Wednesday, February 17, 2010

ျခားနားျခင္းမ်ား

အခ်ိန္မက်ခင္နိုးခဲ့တဲ့သစၥာပန္းက
စင္ေပၚမေရာက္
လမ္းေပၚက ေကာက္ခဲ့ရတယ္။

ကဗ်ာေကာက္ရတဲ့ညက
လေပ်ာက္တယ္
ၾကယ္ေမွာက္တယ္
ေမွာင္မဲမဲမွာေခြးေဟာင္တယ္။

ငါက်ေပ်ာက္တဲ့ေန႔က
မာယာမင္းကို
မ်က္လုံးမွိတ္ျပီး ျမင္လိုက္တယ္။

ဪ…ေန႔ခင္းက ရြက္၀ါေတြေၾကြတဲ့လမ္းမွာ
ႏွင္ဆီးေတြခင္းထားတာေတြ႔ ပါေသးရဲ႕
အခု
ေရ…ေတြစီးျပန္ပေကာေလ။

3 comments:

ခြန္ျမလိႈင္ said...

အမွန္တရားကိုု အခ်ိန္အခါမွား လူမွား ေျပာမိရင္ သစာတရားေတြ လမ္းေပၚမွာလူနင္းခံရကုုန္တတ္တာ မွန္တာေပါ့အကိုုေရ... ၾကယ္ေမွာက္ျပီး လေပ်ာက္တာကိုု ညကိုု ခံစားဖူးသူမွ ကဗ်ာစပ္မိတဲ့ အထိ ရင္ထဲေရာက္တာ ခံစားဖူးလိုု႕သိခဲ့ပါရဲ႕

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အခ်ိန္မက်ခင္နိုးခဲ့တဲ့သစၥာပန္းက
စင္ေပၚမေရာက္
လမ္းေပၚက ေကာက္ခဲ့ရတယ္။

Great.
This is very meaningful poem. I like it by my deep heart.

လိုင္ said...

လန္းတယ္