ေတြးမိေနတဲ့ အေတြးမ်ား (၁)

ဘသာေရးကို ဘာျဖစ္လို႕ေဇာင္းေေပးျပီး ေရးလဲလို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမးလာေတာ့ က်ေနာ္အေျဖရ ခက္တယ္ေလ၊ က်ေနာ္က ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားတာလား အမွန္တရားကို သိခ်င္တာ လားလို႕ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေမးဖူး ပါတယ္၊ က်ေနာ္က အမွန္ကိုသိခ်င္သူ၊ သစၥာတရားကို သိခ်င္သူ၊ ေလာကသစၥာကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳနိုင္ေသာ ေလာကုတၱရာ သစၥာမဂ္ပညာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္သူ။ ဒီေတာ့ တတ္နိုင္သမွ် ရွာတယ္၊ လက္လွမ္းမီနိုင္သေလာက္ ရွာေနတယ္။ တရားဆိုတာ က်င့္မွရတယ္ လို႔ဆံုးမခဲ့ဖူးတာ သတိရတယ္။ ေန႕စဥ္ဘ၀ထဲကေန သစၥာရွာပါ၊ လို႕ ဆရာေတာ္မ်ား ဆံုးမခဲ့တာ ကိုေတြးမိတယ္။ မလြယ္ပါ..က်ေနာ့္ အဖို႕ ခက္သည္။ က်ေနာ္ ေနတတ္၊စားတတ္၊ ေျပာတတ္ေအာင္ သင္ေနပါသည္။ ေသတတ္ဖို႕..အင္း ေသတတ္ဖို႕က အမ်ားၾကီး လိုေသးသည္ဟုထင္သည္။ ေလာေလာဆယ္ ေနတတ္၊ စားတတ္၊ ေျပာတတ္ေအာင္ က်ေနာ္ ေလ့က်င့္ေနရဆဲ၊ သင္ယူေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ မစားတတ္လွ်င္ ဘာစားစား အဆိပ္။ မေျပာတတ္လွ်င္.. အကုသိုလ္၊ မေနတတ္ လွ်င္ေတာ့..ေသတတ္ဖို႔ မလြယ္၊ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းေတြအဆံုးအမ ေမးခြန္း က ရင္ထဲေရာက္လာတယ္၊ ေနတတ္ရဲ႕ လား၊စားတတ္ရဲ႕ လား၊ ေျပာတတ္ရဲ႕ လား၊ ဆိုတာ က်ေနာ္အခ်ိန္အၾကာၾကီး၊ ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြးျပီးစဥ္းစား ေနတတ္ေတာ့၊ အခု ေရးေရး သေဘာေပါက္လာသည္၊၊ ေနနည္း စားနည္း ေျပာနည္း ေနာက္ေတာ့ ေသ နည္း.. မလြယ္ တကယ္မလြယ္ဟုဆိုခ်င္၏၊။ ေမးစရာက ရွိလာျပန္သည္၊ ေနတာစားတာက ဟုတ္ပါျပီ။ မတတ္ရင္ အကုသိုလ္ဆိုတာ၊ တရားစကားေျပာလည္း အကုသိုလ္လား ဆိုျပီး ကတ္ကတ္သတ္သတ္ ေမးတာခံရ ဖူးတယ္ ေလ၊ ဟုတ္ပါတယ္ တရာစကား ကိုေတာင္မွ ဗုဒၶမတညဴ ဘုရားအလိုေတာ္က်မဟုတ္ရင္ အကုသိုလ္ပါ၊ ဘယ္သူမွ ဘုရားစကားကို ကိုယ္လိုရာေတြးျပီးဖြင့္ဆိုခြင့္မရွိပါဘူး ဘုရားအလိုေတာ္က်မက် ကိုပဲၾကည့္ရမွာပါ။ က်ေနာ္တို႕က ဘုရားအလိုေတာ္က်မက် ဘယ္လိုသိနိုင္မလဲ..ဆိုေတာ့ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ျမန္မာျပန္မ်ားနဲ႕ ညိွပါ လို႕ ပဲေျပာရမွာပါ။ ဒီၾကားထဲ လာေသးတာက “ ငါတို႕ကို စာေတြ႔လာမေျပာနဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔” တရားပဲ လာေျပာဆိုတာကို နားထဲမဆံ့ေအာင္ ၾကားလာရတယ္။ ဖတ္လာရတယ္။ တရားေတာ္ပရိယတၳိကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုေသာ သေဘာ မ်ဳိးျဖင့္ကား မေျပာေကာင္းေသာ စကားဟုသာ ဆိုခ်င္ပါသည္။
ပရိယတၳိသည္ သာသနာေတာ္၏ မူလေရေသာက္ျမစ္ဟု ဆိုခဲ့ပါလွ်က္ စာမလို ဟုေျပာေသာ စကားသည္ ဘုရားစကားေတာ္ကို ပယ္ေသာစကားျဖစ္သည္။ သာသနာသုံးရပ္ ဟုဆိုပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တစ္ခုကိုမွ်ပယ္ရန္ မျဖစ္နိုင္ပါ။ ထိုပရိယတၳိကို ဆရာတင္ကာ အလုပ္ခြင္၀င္ရပါသည္။ ပဋိပတ္ အလုပ္ခြင္မွ ပဋိေ၀ဓ တည္း ဟူေသာ အသီးအပြင့္ကို ရရွိခံစား ရနိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ မိမိလုပ္ေသာ အလုပ္၊ အက်င့္ျမတ္သည္ ပရိယတၳိစာနဲ႕ အံေခ်ာ္လြဲေနပါမူ စာကားမမွား မိမိမွားသည္ဟုသာဆုံး ျဖတ္ရပါမည္။
ပဋိပတ္ဋိအလုပ္ခြင္ထဲ အလြန္အသုံးတည့္ေသာ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ၾကီး၏ အဆံုးအမကို ၾကားဖူး၊ နာဖူးသူမ်ား ရွိျပီးေသာ္လည္း ျပန္အမွတ္ရမိေအာင္ ေျပာရျပန္ေသာ္ “ငါတို႕တရားက ေလာဘကင္းေၾကာင္း ေဒါသကင္းေၾကာင္း ေမာဟကင္းေၾကာင္းတရားပါ၊ ဒီတရားက တနာရီလုပ္ တစ္နာရီ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ကင္းရမယ္၊ လုပ္ေလ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ၾကီးေလဆိုရင္ ဒီတရားမွားေနျပီ” လို႕ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။

မည္သူ႕ကိုမွ် ေစာ္ကားလိုေသာဆႏၵ မရွိဘဲ က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးခဲ့သည့္ ေသာတပန္ ဆိုသူ အေၾကာင္းေျပာရမည္ဆိုလွ်င္…“ငါ့ကိုဆရာေတာ္က အရိယာျဖစ္ျပီလို႕ ေျပာလိုက္ တယ္ ဒီေတာ့ ငါအပါယ္လြတ္ျပီ..ငါ့ဘာသာငါ ေဘာလုးံပြဲပဲေလာင္းေလာင္း ႏြားပြဲပဲေလာင္းေလာင္း ဘယ္သူမွ လာမေျပာနဲ႕ ငါ့မွာ အပါယ္ဇာတိမရွိေတာ့ ဘူး” ဆိုေသာ ႏြားပြဲေသာတပန္မ်ဳိးလည္း ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို မည္သူမွ် တရားေဟာ မရေတာ့ပါ။ သူကပဲ လူတကာကို တရားအားထုတ္ရန္ တိုက္တြန္း ေနပါေတာ့သည္။ ဘယ္သူ မွားသနည္း၊ ဘယ္သူ မွန္သနည္း စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ ထပ္ အရိယာဆိုျပီး လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနေသာ သူမ်ား အေၾကာင္းေရးရလွ်င္ စာအုပ္တစ္အုပ္စာ မကရနိုင္သည္။ မိမိသႏၱန္ ေလာဘ ေဒါသ၊ ေမာဟ မည္မွ်ကင္းေၾကာင္း ကို မိမိသာလွ်င္အသိဆံုးျဖစ္ပါသည္။ မိမိကိုယ္ကို ေသခ်ာ ဆန္းစစ္ အားမနာတမ္း ေ၀ဖန္ဖို႕ လိုသည္။ ႏွိမ့္ခ်စဥ္စားတတ္ဖို႕ လိုပါသည္။

စစ္မွန္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္သည္ တစ္ခုတည္းေသာ ဘ၀ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္အျဖစ္ ျမတ္နိုး ယုံၾကည္မိသျဖင့္ က်ေနာ္စြမ္း သမွ် ဘာသာေရး အေၾကာင္းမ်ားကိုေရးရျခင္း ဟု ၀န္ခံစကားဆိုရင္း……..။

ဥပသကာ

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။