Thursday, October 1, 2009

ထူဆန္းဇုံ

မ်က္မျမင္အကန္းက၊ေကာင္းကင္ေပၚၾကည့္
ေရာင္စဥ္ေတြနဲ႕ထိျပီး၊ျဖစ္ပ်က္
အသီးသီးကိုျမင္ရတယ္။

နားကမၾကား ပင္းေနသူမ်ားလည္း(လဲ)

အခန္းမ်ားထဲ၀င္၊နားက်ပ္ဆင္ေသာ္
ဟစ္ေအာ္သံမ်ား၊ ၾကားရသတဲ့။

ဆြံ႕ အနုတ္ဖ်ား၊စကားမတတ္
ငိုေနတတ္သူ၊ ထိုလူမ်ားလည္း(လဲ)
ထိုထဲေရာက္ေသာ္၊ေအာ္ဟစ္ရႊင္ျမဴး
ခ်စ္ရည္လူးကာ၊ သစၥာစကားတို႕ဆိုသတဲ့။


ထိုကဗ်ာ အတြက္ အေတြးကို အစျပဳေပး ခဲ့ေသာ
ကိုရင္ ေနာ္
အား

ေက်းဇူးတင္ ရွိပါေၾကာင္း

ျငိမး္းခ်မ္းပါေစ

2 comments:

Dr Phyo Wai Kyaw said...

ထူးဆန္းဇုံကား မထူးဆန္းေတာ့

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒီလို ဆြံ႕အနားမၾကားေတြကိုေတာင္ အၾကားအျမင္ရႏိုင္တဲ႔ အဲ႔ဒီ ထူးဆန္းဇံုေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ေတာ႔ လိုေနတယ္...