၂၀၀၉ ဆုေတာင္း

ျပီးျပည့္စုံေသာသီလဟူသည္(၂)

Happy New Year!!!!

ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေလးစားရတဲ့ ေရးေဖၚေရးဖက္ နဲ႔ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုး မဂၤလာရွိေသာႏွစ္သစ္မွာ ဓမၼ ထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္နုိင္သည္ ျဖစ္ေစ ေသာ၀္။

သုေတသန အတြက္ ပါနာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ေနရတဲ့ အတြက္ သီလပင္ မလုံႏုိင္။

ဒီအထက္က စာသားေလး ကေတာ့ က်ေနာ္ ေလးစားတဲ့ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္က ေရးခဲ့တာပါ အားလံုး လဲသိၾကမွာပါ ျမင့္မိုရ္ဦးဘေလာ့ ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာညဏ္ပါ။

ေလာက ဆိုကတည္းက အဓမၼနဲ႕ဓမၼတို႕ အားျပိဳင္ စစ္ခင္းရာဟု ပညာရွင္တို႔ ဆိုၾက၏။ ဆိုခဲ့သည္အတိုင္းလည္း ေလာကသည္ ဓမၼနဲ႕အဓမၼတို႔ အားျပိဳင္မႈ ရွိေနသည္မွာဓမၼတာ။

ဓမၼက အနုိင္ရသည့္အခါ ေလာကသည္ တည္ျငိမ္၏။ ေအးခ်မ္း၏။ ထို႕အတူ ေလာကသားတို႔ ခ်မ္းသာ၏။ ေလာကသား ဟူရာ၌ လူလည္းပါ၏။ နတ္လည္းပါ၏။ တိရိစာၦန္ လည္းပါ၏။ ျခဳံငုံ ေျပာဆို ရပါလွ်င္ (၃၁) ဘံုမွ မလြတ္ေျမာက္ေသာ သူ အားလံုးကို ေလာကသား မ်ားဟု ဆိုနုိင္ပါ၏။ သို႕အတြက္ ေလာကၾကီး တကယ္တန္း ျငိမ္းခ်မ္းရန္ အတြက္ အားလံုးတြင္ တာ၀န္ ကိုယ္စီရွိၾကပါ၏။ ေလာက၌ အဓမၼတရားတို႔ မထြန္းကားေအာင္ မပ်ံ႕ပြားေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ ရာ၏။ ထိုသို႔ အားထုတ္ရာ၌ မိမိကိုယ္ကို လည္းေကာင္း မိမိ၏ ဘ၀ကို လည္းေကာင္း ေလာကအတြက္ စေတး ရမည္သာျဖစ္ပါ၏။ ဘုရား အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ အေလာင္းေတာ္ ဘ၀ မ်ား၌ ငါးပါးသီလကို ခ်ဳိးေဖါက္ခဲ့သည္သာ။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ပုဂိဳလ္တို႕ ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းကား ေလာက၌ဓမၼ ထြန္းကားေရး အတြက္ အနစ္နာ ခံျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္ ကို ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရႈ ခဲ့ၾကျပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

က်ေတာ္တို႕ လည္း ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ ကို တိုင္းတပါးတို႕ ထိခိုက္ ေစာ္ကားလာသည္ ရွိေသာ္ ပါဏာတိပါတ သိကၡာပုဒ္ ကို ခ်ဳိးဖ်က္မည္သာ။ “သူ႕ႏုိင္ငံသားသံမႈန္႕စားမွ ဒို႕ဓါးတုံးလိမ့္” ဟူေသာ အယူကို ကိုင္ျပီး တိုက္မည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

စင္စစ္ ေထရ္ရ၀ါဒ အရ ဘ၀ကို တည္ ေဆာက္မည္ဆိုပါလွ်င္ မိမိ၏ ဘ၀ကို ေလာက အတြက္ အနစ္နာခံေပးဆပ္ ပါမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္သည္ ေထရ၀ါဒ တိုင္းျပည္ဟု ဆိုၾက၏။ အမွန္တကယ္ ေထရ၀ါဒ အုပ္ျမစ္ ခိုင္ေနျပီေလာ အမွန္တကယ္ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာကို တန္ဖိုး ထားတတ္ျပီေလာ ေမးစရာေတြ ရိွေနမည္သာ။ အမွန္တကယ္ ဓမၼတရားတို႔ ထြန္းကားေနသည္လား မဆဳံေသးေသာ ေမးခြန္းမ်ား ေတြးစရာမ်ား ရွိေနပါ၏။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကေရာ ေထရ္ရ၀ါဒ၏ စစ္မွန္ေသာ အနက္အဓိပါယ္ ဆုတ္ကိုင္မိျပီေလာ ဟု စစ္တမ္းထုတ္ အေျဖရွာေနဆဲျဖစ္ပါ သည္။

သီလေတာ္ သည္ ဘုရားပြင့္လည္းရွိ၏။ ဘုရားမပြင့္ေသာ္ လည္း ရွိေနသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔အတြက္ ငါးပါးသီလေတာ္ကို နိစၥ သီလေတာ္ ဟုဆို ၾက၏။ ေလာက ျငိမ္ခ်မ္းေရး အုတ္ျမစ္ ဟု လည္းဆိုပါ၏။ ထိုအတြက္ ဘုရား သာနာေတာ္ အတြင္း ရွိေသာ ငါးပါးသီလ ေတာ္သည္ သစၥာ ဆိုက္နုိင္ေသာ အသိတိုင္ ေအာင္ အက်ဳိးျပဳပါ လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုပါသည္။ က်ေနာ္တို႕အေနျဖင့္ လည္း သစၥာဆိုက္ ေအာင္ အနက္ကို ရွာေဖြဆန္ံထုတ္ပါမွ သာသနာေတာ္ အတြင္း သီလကို ျမင္ပါလိမ့္မည္။ သို႔မွ ပို၍ေလာက ျငိ္မ္းခ်မ္းမည ္ျဖစ္ပါ၏။

တတိယ သိကၡာပုဒ္ေတာ္အရ ကာေမသုမိစၦာရ ကို ၾကည့္မည္ဆိုပါက

တိုက္ရုိက္အနက္= ကာမအရာ၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= မိမိရသင့္ ရထိုက္ေသာ အခြင့္ေရး ထက္ပို လိုျခင္း/ ယူျခင္း

ဆန္႔က်င္အနက္= မိမိ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလာကအတြက္စြန္႔ လြတ္ျခင္း

ဟုဆို၏

သမုတိ သစၥာအရ ကာမအရာ၌ မွာယြင္းယုတ္ညံ့စြာက်င့္ျခင္း ဟူဆိုရာတြင္ သူတစ္ပါး သားမယား သားသမီး ကိုဆို၏။

ပရမတၳ သစၥာအရ ကာမဂုဏ္ ဆိုရာ၌ ရူပါရုံလည္း ပါ၏။ သဒၵါရုံ လည္းပါ၏။ ဂႏၶာရံု့လည္း ပါ၏။
ေသာတာ၊ေဖာ႒ဖၺ အစရွိသျဖင့္ ကာမ၈ုဏ္ အာရုံ အားလံုး ပါမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုထိုေသာ ကာမဂုဏ္တရားတို႕၌ မွွားယြင္စြာ က်င့္ခဲ့ပါလွ်င္။ အရပ္စကား အရ ေျပာရလွ်င္ မိမိနဲ႔ မထိုက္ေသာ ေနရာ၊ ေငြေၾကး ဘြဲ႔ ထူး ဂုဏ္ထူး ကိုမရ ရေအာင္ၾကံေဆာင္ လွ်င္ ထိုသိကၡာပုဒ္ကိုက်ဴး လြန္ ရာေရာက္ပါ၏

ကာေမသု သိကၡာပုဒ္၏ တရားကိုယ္ကား ေလာဘ ျဖစ္၏။ ႆသတဒိ႒ိနဲ႕ယွဥ္၏ ထိုသိကာၡပုဒ္ကို တယ္တန္း လံုျခံဳေအာင္ထိန္းမည္ဆို လွ်င္ မိမိ၏ေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚ လာေသာဆႏၵ မ်ားကို မပြားစးိေအင္ သတိပညာနဲ႔ပယ္သတ္ရပါ လိမ့္မည္။

မုသာ၀ါဒ သူတစ္ပါးအား လိမ္လည္ေျပာဆို ျခင္း ဟုဆို၏

တိုက္ရုိက္အနက္= သူတစ္ပါးအားလိမ္ညာျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= ဟန္ေဆာင္ဖုံကြယ္ျခင္း နဲ႔ က်န္၀စီဒုစရုိက္ သုံးပါး

ဆန္႔က်င္အနက္= သစၥာ ဓမၼထြန္ကားေအာင္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆို လုပ္ကိုင္ျခင္း။

ဟူရပါ၏

တကယ္တန္း မုသာ၀ါဒကံ ကို လံုေအာင္ ထိန္းမည္ ဆိုပါလွ်င္ က်ေနာ္တို႔၏ ႏွလုံသားကို သစၥာေျမေပၚ၌ အုတ္ျမစ္ ခိုင္ေအာင္ ခ်ရန္လို အပ္ပါသည္ အတုကိုဖယ္၍ အစစ္ကို တန္ဖိုး ထားတတ္ ရပါမည။္ သစၥာတရား ထြန္းကားေရးအတြက္ မိမိဘ၀ကို ေလာအတြက္ အသုံခ်ရဲေသာ သတၱိကို ေမြးျမဴရပါလိမ့္မည္။

ဆိုင္ရာ ညဏ္ေရာက္မွ ဆိုင္ရာေသာ ကိေလသာမီး ကို ျငိမ္းႏုိင္ပါမည္ဟု သိပါလွ်က္ က်ေနာ္သည္ ညဏ္မွီသေလာက္ ငါးပါး သီလေတာ္ ကို ပူေဇာ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။

၂၀၀၉ မွာ ေဆြသဟာ ၾကည္သာဧျမရွိပါေစ
မသူေတာ္ေဘး အဓမၼေဘး ကင္းေ၀းၾကပါေစ

က်မ္းကိုး။ ။ ဘ၀အျမင္သစ္ (ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)

ျပီးျပည့္စုံေသာသီလဟူသည္

ငါးပါးသီလျမဲသလား? တဲ့ ဒီေမးခြန္းကို က်ေနာ္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေမးခံခဲ့ရဖူးတယ္ဗ်
အဲလိုေမးလာခဲ့တိုင္းလည္း က်ေနာ့္အေျဖက“ဟင့္အင္း”ပဲထြက္တယ္ဗ်၊ ဘယ္သူေမးေမး
က်ေနာ့္အေျဖကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲဗ်။

ေမးဆိုလို႔ေျပာရဦၤးမယ္ဗ်.. က်ေနာ္သြားေနၾကဆရာေတာ္ၾကီး ဦနႏၵမာလာရဲ႕သက္ေတာ္ (၉၅)ႏွစ္ ေျမာက္ ေမြးေန႔တုန္းကလည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တိုင္ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ ေမးဖူးပါတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း ေျဖပါတယ္ဗ်ာ ရဲရဲေျဖတာေပါ့ “လံုး၀ငါးပါးသီလမလုံဘူးေပါ့” အဲလိုေျဖေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ျပဳံးတယ္ဗ် ပရိသတ္လည္းျပဳံးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

အမွန္ေတာ့ သီလေတာ္ျမတ္က သိမ္ေမြ႔လြန္းတယ္ဗ်၊ ဒီေလာက္ သိမ္ေမြ႔လြန္းတဲ့ တရားေတာ္ျမတ္ သီလေတာ္ကို က်ေနာ့္လိုငမိုက္သားက နားလည္ေအာင္ကို မနည္းၾကိဳးစားေနရသူမို႔ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္တရားအေၾကာင္းေတြကို ညဏ္စဥ္အဆက္ဆက္ ဒိ႒ိသတ္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေဆြး ေႏြးေနတဲ့အထဲ ၀င္ပါခ်င္ပါလည္း မ၀င္ရဲတဲ့အျဖစ္ပါဗ်ာ၊ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဗ်ာ စိတ္ရွိလက္ရွိေျပာေန လိုက္ၾကတာ.. အာလုံးနီးနီးေသာတပန္၊ သကဒါဂမ္ ၊ အနာဂမ္ေလာက္နီးနီးပါ.. အားက်တယ္ေပါ့ဗ်ာ။

တစ္ေန႔ကလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလႈဴကိုသြားေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ သီးသန္႔စားပြဲနဲ႔ တရားေဆြးေႏြးတာ ေတြ႔ေတာ့လည္း ခပ္ေ၀းေ၀းက ျပန္လာခဲ့ရျပန္တယ္။

တခါတုန္းကမ်ား တရားေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ လူၾကီးေတြ၀ိုင္းနာသြားျပီး နားေထာင္ၾကည့္တာ ၾကားရတာနဲ႔တင္ က်ေနာ္ လွည့္ျပန္လာခဲ့ရတာေလ၊ စဥ္းစားၾကည့္ေလ... ေျပာေနၾကတာက က်မ္းအကိုး အကား အျပည့္နဲ႔ဆိုေတာ့လည္း က်ေနာ္မ၀င္ရဲေပါင္ဗ်ာ။

ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲထင္တယ္ က်ေနာ့္ညဏ္က သီလအဆင့္ကမတက္ေသး။ တစ္ခါတုန္းကလည္း ေတာထဲမွာ တရားက်င့္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ဆီသြားဖူးေတာ့ “သားငယ္ေလး ဘာေၾကာင့္ပ်င္းတယ္ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ေအာင္ရွာခဲ့” လို႔မိန္႔ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ပ်င္းတယ္ဆိုတာကို ရွာလိုက္တာဗ်ာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတယ္ အပ်င္းတရားကုိေတာင္ ဒီေလာက္ၾကာခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ က်န္တာေတြ မေတြးရဲေသးဘူးဗ် အခုလည္းအားေနရင္ သီလေၾကာင္းေလးေပါ့ဗ်ာ စဥ္းစားေနတတ္တယ္ေပါ့။ ဒီလိုစဥ္းစားရင္းနဲ႔ သာသနာပ ကာလမွာလည္း (၅)ပါးသီလရွိေနတယ္၊ အခု သာသနာတြင္း ကာလမွာလည္း (၅)ပါးသီလက ရွိေနတယ္ အနက္အဓိပၸါယ္ ကြာမယ္ေပါ့ ေတြးၾကည့္တယ္ ညဏ္မွီသေလာက္ေပါ့ဗ်ာ။

စဥ္းစားရမဲ့လမ္းေၾကာင္းက ဆရာေတြသင္ခဲ့တဲ့အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ ဘာ လဲဆိုေတာ့
“ သားငယ္ေရ ေလာကေၾကာင္းကိုခ်ဥ္းကပ္မယ္ဆိုရင္ ပညတ္ကို ညဏ္ကုန္လြတ္ေဟ့ ဒီလိုပဲ ဓမၼေၾကာင္းကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ပရမတ္ကို ညဏ္ကုန္စိုက္ေတာ့”

ဒီလိုသြန္သင္ခဲ့ဘူးေတာ့ လည္း က်ေနာ္သီလ႕ို ဆင္ ျခင္ၾကည့္တယ္ဗ် ကိုယ့္ကိုကိုယ္သီလ ဘယ္ေလာက္လုံ လဲေပါ့ဗ်ာ။

ပါဏာတိပါတ
သူတစ္ပါးအသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွင္က်ဥ္တာ ဒီအနက္က ဘုရားမပြင့္လည္းရွိေနတဲ့ အနက္ ဒါမွမဟုတ္ အျမင္ေပါ့ဗ်ာ၊ သာသနာေတာ္တြင္းသီလအရ ပုဓ္ခြဲၾကည့္တယ္ နား လည္းသေလာက္ ေပါ့ ေလ ေနတၳိက်မ္းလာစာဖတ္နည္းအရ

ပုဒ္တစ္ပုဒ္ကိုခ်ဲ႕ယူျခင္း အာ၀တၱာဟာရ ဟူလည္းေကာင္း ပရိ၀တၱနဟာရ ဟူလည္ေကာင္း ဆုိ၏ ပိဋကတ္ေတာ္၌ ေနယ်တၳဟုဆို၏
ပညာုရွင္ေတြေျပာတာဗ်။အဲ လို ဆိုေတာ့ ဆန္႔ထုတ္ၾကည့္တယ္ေပါ့ေလ သီလတစ္ခုျခင္းကို ဇစ္ျမစ္လိုက္တယ္ေျပာေျပာအဆးုံထိလိုက္တယ္ဆိုဆိုေတြးရေအာင္ျပီးေတာ့က်ေနာ္တို႕က်င့္ရေအာင္ ေနာ အဲခုနက ပထမသီလျဖစ္တဲ့ ပါဏာတိပတသိကၡာပုဒ္ရဲ႕

တိုက္ရုိက္အနက္= သူတစ္ပါး၏အသက္ကိုသတ္ျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= သူတစ္ပါးကိုနစ္နာေအာင္လုပ္ျခင္း

ဆန္႔က်င္အနက္= သူတစ္ပါး၏အသက္ကိုရွည္ေအာင္အားထုတ္ျခင္း

သီလတစ္ခုကို ျပီးျပည့္စုံေအာင္ ျဖည့္က်င့္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီက်ေနာ္ေတြးမိတဲ့ အခ်က္သုံးခ်က္နဲ႔ ျပည့္စုံပါမွ ျပီးျပည့္စုံတဲ့ သီလျဖစ္မွာပါ၊ ေလာကမွ အဓမၼတရားေတြ မထြန္းကားဖို႔ အရပ္ေျပာသီလ၊ အရပ္ေျပာ သမာဓိ၊ အရပ္ေျပာသတိ၊ အရပ္ေျပာပညာတို႔ကို ျဖည့္ေနရံုေလးနဲ႔ မျဖစ္ေရးျခာမျဖစ္ပါ။

အခုဟာက၀ိနည္းေရွာင္ “ငါမသတ္ရင္ျပီးဆိုျပီး သီလလုံေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ရွက္ေနမိတယ္ဗ် ဒီေတာ့ တစ္ဖက္သားကို နစ္နာေအာင္ လုပ္တာလည္း သြယ္၀ိုက္အနက္အရ ပါဏာတိပါတသိကၡာ ပုဒ္ကို ခ်ဳိးဖ်က္ တာပါပဲ။
ဆန္က်င္အနက္အရ သူ႔အသက္ရွည္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္း တဲ့ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီျပီလဲ..? စဥ္စားေပးပါ ။

ပရမတ္ရႈေထာင့္က ေနျပီး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတ ကံပုဒ္ရဲ႕ တရားကိုယ္က ေဒါသ၊
ဒီေဒါသတရားကို မိမိသႏၱန္မွာ မလာေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ပါမွ၊ သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ႏုိင္ပါမွ ေဒါသရဲ႕ ဆန္႔က်က္ဖက္ အေဒါသေခၚ ေမတၱာတရားကို အခ်ိန္ျပည့္ ပြားစီးႏုိင္ပါမွ ပါဏတိပါတကံကို ဘုရား အလိုေတာ္က် ျပီးျပည့္စုံေအာင္ ျဖည့္က်င့္ နိင္ပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။

ကဲပါဏာတိပါတ ျပည့္စုံေအာင္ လံုသလား.. က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ ေမးေတာ့ “မလုံ” ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္လာသဗ်။

ေနာက္တစ္ခုက အဒိႏၷဒါန
ပထမကတည္းက အမွတ္မရတဲ့အထဲ အခုဒုတိယသီလေတာ္ျမတ္ကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ေနပါျပီ ။

တိုက္ရုိက္အနက္= ပိုင္ရွင္မေပးေသာပစၥည္းကိုခိုးျခင္း
သြယ္၀ိုက္အနက္= မေပးေပးေအာင္ဥပါယ္တံမ်ဥ္ျဖင့္ေတာင္းယူျခင္း၊ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း
ဆန္႕က်င္အနက္= မုတၱစာဂ(ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့စြန္႔က်ဲေပးကမ္းျခင္း)

ခုနကေျပာသလိုေပါ့ေလ ျပန္စဥ္းစားတယ္ ငါမခိုးဘူးဆိုတဲ့ ဟာေလးနဲ႔လံုေလာက္သလား
ဘယ္ေလာက္ထိ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္ခဲ့ဘူးလဲ ၊ ရယူတာနဲ႔ ေပးဆပ္တာ ဘယ္ဟာမ်ားလဲ
မခိုးေပမဲ့ ျခိမ္းေျခာက္တာ၊ မေပးေပးေအာင္ ဥပါယ္တံမ်ဥ္သုံးတာေလးေတြ စဥ္စားေပးပါဗ်ာ။

ပရမတၳရႈေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဒိႏၷဒါနသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ တရားကိုယ္က ေလာဘ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္စဥ္းစားတယ္၊ ျပန္ၾကည့္တယ္ဗ်၊ ဗိုက္ထဲေလာဘေတြ ခ်ိဳးျပည့္ေနတာ ေတြ႔ေတာ့ သြားျပန္ျပီေပါ့ဗ်ာ ေနာ္တစ္မွတ္။

ေနာ္ထပ္ဆက္ၿပီး စစ္ရဦးမွာလားဗ်ာ ေနာက္ထပ္ဆက္ျပီစစ္ရရင္ေတာ့ ...

2009 မွာေဆြသဟာ ဧျငိမ္းၾကည္သာရွိပါေစ
မသူေတာ္ေဘး၊အဓမၼေဘး ကင္းေ၀ၾကပါေစ

က်မ္းကိုး။ ။ဘ၀အျမင္သစ္(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)

ငါ

ငါလိုခ်င္တာက မာယာကင္းတဲ့အစစ္အမွန္

ကံၾကမၼာဖန္လာတာကသစၥာကင္းတဲ့ ဘ၀ဟန္

အတုမာယာကိုရင္မွာပိုက္

ေမွ်ာလိုက္ေနတဏွာေရးစီး

အသက္သာၾကီးအခ်ိန္မစီးတ ဲ့ငါ

မေရာင္ရာဆီလူးျပီး

အသက္သာၾကီးအသိမၾကီးတ ဲ့ငါ

ေျပာေတာ့သစၥာ

လုပ္ေတာ့မာယာ

ေျပာေတာ့အဟုတ္

လုပ္ေတာ့အလြဲ။ ။

ေျပာေတာ့အနတၱလုပ္ေတာ့အတၱ

ေျပာေတာ့တရားလုပ္ေတာ့မတရား။

တကယ္ေတာ့ငါဟာ အလကားလူပါ။ ။

အေျပာင္းအလြဲ

အခုတေလာစာေရးေနတာ မျပီးတာကမ်ားေနတယ္ ဟိုဟာေလးေရးရေကာင္မနုိးနိုး ဒီဟာေလးေရးရေကာင္းမနုိးနုိးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ခပ္ညံ့ညံ့က်ေနာ္က အေဟာင္းေလးပဲ ျပန္တင္လိုက္တယ္ဗ်ာ။

ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းကိုငါခံစားရင္း
လြမ္းဆြတ္ျခင္းညေတြစိတ္ေလေလနဲ႔ျဖတ္
၀မ္းေရးကိုေတြးရင္း
အေဆြးသီခ်င္းကိုျငီးရင္း
ရင္းတြင္းမွာမက်က္ေသးတဲ့အနာ
တကယ္ေတာ့…ငါဟာ
ဒဏ္ရာနဲ႔လူပါ။
ဘ၀ဆိုတာပမာစက္၀န္း
လည္ေနတဲ့သေဘာပါတဲ့
ပညာရွင္ေတြေျပာေနၾကတယ္
ေရးေနၾကတယ္
ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္
ဘယ္ခါျဖဴျပီး ဘယ္ေတာ့မဲမယ္
တကယ္ငါမသိ
လက္ရွိဘ၀အတိက်မွာ
ငါရဲ႕ဒဏ္ရာမသက္သာဘူး။
ရင္ထဲမရွိတဲ့စကား
ပါးစပ္ဖ်ားေျပာေခ်ာမြတ္
ဘုရားကန္ေတာ့ျပီးစိတ္ပုတီးစိပ္
ေနာက္ပိတ္ကားကြယ္
ဘယ္လိုၾကံဘယ္လိုုလုပ္
ျပယုတ္သက္သက္တရားဖက္ျပီး
အတၱဆင္စီးေနတဲ့
ပလီပလာသူေတာ္ေကာင္း
ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာဘာသေဘာလဲ
ငါေလ….ဒဏ္ရာထဲမွာႏွစ္ေနဆဲ..ေလ။

မေထရ္ျမတ္၏အဆံုးအမ

19.12.08 ေန႔က မနက္အေစာၾကီး၊ ကိုစိုးေရာက္လာေတာ့့ စိတ္ထဲထူးဆန္းေနတယ္၊ မလာစဘူး အလာထူးတဲ့အခ်ိန္မို႔လို႔ပါ၊ အစ္ကိုက်ေနာ္နဲ႔ ခဏလိုက္ပါတဲ့” “ဘယ္တံုး” လို႔ေမးေတာ့ “ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလကို ျပန္ပို႕႔ဖို႔္နဲ႔ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေလ” တဲ့

ဪ.. အခုမွသတိရျဖစ္တာက.. ဒီညီေလးေတြက တရားပြဲအလွဴရွင္မ်ား၊ ျမိတ္ကိုၾကြလာၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႏွစ္စဥ္ပင့္ျပီး တရားအလွဴ ေပးေနၾကတာမို႔ ခုဆရာေတာ့္ကို ျပန္ပို႔ဖို႔အတြက္၊ တရားပြဲမ်ား မသြားႏုိင္ေသာ က်ေနာ့္အား၊ ဖူးေတြ႔ေစခ်င္သည္ ထင္၏။
“အဲလိုဆိုလည္း သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါေပမဲ့ခဏေစာင့္.. က်ေနာ္က စီစဥ္စရာေလးေတြ ရွိလို႔၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေန႔လည္ဘက္၊ ပစၥည္းပို႔ရမဲ့ ဆိုင္စာရင္းကို၊ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုလႊဲမွ ႏုိ႔မဟုတ္ဘူးဆို၊ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ ေနမွာမို႔ပါ။

လုပ္ျပီးတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆရာေတာ့္ကားေနာက္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မွီေအာင္လိုက္ရျပန္တယ္၊ ေအး ရတဲ့အထဲ ဆိုင္ကယ္ကို ဇတ္လိုက္ေမာင္းသလို ေမာင္းရေတာ့၊ ရင္ထဲပိုေအးလာတယ္၊ ေတာေတြ၊ေတာင္ေတြ၊ ဓာတ္တိုင္ေတြ၊ က်န္ခဲ့၊ ပါးပါးေလး က်ေနတဲ့ႏွင္းကိုခြဲရင္း ဆရာေတာ့္ကား အမွီလိုက္ ေမာလိုက္တာ၊ ေဆာင္းမနက္ကေခၽြးျပန္တယ္၊ ေၾကာက္လို႔လားမသိ၊ မွီေအာင္လိုက္ရမွာမို႔သာ။

ဆိုင္ကယ္ကို ျမွားပစ္သလိုေမာင္းေနရတာ၊ ကားႏွစ္စီးစာေတာင္မက်ယ္တဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာေလ၊ သတိနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ အေတာ္ေနာက္က်ေနျပီေလ၊ က်ေနာ္ကတြက္ျပီးသား မမွီေတာ့ဘူးေပါ့၊ ကၽြဲကူးေရာက္ေတာ့မွ ဆရာေတာ့္ကို တစ္ဖက္ေက်ာက္ဖ်ာကမ္းကို ပို႔ျပီးျပန္လာတဲ့ ညီေလးေတြက အစ္ကိုၾကီးေရ ဆရာေတာ္ ေစာင့္ေနေသးသဗ်၊ အစ္ကိုၾကီးနဲ႔ကိုစိုးကို အခ်ိန္ေႏွင္းေနမမွာနဲ႔ၾကြသြားတာ။

ဒီေတာ့ ျမိဳ႕ကိုျပန္မလားေပါ့၊ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္.. ဆရာေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းနဲ႔လည္း နီးေနျပီဆိုေတာ့ “ညီေလးေတြကိုေတာ့ ျပန္ၾကေတာ့၊ ငါဆရာေတာ္ၾကီးဆီ၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္သူလိုက္မလဲ”
ဘယ္သူမွမလိုက္ေတာ့၊ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ဆရာေတာ္ၾကီးဆီကို ၀င္သြားလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို ၀င္တဲ့လမ္းက၊ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဗ်၊ ကတၱယာလမ္းေလး၊ ေက်ာင္းကလွ်ဳိထဲမွာဆိုေတာ့၊ ေတာင္ေပၚတက္ျပီးမွ ျပန္ဆင္းရတာေလ ေတာင္ဆင္းေလးေပါ့ဗ်ာ၊ ေတာင္ထိပ္ကေနၾကည့္ေတာ့၊ အလွအပေတြေပါ့ဗ်ာ စိမ္းေနတဲ့လယ္ကြင္းေတြ၊ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ေစတီေတာ္ေတြ၊ ေရ၀ိုင္းေနတဲ့ ကၽြန္းရဲ႕အလွက ပိုျပီးပီျပင္လာတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးလူလူသြာရင္း ေတြးရင္း ဆရာေတာ့္ေက်ာင္း၀ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္ျပီး အသံမၾကားေအာင္ အရွိန္ေလးနဲ႔၀င္ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ စံေက်ာင္းေရွ႕မွာနား၊ အာ.. ေက်ာင္း၀င္းထဲေရာက္ေလ ပိုခ်မ္းေလပဲ၊ ေတာေတြ၀ိုင္းေန တဲ့ေတာရေက်ာင္းေလး။

ဆရာေတာ့္စံေက်ာင္းက တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ေအးခ်မ္းလို႔၊ အျပင္ဘက္ကရွိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တလင္းျပင္ေလာကနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္သလို၊ တည္ျငိမ္မႈအျပည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုၾကိဳေနသလို။ ဆရာေတာ္လည္း ဒီလိုပါပဲ၊ က်ေနာ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေပၚမွာမရွိ၊ မရွိဆို ထိုင္ေနက် ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလး အေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေတာ္မူေနက် ခုတင္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာပါ၊ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ စိုးရိမ္သြားတယ္၊ တစ္ပါးတည္းမ်ား ကုဋီ၀င္ေနလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကူဋီတံခါးေခါက္ေတာ့၊ အသံမျပဳ၊ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္းမရွိ၊ ဟို စိတ္ပူတာက၊ တစ္ပါးတည္းကုဋီတက္ရင္ တြဲသူမဲ့ေနမွာစိုးလို႔၊ သက္ေတာ္ ၉၆ - ရွိေနျပီျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ့္မွာ၊ အကူမရွိရင္ အထိုင္အထခက္မွာမို႕ပါ၊ ဒီေတာ့ေက်ာင္းေအာက္ျပန္ဆင္း၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲလိုက္ရွာ၊ တစ္ျခားဦးဇင္းေတြက ဆြမ္းခံၾကြေနခ်ိန္မို႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတတ္တာကိုး၊ ေဟာေတြ႔ပါျပီ.. သတိအျပည့္နဲ႔ စၾကၤန္ၾကြေနတဲ့ မေထရ္၊ ခဏေလးလက္အုပ္ခ်ီျပီး ေစာင့္ေနတုန္းမွာပဲ။
ဆရာေတာ္ ေတြ႔ေတာ့
“သားငယ္ အခုေရာက္တယ္လား”
“တင္ပါ့ဘုရား”
“လာေက်ာင္းေပၚသြားၾကမယ္”
ဆိုေတာ့ဆရာေတာ့္ကိုတြဲရင္း ေက်ာင္းေပၚတက္လိုက္မိတယ္။ ဆရာေတာ္ကခုတင္ေပၚတက္ေတာ့၊ က်ေနာ္လည္း ၀တ္ျဖည့္ရမွာသိတာမို႔၊ ဆရာေတာ့္ကို၀တ္ျဖည့္ေနရင္း ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့တရားကို နာမိေနတယ္။

“သားငယ္ နင္တို႔ျမိဳ႔ထဲမွာ၀ါဒေတြရႈပ္ေနတယ္ဆို”
“တင္ပါ့“
“မွတ္ထားဗ်၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားပ်က္စီးရင္ ေလာကပ်က္စီးမယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား ၾကီးပြားရင္ ေလာကၾကီးပြားမယ္၊ ဟုတ္လားသားငယ္”
တင္ပါ့
“သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ သူယုတ္မာခြဲတတ္လား၊သားငယ္”
ဟုေမးလာေတာ့လည္း၊ သင္ျပဖို႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားရျပန္တယ္၊ သင္ေပးပါဘုရား…
“သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရိ၊ အေနာတပဆိုတာ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာေတြဗ်၊ ဒီတရားကို က်င့္ရင္သူေတာ္ေကာင္း မက်င့္ရင္ သူယုတ္မာေပါ့ဗ်၊ ဟုတ္ျပီလား”
တင္ပါ့

“နဲနဲေျပာဦးမယ္ဗ်ာ၊ ဒီေနရာမွာ၊ ဘာလဲဆိုေတာ့၊ သီလကလည္း ရွိဟန္ေဆာင္လို႔ရတယ္၊ သုတလည္း ရွိဟန္ေဆာင္လို႔ရတယ္ဗ်၊ ဒါေပမဲ့စာဂဆိုတဲ့၊ စြန္႔ၾကဲျခင္းက ဟန္ေဆာင္လို႔မရဘူးဗ်၊ အခုေခတ္ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႔တဲ့၊ အဲဒါစာဂမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေထာင္ျမင္လို႔ ရာစြန္႔တာက “ႆသတအစြန္းဗ်ာ”
“ေပးလိုက္ရင္နားေအးတယ္ဗ်ာ ဆိုတာက “ဥေစၦဒအစြန္းဗ်” ဟုတ္လားသားငယ္..
တင္ပါ့
ဓမၼစၾကၤာနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ “အတၱကိလမထအစြန္းနဲ႔ ကာေမသု ကာမသုခလိကၠာနုေယာေဂါ အစြန္းေပါ့ဗ်ာ”။
တင္ပါ့
အဲဒီအစြန္းေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ဟာေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ ဟန္ေဆာင္သူေတာ္ေကာင္းပဲဗ်ေနာ။
တင္ပါ့
“ဒီေတာ့သားငယ္ရ၊ ဘယ္ေလာက္စြန္႔နုိင္လဲဆိုတဲ့ျပယုဂ္က၊ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ သူယုတ္မာခြဲဖို႔ အထင္ရွားဆံုးဗ်”

ဆရာေတာ္တရားကို နာယူရင္း က်ေနာ္ျပန္ေမးမိတယ္ဗ်ာ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေပါ့ေလ..
ဆရာေတာ္ ေရခ်ဳိးေတာ့မွာမို႔၊ က်ေနာ္ဦးခ်၀တ္ျဖည္ျ့ပီး အိမ္အျပန္ခရီးစေပမဲ့၊ အေတြးရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ ေမးစရာေတြက၊ က်န္ေနဆဲေလ။

ေႏြညမ်ား

ႏွင္းဆီရဲ့ရနံ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့တာပါ။ ၾကားဖူးနား၀ရွိခဲ့တဲ့အခ်စ္အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ရင္း ဘာသာစကားအသစ္ေတြ။ ဆန္းသစ္တဲ့အိ္ပ္မက္။ တိမ္းမူးတိမ္းမက္ေ၀ဒနာ။ အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ္အဆိပ္တက္ေနခဲ့တာပါ။ အက်ီအျဖဴ လံုခ်ည္အစ္ိမ္း အျဖဴေရာင္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျပီးေတာ့ မျမင္ဖူးေသာေန႕မ်ား ညမ်ား ဒီေႏြမ်ားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အရူးအမူး သာယာေနခဲ့မိတာေပ႔ါ။

ပုိင္ဆုိင္မႈေတြ မတူညီတ႔ဲဲဘ၀ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေန အဆိပ္တက္ဆူးေတြ ေရးေရးေလးေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မသိတတ္ခဲ့ဘူးေလ။ ေျခရာ ခ်င္းထပ္ ခ်စ္သူရွိရာအရပ္ ။ ခုိး၀ွက္မွတ္သား ခ်စ္သူအျပံဳးလွလွေလးမ်ား။ မေပးျဖစ္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလးေတြ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြရဲ႕ေနာက္ေက်ာဖက္မွာ ပုိင္ရွင္မဲ့လုိ႕ တိတ္တိတ္ရႈိက္ေန။ ေရးျခစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာတုိတပုိင္းတစေလးေတြ ေက်ာင္းခံုတန္းရဲ႔ထက္မွာ ျပန္႕က်ဲလုိ႕ အစီအစဥ္ အစဥ္မက်။ တီးတုိးရြတ္ဆုိ ကာရန္ပ်ိဳေလးေတြ ဟုိတစ္စ သည္တစ္စ။စီရီသီကံုး နင့္နာမည္ အကၡရာေလးလံုး ဂါထာတပုဒ္လုိ တဖြဖြရြတ္ သိပ္ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ။ ခ်စ္သူ႕အျ႔ပံဳး ခ်စ္သူ႕အရိပ္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့တဲ့ အျဖဳေရာင္ေန႕ရက္ေတြ။ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကုိတိတ္တိတ္ေလးေငးရင္း ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မရႈမလွေပ်ာ္ခဲ့ရဖူးတယ္။

သံေယာဇဥ္ဆုိတာ မုိးဦးက်မွာပြင့္တဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ပါပဲ။ အဲဒီလုိမ်ိဳး…အစြမ္းကုန္ပြင့္အာျပလုိက္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္း အဲဒီေန႕ေတြဟာ ေရြအုိေရာင္ေတြေပက်ံေတာက္ပေနခဲ့တာေပါ့။ တီးတိုးၾကိတ္မွိတ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားေတြ ရာေထာင္ခ်ီ ေနရာတုိင္းနံရံတုိင္းမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနျပီ။ခ်စ္သူေရ…နားလည္ပါ။ ငါ့ကုိနားလည္ေပးစမ္းပါ။ ရင္ထဲကလာတဲ့အခ်စ္ဆုိတာ တခါတေလေတာ့လဲ ကာရန္မေျပတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။အရာရာသည္စနစ္တက် ပ်က္ေခ်ာ္မွားယြင္း တုိ႕ဆံုဆည္းျခင္းကလည္း ညိဳျပီးမွ မျပိဳဆင္းခဲ့တဲ့ တိမ္မုိးေတြလုိေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အိပ္မက္ေတြ လန္႕ႏုိးခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ ထုဆစ္ခဲ့တဲ့ တျခမ္းပဲ့ အိပ္မက္ေတြ တေန႕ထက္တစ္ေန႕ တေရြ႕ေရြ႕ေ၀းကြာ ည…ညမ်ားစြာအေမွာင္။ ဒီလမ္းအုိေဟာင္းေလးလဲ ေႏြနဲ့အတူ ေျခာက္ေသြ႕။ နင့္အသံ နင္႕အရိပ္အခုေတာ့လဲ အသံဆိတ္လုိ႕ ေႏြေ၇….နင္ေ၇ာက္လာတာ ေစာလြန္းတယ္။ေရးတာပါ၊တင္ေပးပါတဲ့၊အင္မတန္ရိုးျပီး အရုိင္းဆန္တဲ့ ညီးေလးရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ေလ