ဓါးနဲ႕တရား

အခုတေလာက စာေရးမလို႕ လုပ္ လိုက္၊ အလုပ္ကေပၚ လာ လိုက္နဲ႕ မေရး ျဖစ္ ဘူးေလ၊ေက်ာင္း ဖြင့္ခ်ိန္ေလ…။ ခေလးေတြေက်ာင္းအပ္ရေတာ့မယ္၊တြယ္ရာမဲ့ေလးေတြအတြက္အလုပ္နဲနဲပိုလုပ္ရတာေပါ့ေလ၊ေမာေတာ့ေမာတာ ေပါ့ေလ၊ အဲ လိုေမာတိုင္းမွာ ေတာ့၊ အသဲထဲ သိမ္းထားတဲ့ ဓားနဲ႕ တရား ကို ဆြဲတင္ လြင့္ ထုတ္ရင္း အေမာ ေျဖေနရပါ့ေလ။

“ ဓါး” တဲ့ ဗမာတိုင္း

မကင္းၾကပါဘူးဓါးနဲ႕၊ရာဇ၀င္မွာလည္းဓါးေတြရွိခဲ့ၾကတာပဲေလ၊ဓားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္က်ေတာ့ အရွားသားဗ်၊က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ၊ ဆရာမင္းေဆြရဲ႕“ဓါး”၊ ေနာက္ျပီးဆရာမင္းယကၡရဲ႕“ဓါး”၊၊ အဲနာ မယ္တူ အေၾကာင္းရာမတူေပါ့ေလေနာ္၊ ထည့္မယ္ဆိုလို႕ရွိရင္ေတာ့ဆရာစန္းသမိန္ရဲ႕၊ ျမန္မာ့ေသြး၊ျမန္မာ့ဓါး၊ ျမန္မာ့စစ္ပညာ၊ လည္း ထည့္ လို႔ရ တာေပါ့ေနာ္။

တခ်ိန္တံုးက က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ဓါးတလက္ ရွိခဲ့ ဘူး ပါတယ္၊စာေရးတဲ့အခါလဲဒီဓါးပါတယ္၊ထမင္းဟင္းခ်က ္ေတာ့လည္း ပါတယ္၊ေတာ္ခုတ္ခ်ဳံရွင္းေတာ့ လည္း ဒီဓါးကို ခ်န္မထား ခဲ့ ဘူး၊ေပ်ာ္စရာေကာင္း လြန္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ လည္းဒီဒါးကိုလက္မွာကိုင္းထားေနခဲ့ၾကတယ္၊ ၀မ္းနည္းစရာၾကံဳ့ လာေတာ့ လည္းဒီဓါးတစ္လက္ ကိုပဲက်ေနာ္တို႕ စုေပါင္းကိုင္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္၊အဲ..က်ေနာ္တို႔ဆိုတာက၊ အခုစာေရးဆရာေတြအျဖစ္၊ကဗ်ာဆရာေတြအျဖစ္ အခိုင္မွာရပ္တည္ေနၾကတဲ့၊ စာေရးဆရာဒါရိုက္တာ ခ်ဳိတူးေဇာ္၊ ကဗ်ာဆရာM ေဇာ္ေနာင္၊ ကဗ်ာဆရာ ဆည္းဆာ
တို႕ပဲေလ၊ ဘုရာၾကီး၀င္းအတြင္းမွာ လည္း ဒီဓါးပါတယ္၊ေနာက္ဆံုးေလထန္ကုန္း ကိုေရာက္ လာတယ္၊ အခုေတာ့ အသဲ ထဲမွာ ပါ။ အဲဒီဓါးက “ ကဗ်ာဓါး” ပါဗ်ာ။ တလြဲမေတြးပါနဲ႕။
မူလကဗ်ာပိုင္ရွင္ေတာ့ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်၊က်ေနာ့္ညံ့လို႔ပါ၊ က်ေနာ္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ ကဗ်ာရွင္ကို ကိုေဇာ္ၾကီးေျပာျပေပမဲ့ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ၊ ကဗ်ာနာမယ္က ….။

သံမဏိဓါး
မီးျပင္းနဲ႔တိုက္၊တိုက္ျခင္တိုက္။
ေပမွာတင္ထု၊ထုခ်င္ထု၊။
မီးျပင္းတိုက္ရင္၊ရဲနီလာမယ္။
ေပမွာထုရင္၊က်စ္မာလာမယ္။
သံမဏိဓါး၊ေၾကမသြားဘူး
နာနာထုေလ၊ဓါးေကာင္းေလ…ေဟ့။

အဲဒီကဗ်ာေလး ဟာ၊က်ေနာ္တို႕ ႏွလံုးသားထဲက “ဓါး” တစ္စင္းေလ။

ျပီးေတာ့တရားတစ္ပုဒ္ပါ၊က်ေနာ္အသက္ကေလးနည္းနည္းရလာေတာ့တရားေတြနာျဖစ္တယ္ေလ၊ဆရာသမားတြကလည္း သင္ၾကတာေပါ့၊က်ေနာ္ဟာက်ေနာ့္ဆရာေတြရဲ႕ခပ္ညံ့ညံ့တပည့္တစ္ေယာက္ေတာ့ျဖစ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕
အရမ္းအလုပ္လုပ္တတ္ၾကျပီးအၾကင္နာၾကီးတဲ့ဆရာေတြၾကားမွာ၊က်ေနာ္ေနခဲ့ရဖူးေပမဲ့က်ေနာ္ဟာဇြန္းတစ္ေခ်င္းပါဗ်ာ…အညိွတက္ေနတဲ့ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းပါ။
အာလံုးသိတဲ့တရားတစ္ပုဒ္ပါ၊ ေက်းဇူးရွင္ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕တရာေတာ္လို႔ပဲေျပာခြင့္ျပဳပါ..အဲဒီတရားေတာ္တစ္ပိုဒ္ကို၊ က်ေနာ္တို႕ကမာၻေအးမွာရြတ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္၊ေအးရိပ္ေခ်ာင္မွာရြတ္လဲ့ၾကဖူးတယ္၊ပါရမီစာေပနဲ႕ဗုဒၶအသံ စာေပမွာလည္း ရြတ္ဆိုခဲ့ ဖူးပါတယ္၊ ဘဘဦးေ႒လိွဳင္က အသံခ်ဳိေလးနဲ႕ရြတ္တယ္၊ ဘဘဦးေရႊေအာင္က
ေလသံတိုးသက္သက္ေလးရြတ္တယ္၊နာယကခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးကေလသံမွန္နဲ႕ ရြတ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါေပမဲ့
ဒီတရားေတာ္းေလးရြတ္သူတိုင္းက လက္အုပ္ေလးေတြခ်ီလို႕..အရမ္းပင္ပန္းေတာ္မူတိုင္းရြတ္ခဲ့ၾကတယ္၊
အခု လည္း သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြပင္ပန္းေနၾကျပီဟုတ္၊ရီတ္ၾကည့္ပါဗ်ာ..ေဟာဒီတရားေလး…။

ဗုဒၶျမတ္စြာေလာင္းလ်ာတံုးက
ေနာက္ဆံုးအထိပါရမီ
လူနတ္မ်ားစြာခ်မ္းသာေရးတြက္
အသက္ေပးလို႕က်င့္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသာသနာအတြက္မို႕
ငါပါအသက္ဆံုးေစမည္၊
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ခုလိုေတြးလို႕
ကုသိုလ္ေရးမို႕ၾကိဳးစားမည္။

ၾကိဳးစားလိုက္ရေအာင္ ဗ်ာ…

ေလးစာစြာျဖင့္ ဥပသကာ