစိုးလို႔ဆက္ေျပာျပမယ္။
အဲဒီလိုအေမသြားျပီးအမေရာင္းတဲ့ဆိုင္နားအေရာက္၊လာပါျပီ..လမ္းသြားရင္ေဆာက္ၾကြေဆာက္ၾကြနဲ႔ရုပ္ရွင္ထဲက လူမိုက္ပုံ၊မရရေအာင္ဖမ္းျပီးေတာ့“ဒီေန႔လည္းအစိပ္ပဲေပးပါ”လို႕ေငြေတာင္းေတာ့…“ဒီမွာဂြတို..နင္ေယာက်္ားမွဟုတ္ေသးလား..မိန္းခေလးတစ္ေယာက္လုပ္အားကိုမိုက္ေၾကးခြဲ၊ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ့အရွက္မရွိေကာင္၊နင္တို႕ အေမေတြအစားငါရွက္လိုက္တာ”လို႕အေမ့ အသံၾကားေတာ့ ဒီလူကရွက္ျပီး အေမ့ဆီကိုအေျပးတပိုင္းနဲ႕၀င္ အလာမွာ… အစကတည္းကျပႆနာျဖစ္ေတာ့ မယ္လို႕သိတဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ဦးေလးခ်စ္ေဆြတို႕..ၾကား၀င္လိုက္ပံုက
အေမ့ဆီအရွိန္နဲ႕၀င္လာတဲ့…ဂြတိုမ်က္နာကိုဒူရင္းသီးနဲ႕က်ေနာ္ လွမ္းထုတာ..ဒီတခါေတာ့ကြတ္တိ…အား လို႕ေအာ္ျပီးရပ္ေနတံုး၊ဆိုကၠားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႕ဦးေလးခ်စ္ေဆြက ဒီလူရဲ႕ ပုခံုးကိုျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္တာ…တခါတည္တျခမ္းကိုင္ျပီးပံုအက်၊ နံေဘးကလူေတြ၀ိုင္ဆြဲေပါ့ေလ၊ တခါတည္း ဂြတိုကို သူ႕ဆရာမာမြတ္ဆီျပန္ပို႕……လိုက္ၾကတယ္။ ျပႆနာကေအးျပီထင္တာ ဗ်..မေအးပါဘူး ဗ်ာ၊ ျဖစ္ပုံက..
သူ႕တပည့္ခံလိုက္ရတဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး..ဒီမာမြတ္ဆိုတဲ့ကုလားက.. အေမ့ကိုေတး့ထားတယ္…အေမေစ်းသြားတဲ့ အခ်ိန္ကိုမွတ္ထားတယ္၊ အေမကမနက္ႏွစ္နာရီေလာက္ဆို အိပ္ရာထေစ်းသြားျပီေလ၊ ဒီလိုနဲ႕ မိုးတြငး္တေန႔မွာ၊ အေမရယ္ အမရယ္၊ ျပီးေတာ့ အိမ္နားကေစ်းသည္ေတြစုျပီေတာ့ေစ်းသြား….ကံေကာင္း ျခင္ေတာ့၊ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းတက္ဖို႕ မုန္႔ဖိုးမေပးရေသးတာ သိရေတာ့ အိမ္ကိုျပန္လွည့္လာျပီး..မုန္႔ဖိုးလာအေပးမွာ၊ အိမ္လမ္းၾကားထဲ မွာ အရိပ္ေတြျမင္ေတာ့၊“ သူခိုးရွင့္…သူခိုး…သူခိုး” လို႕အေမကေအာ္ေတာ့၊ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ထြက္ေျပးတံုး မီးသတ္ေတြတျခားေစ်းသြားသူေတြ လမ္းပိတ္ဖမ္းလိုက္ေတာ့ မွ လမ္းမီးေရာင္ေအာက္မွာၾကည့္ေတာ့ မာမြတ္တို႕ ဆရာတပည့္၊ အေမ မသက္ာတာနဲ႕ အိမ္ေဘး လမ္းၾကားကို လူေတြေခၚျပီး ၀င္ၾကည့္၊ က်ေနာ္တို႕ လည္းႏုိး၊ အဖြားလည္း ႏိုးထျပီး မီး ဖြင့္ၾကည့္မွ…ဘုရား… ဘိန္းေတြရယ္ေလ။ ကုိလိုနီေခတ္ကလိုဘိန္းပစ္ တာေပါ့ေလ။
အေမေလ..အသားေတြတုန္ေနလိုက္တာ။ေဒါသေၾကာင့္အေမ့မ်က္လံုးမွာအေရာင္ထြက္ေနလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ “ဥပေဒနဲ႕ေထာင္သာ မရွိရင္..ငါ့သားေတြသာမရွိရင္ ဒီမွာ မိန္မတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ကလိန္ေစ့ညဏ္ဆင္ေလာက္ပဲလုပ္ရဲတဲ့ ကု လား ယုတ္ဆရာတပည့္၊ နင္တို႕ လို လူစားေတြကိုေလ၊ငါ ဓါးတလက္အပိုေပးျပီးခုတ္လိုက္ခ်င္တယ္တဲ့”
က်ေနာ္လဲ အဲဒီလူေတြနဲ႕ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္ ျပီး တေယာက္ထဲ လမ္းသြားေနတဲ့ မိန္းခေလးဆိုၾကည့္ေတာင္မၾကည့္မိေအာင္ေနမိေတာ့တယ္.. ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ မေတာ္တဆ မ်က္လံုးကအနိုင္က်င့္မိေသာ္။ က်န္တာေတြကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာကပဲ တရားမွ်တစြာရွင္း လိုက္ပါတယ္ ဗ်ာ။ ။

12 comments:

ႏွင္းဆီနက္ said...

မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ဒီလိုျပသနာေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းျပီးေတာ့ သားသမီးေတြကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရတာမလြယ္ပါဘူး ဒီလိုအခက္အခဲေတြၾကားကေနျပီး ကိုယ့္သားသမီးကိုလူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့မိခင္ေတြကိုအရမ္းပဲေလးစားပါတယ္ ကိုႏိုင္ဦးေရ ဂုဏ္ယူပါတယ္အဲ့လိုမိခင္အတြက္
ဆက္ေရးပါ အားေပးပါတယ္
ခင္တဲ့
ႏွင္းဆီနက္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဖတ္သြားတယ္..
ေနာင္တစ္ပိုင္းကို ေစာင့္ဖတ္ေနပါမယ္..

Dream said...

“မိန္းခေလးဆိုတာ၊ပန္းတစ္ပြင့္ပါ၊
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ေၾကြမွာပါ၊တခ်ဳိ႕က
ေလေခၽႊလို႔ေၾကြရတယ္တခ်ဳိ႕လူေခၽြလို႕ ေၾကြရတယ္။ ဒီေတာ့လူေၾကာင့္ေၾကြတဲ့ပန္းမျဖစ္ေအာင္၊ မိန္းခေလးတိုင္းဟာ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္ရတယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊
အိေျႏၵေရကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊
အဲဒီအေစာင့္သံုးေယာက္သာမရွိရင္၊
ဂုမၻလဏ္္တစ္ေထာင္ေစာင့္ေနလဲအလကားပဲ၊ လူေတြေခၽြလို႕ေၾကြတတ္တယ္…
အထူးသျဖင့္အရမ္းလွတဲ့မိန္းခေလးေတြေပါ့”


အဖြားပန္းယံုေျပာတဲ့စကားေလးက တန္ဖုိးရွိတယ္... မိန္းကေလးတိုင္း လုိက္နာသင့္ သိသင့္တယ္ေနာ္....
ဟဲဟဲ... ေနာက္ဆုိ ဦးကာၿကီးကို ေတြ႔ရင္ ေရွာင္မွ ျဖစ္မယ္.... မေတာ္ ဒူးရင္းသီးနဲ႔ ေပါက္ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔.... ဟိဟိ....

poemflower said...

“မိန္းခေလးဆိုတာ၊ပန္းတစ္ပြင့္ပါ၊အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ေၾကြမွာပါ၊တခ်ဳိ႕ကေလေခၽႊလို႔ေၾကြရတယ္တခ်ဳိ႕လူေခၽြလို႕ ေၾကြရတယ္။ ဒီေတာ့လူေၾကာင့္ေၾကြတဲ့ပန္းမျဖစ္ေအာင္၊ မိန္းခေလးတိုင္းဟာ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္ရတယ္၊ ကိုယ့္ စိတ္ကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အိေျႏၵေရကိုလည္းေစာင့္ရတယ္၊အဲဒီအေစာင့္သံုးေယာက္သာမရွိရင္၊ဂုမၻလဏ္္တစ္ေထာင္ေစာင့္ေနလဲအလကားပဲ၊ လူေတြေခၽြလို႕ေၾကြတတ္တယ္…အထူးသျဖင့္အရမ္းလွတဲ့မိန္းခေလးေတြေပါ့”
အဲဒီစကားေလးက အရမ္းတန္ဖိုးရွိုပါတယ္
ေဖာ္ျပေပးတာ ေက်းဇူးပါ ကိုဥပသကာ

မိုးခါး said...

အကို႕ အေမအေၾကာင္းဖတ္ရတာ အားရတယ္ ..
အားလည္းေပးတယ္ ..
မိန္းကေလးေပမယ့္ သတၱိရွိဖို႕ လိုအပ္တယ္ .. း))

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

တန္ဖိုးရွိတဲ့ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္ပါ ကိုဥပသကာ။ မိန္းမသားေပမယ့္ အရာရာကို ရဲရင့္ျပတ္သားမႈအျပည့္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ အစ္ကို႔အေမကိုလည္း အရမ္းကိုေလးစားမိပါတယ္...

Dr Phyo Wai Kyaw said...

အေမ့ကုိပုိခ်စ္သြားတယ္
က်ေနာ့္အဘြားနဲ႔တူတယ္ဗ်ာ
"...ဓားတစ္လက္အပုိေပးျပီးခုတ္လုိက္ခ်င္တယ္..."

ဟုတ္တယ္

MANORHARY said...

လာဖတ္သြားပါတယ္။
အရင္ကလည္းလာဖတ္ပါတယ္
ဘာမွမေၿပာခဲ့တာပါ။

မသက္ဇင္ said...

ဥပသကာေရ
စာေရးေကာင္းတယ္
အေမ့သတၱိကိုေလးစားတယ္
အားကိုးမဲ့လို႔ေကာက္ရိုးတပင္ကိုဆြဲလိုက္ရတယ္
ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးေတြ မွတ္သားသင့္ပါတယ္

Nyo Pyar Nyet said...

အေမကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ထင္တယ္...အရမ္းေကာင္းပါတယ္...ထိထိမိမိနဲ့
တိုတိုေလးေရးရင္ပိုေကာင္းမယ္...
အေမေတြအားလံုးကေလးစားစရာေတြပါလားဆိုတာ
ပိုသိသြားပါျပီ.....

win latt said...

အဖြားပန္းယံုရဲ႕ ဒိုင္ယာေလာ့ကိုၾကိဳက္တယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔စကားလံုးေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီးရွင္းျပေစခ်င္တယ္။
ဥပမာကြင္းစကြင္းပတ္ေလးနဲ႔ ဘယ္အရပ္သံုးတဲ႔ ဘာအဓိပၸါယ္ဆိုတာေပါ့။ဥပမာ “ က်ေနာ္က ၀ါဒီးတင္ရတယ္ ဗ်၊” ဆိုတာရယ္၊သတ္ကိုးသတ္ ေမာင္းကိုးေမာင္းဆိုတာေတြေပါ့။တစ္ခ်ုိဳ႕အရပ္ေဒသကသိေပမဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသေတြက မသိဘူးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါ။ ဒိထက္ပို ရသေျမာက္တာေပါ့။ေမွာ္ဝင္ႏွင္းဆီ လို႔ ဘာေၾကာင့္ေခၚတယ္ဆိုတာပါ ရွင္းျပေပးပါဦး။
အားရေအာင္ဖတ္သြားျပီး အေမ႔ကို ပိုေလးစားမိပါေၾကာင္း။
သုခီအတၱာနံပရိဟရႏၱဳ

ခြန္ျမလိႈင္ said...

အိုးးးးးးးးးး

အကို႕ အေမက ဆူးေပါက္ ပန္းေပါက္ အတတ္ေတြကို တတ္တာကိုးးး အဖြားပန္းယံုဟာ နန္းတြင္း အပ်ိဳေတာ္ၾကီး ထင္တယ္ ဟုတ္လား အကို... တရုတ္နန္းတြင္းမွာ မိဖုရားေတြ သမီးေတာ္ေတြနားမွာ သင္းသတ္ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ ထားေပမယ့္ ျမန္မာ နန္းတြင္းမွာေတာ့ အေပ်ာ့သိုင္း နဲ႕ လက္နက္ပုန္း ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တဲ့ အပ်ိဳေတာ္ၾကီးေတြကိုပဲ ကိုယ္ရံေတာ္ အျဖစ္ ထားတယ္လို႕ ၾကားဖူး မွတ္ဖူးတယ္။ အကို႕ အဖိုးတို႕ဟာ နန္းတြင္း အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကို ေရွာင္လာၾကတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ထင္တယ္။ ညီမ ထင္တာကို ေျပာတာပါေနာ္..