Monday, June 1, 2009

သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အသံေတာ္(၁)

တေန႔ကေတာ့ ေက်ာင္း ထဲမေရာက္ ေရာက္ ေအာင္သြားမယ္ ဆိုျပီးသြားေတာ့ လည္း၊ မဖူးျမင္ရတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဆီ ေရာက္ျဖစ္တယ္ အလုပ္ေေတြမ်ားေနတဲ့ ခုတေလာက စိတ္ထဲမွာျငီးစီစီၾကီး ခံစားေနရသလို၊ ကိုယ္ေရးတဲ့ကဗ်ာ ကိုယ္ျပန္ဖ်က္လိုက္ရတဲ့ ခံစားမႈအသစ္က၊ က်ေနာ့္ရင္ကို ထပ္ျပီးဖို႕လိုက္ေတာ့၊ ဦးေနာက္ၾကီး ထူသြားသလို ႏွလံုးသားလည္း ထူသြားတယ္ဆိုပါေတာ့၊ ငယ္တံုးက ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ သူမ်ားေျပာတာ မခံခ်င္လို႕ စာ…စာ…..စာ.. ေတြခ်ည္းျဖစ္လာေတာ့ ဦးေနာက္က ထူထံုထိုင္းၾကီး ျဖစ္လာတယ္၊ အခု လည္း သူမ်ားရမ္းတာ မခံခ်င္လို႕ ကဗ်ာကို ျပန္ဖ်က္လိုက္ရေပမဲ့ ႏွလံုးသားက ထူျပီးထံုေနတယ္၊ ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုပဲ၊ အစစအရာရာကို ေၾကာက္ျပီးေနရတဲ့ဘ၀၊ ၾကာေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မုန္းလာတယ္.. တကယ္၊ စိတ္ထဲေလမဲ့အစား တခုခုလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုျပီးေတာ့၊ ဘုရားမွာ လွဴထားတဲ့ သကၤန္းတစ္စုံကို ယူျပီး ေတာရေက်ာင္းထဲကို ၀င္သြားတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီသကၤန္းတစုံက ၀ယ္ထားတာ ၾကာပါျပီ၊ က်ေနာ္က သူ႕အတြက္ေပါ့ေလ… အနစ္နာခံေနသူ အတြက္ေပါ့ေလ၊ အလွဴလုပ္ေပးေနၾက၊ အဲလွဴမယ္ဆိုျပီးေတာ့ ၀ယ္ျပီး အိမ္ကဘုရားမွာ အရင္ကပ္ျပီး ထားခဲ့တာေလ။ သြားမယ္လုပ္လိုက္.. မျဖစ္လိုက္နဲ႕၊ သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေ၀းပါဘူး တရက္ေလာက္ ေနခ်င္ေသးတယ္၊ တညေလာက္ ဆရာေတာ့္အရိပ္မွာ ခိုခ်င္ေသးတယ္၊ အလုပ္ခြင္ထဲ မရွင္းတာေတြ ေမးခ်င္ေသးတာကိုး၊ အခုေတာ့လည္း ရက္ျခင္းျပန္ပဲ သြားမယ္ဆိုျပီးေတာ့၊ သကၤန္းပိုက္ျပီးေတာ့၊ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းရာ၊ မာယာမဲ့ရာ၊ သစၥာရွိရာ ေက်ာင္းေတာ္ကိုပဲ လွမ္းျဖစ္တယ္ေလ။

ေက်ာင္းထဲေရာက္ရင္ က်ေနာ္ ကခေလးျဖစ္ျပီ၊ ဆရာေတာ္ေရးခ်ဳိးဖို႕ ေရခပ္ေပး၊ ဆြမ္းစားဖို႕ ဆြမ္းကပ္ေပး၊ ဆရာေတာ္စားျပီး ခ်ေကၽြးတာကို စားျပီးေတာ့ ေန႔လည္ က်ိန္းေတာ္မူခ်ိန္ ဆိုရင္၊ အနားမွာထိုင္ျပီး ၀တ္ျဖည့္၊ ေမးခ်င္ရာကိုေမး၊ အားမနာတမ္း ေထာ့ျပီးကေလွာ္ျပီးေမး၊ ညဖက္က်ေတာ့ ဆရာေတာ္နဲ႕ အတူအလုပ္လုပ္၊ မဟုတ္ရင္လဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္၊ ဇရပ္ေပၚျဖစ္ျဖစ္ သိမ္ထဲျဖစ္ျဖစ္လုပ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ အဆဲခံ အအိပ္မက္ရင္ မနက္က်အဆဲခံ၊ ဘယ္လိုဆဲလဲ သိလား၊ “နင့္ရုပ္ကေလ.. အိပ္ေနလိုက္တာ၊ ငရဲမီးနဲ႕ထိမွ အသိတရားရျပီး နိုးမဲ့ရုပ္”၊ အဲ.. မအိပ္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ထိုင္ မနက္က်ရင္ ေျပာလိမ့္မယ္.. ေတာ္တယ္ ဘုရားကို ပါးစပ္နဲ႕မခ်စ္ဘူး၊ လက္ေတြ႔ခ်စ္တယ္.. သာဓုေခၚတယ္ဆိုပဲ။

က်ေနာ္ အိပ္မအိပ္ ဘယ္နည္းနဲ့သိလဲလို႕ ေမးေတာ့၊ နင့္အရလားဆိုျပီးေတာ့.. ေငါက္တာခံရဘူးသဗ်၊ ေငါက္ေတာ့လည္း ခံရတာေပါ့၊ နင္သိခ်င္ နင္လုပ္မွ ရတဲ့တရား၊ ငါငွါးလို႔မရဘူးဆိုပဲ။ ျပီေတာ့ ဘာေျပာလဲမွတ္.. တခါတည္းမွတ္ေအာင္ ဆုံးမတတ္တယ္၊ ေျပာျပရဦးမယ္… တစ္ခါေတာ့ စာေရးဆရာဆိုတဲ့၊ သူတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းထဲလာျပီး ဆရာေတာ္ ၾကီးကိုလာ ဖူးတယ္၊။ ဘာေတြေရးလဲဒကာ လို႕ေမးေတာ့၊ ဘာသာေရးပါ ဘုရားတဲ့… ဆရာေတာ္က ဘာေျပာလဲ သိလား၊ “သူမ်ားေရး ျပီးသာဟာသာ မကူးခ်နဲ႕ တရားေတာ္ကို ကိုယ္သိတဲ့ အတိုင္းေရး၊ ငါသာဓုေခၚတယ္၊ အခုေခတ္က ေရွးဆရာေတာ္ၾကီီးေတြ ေရးတာကူးခ်၊ ျပီးေတာ့ ဆရာလုပ္တာ မ်ားေတာ့ ခက္တယ္ကြယ္” ဆိုျပီး ျငီးေတာ္မူတယ္၊ က်ေနာ္ ဘေလာ့ေရးတယ္ဆိုတာ ဆရာေတာ္သိေတာ့၊ “ေဟ့.. သားအငယ္ေရ နင္ကူးခ်မယ္ဆို ငါ့ဆီ စာအုပ္ေတြ လာယူ” တဲ့ေလ။ ျပံဳးျပံဳးၾကီးနဲ႕ မိန္႔တယ္.. ေနာက္ထပ္ ဆက္ျပီး မွတ္စရာ ေကာင္းလြန္းလို႕ ဆက္ျပီးေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ “က်မ္းဆိုတာ၊ ကိုးကားခြင့္၊ မွီျငမ္းခြင့္ပဲ ရွိတာပါ၊ တခါတည္း အျပီးသတ္ ခိုးခ်ျပီး လူေတြကို ျပန္ေျပာရင္၊ နာဖူးထပ္မံဆိုေပမဲ့လည္း ခဏ ခဏဆို လူေတြက ထပ္မမံခ်င္ေတာ့ဘူး” တဲ့ေလ။

စကားေတြက ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ ျဖစ္ကုန္ပါျပီေလ၊ တကယ္ေျပာခ်င္တာက၊ တစ္ေန႔တည္း၊ တစ္ျပိဳင္တည္းမွာ၊ ေနလႏွစ္ပါးကို တစ္ျပိဳင္တည္း ေတြ႔လိုက္ရတဲ့၊ က်ေနာ့္ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာခ်င္လို႕၊ ေရးမိတာက တစ္ျခား ဥပါသကာတို႔ ေတာ္လိုက္ပုံမ်ား လက္ဖ်ားခါေလာက္ ပါရဲ႕ေနာ္။ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ.. အဲက်ေနာ္ ေက်ာင္းထဲေရာက္ေတာ့.. ယဥ္ေငး ဆရာေတာ္ၾကီးပါ ေရာက္ေနတာကို ဖူးေတြ႔လိုက္ရတာ.. စိတ္ထဲ ၀မ္းသာလိုက္တာ မေျပာနဲ႕ေတာ့.. သူေတာ္ေကာင္း အရိပ္ေလ၊ ဒီဆရာေတာ္ၾကီး ႏွစ္ပါးလံုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ဆီမွာေတာ့ ပဋိပတ္ထိပ္ေခါင္ပါ၊ က်ေနာ္တို႕ ေဒသမွာေပါ့ေလ၊ ေရာက္တာနဲ႕ ဘုရားကိုဦးခ်ျပီး ဆရာေတာ္ ႏွစ္ပါးလံုးကို ဦးခ်ျပီးသင့္တယ္။ ေနရာမွာပဲ တရားနာလိုက္မိတယ္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက အနားလာဖို႔ မိန္႔တဲ့အခါေတာ့ အနားသြားျပီး ၀တ္ျဖည့္ေနမိတယ္ေလ၊ ၀တ္သာ ျဖည့္ေနရေပမဲ့ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး၊ က်ေနာ္ အသံဖမ္းခ်င္ေနတာ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ အလုပ္အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာကို၊ ျပီးေတာ့ ဓာတ္ပုံလည္း ရိုက္ခ်င္တယ္၊ မွတ္တမ္းေပါ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဥပါသကာသည္ ဥပါသကာသာမို႕၊ ၀မ္းနည္းမိ ေနတယ္ေလ၊ က်ေနာ္ မ၀ယ္နိုင္တဲ့ဟာအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ယုံပဲေလ။

တရားေဟာခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားမို႕ အလုပ္အေၾကာင္း ကို မွတ္တမ္းတင္ နာယူခ်င္တာေတာ့ အမွန္၊ အဲလိုေျပာရက္ကေန.. ဒီည ေက်ာင္းမွာအိပ္ေနာ္၊ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးနဲ႕ အကုသိုလ္ မ်ားမေနနဲ႕” လို႕ ေတာရ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ေတာ့ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ မဆန္းေတာ့၊ ဆရာေတာ္ သိခ်င္ရင္ သိနိုင္တဲ့ သူမွန္း က်ေနာ္ သိေနတာ ၾကာပါျပီေလ။ အင္း ညက်ရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တရားေတြ အမ်ားၾကီး နာရဦးမွာကိုေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္ဗ်ာ.. ညကနာတဲ့ တရားကုိေတာ့ လာမဲ့ပို႕စ္မွာ ေျပာပါ့မယ္ေနာ္။


ေလးစားစြာျဖင့္
ဥပါသကာ

11 comments:

မင္းဒင္ said...

.ညကနာတဲ့တရား ကုိ ေတာ့ လာမဲ့ပို႕စ္မွာ ေျပာပါ့မယ္ေနာ္။
....တဲ့လား။ ကိုရင္က တရားနာႏုိင္ေသးတယ္ေနာ္။
အရင္တပုဒ္က ဓား ၊ ဒီတပုဒ္က တရား ။ တရားတဖက္ ။ ဓားတဖက္ ေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္ေနာ္ ။
အားေပးလ်က္ပါဗ်ာ

ခင္မင္ေသာ

မင္းဒင္

Dr Phyo Wai Kyaw said...

အကုိေတာ့ဆရာေတြသမားေတြနဲ႔ဟန္က်ေနတယ္။
ဥဇူစသုဟုဇူစရဲ႔ေနာက္က သု၀ေစာစႆ မုဒုအနတိမာနီလား။
က်ေနာ္ေတာ့ ဦးသုခကုိ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္တယ္။
အနက္နဲ႔တကြသိရေတာ့ တစ္ဘ၀လုံးသုံးပါေလေရာ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အသံေတာ္ ကို နာယူသြားပါတယ္..

mm thinker said...

တစ္ပါးသူရဲ့စိတ္ကို သိေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကို ၾကံဳဖူးပါတယ္။
သူေရာက္ရွိျပီျဖစ္တဲ့အဆင့္ကိုေတာ့ မပိုင္းျဖတ္ဝံ့ဘူး။
သိမ္ေမြ႕တဲ့ကိစၥပဲ။

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
poemflower said...

တရားမ်ားကို မွ်ေ၀ေပးတာေက်းဇူးပါ...

မိုးခါး said...

ေနာက္ပို႕စ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္.. း)

Anonymous said...

အခုလို မွ်ေ၀းေပးတာ ေက်းဇူးပါအကို။ ေနာက္လာမယ့္ တရားကို ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမ ေရာင္

ကဗ်ာဦး said...

လာမဲ့ပို႕စ္ လည္းေစာင့္ဖတ္မယ္ ဥပသကာ

မသက္ဇင္ said...

ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးနဲ႕ အကုသိုလ္ မ်ားမေနနဲ႕ လို႕ ေတာရ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ေတာ့ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ မဆန္းေတာ့၊

ဥပသကာ တို႔မ်ားကံေကာင္းလိုက္တာ
ဆရာေတာ္။ သမားေတာ္ေတြနဲ႔အနီးကပ္ေနၿပီး
တရားေတြ ဆံုးမမွဳေအာက္ေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနလို႔ေလ
ေစာင့္ဖတ္ေနပါ့မယ္
တရားေတြေဝငွမွဳကို
ခင္မင္လ်က္

ကဗ်ာဦး said...

ဟားးးးးးးး
ဆိုက္သစ္ေလးလားေတာ္ပါေသးရဲ့
"သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အသံေတာ္(၁)"
ထပ္လာဖတ္တယ္