ဒဏ္ရာနဲ႕ ငွက္

ငွက္တစ္ေကာင္
အျဖဴေရာင္အေတာင္ပံ
မိုင္ေထာင္ခ်ီပ်ံ
ေလဆန္ပ်ံ၀ဲ
အျမဲၾကိဳးကုတ္
လုံ႔လထုတ္ကာ
ပန္းေနရွာလဲ
အံခဲဇြဲတင္း ေရွ႕ဆက္ရင္းေလ။

ငွက္တစ္ေကာင္
အျဖဴေရာင္ကိုယ္လံုး
အနီဖုံးလြမ္း၊ ဘယ္လိုႏြမ္းလဲ
ရင္ထဲမထား၊ဖယ္ရွားအတၱ
ပရေရွ႕တင္၊ျငိမ္းေစခ်င္စိတ္
ထိုတိဟိဟ္ေၾကာင့္၊ျမွားေျငာင့္စိုက္၀င္
ရင္ဖတ္ဒဏ္ရာ၊ၾကီးလြန္ရွာလဲ

သူျပန္ေနဆဲ..ျပန္ဆဲေလ။

ဖ်ားနာေနေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးငွက္ သို႕ရည္ညြန္း ပါသည္

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ

ဥပသကာ။

ထူဆန္းဇုံ

မ်က္မျမင္အကန္းက၊ေကာင္းကင္ေပၚၾကည့္
ေရာင္စဥ္ေတြနဲ႕ထိျပီး၊ျဖစ္ပ်က္
အသီးသီးကိုျမင္ရတယ္။

နားကမၾကား ပင္းေနသူမ်ားလည္း(လဲ)

အခန္းမ်ားထဲ၀င္၊နားက်ပ္ဆင္ေသာ္
ဟစ္ေအာ္သံမ်ား၊ ၾကားရသတဲ့။

ဆြံ႕ အနုတ္ဖ်ား၊စကားမတတ္
ငိုေနတတ္သူ၊ ထိုလူမ်ားလည္း(လဲ)
ထိုထဲေရာက္ေသာ္၊ေအာ္ဟစ္ရႊင္ျမဴး
ခ်စ္ရည္လူးကာ၊ သစၥာစကားတို႕ဆိုသတဲ့။


ထိုကဗ်ာ အတြက္ အေတြးကို အစျပဳေပး ခဲ့ေသာ

ကိုရင္ ေနာ္

အား

ေက်းဇူးတင္ ရွိပါေၾကာင္း

ျငိမး္းခ်မ္းပါေစ