အခ်ိန္မက်ခင္နိုးခဲ့တဲ့သစၥာပန္းက
စင္ေပၚမေရာက္
လမ္းေပၚက ေကာက္ခဲ့ရတယ္။
ကဗ်ာေကာက္ရတဲ့ညက
လေပ်ာက္တယ္
ၾကယ္ေမွာက္တယ္
ေမွာင္မဲမဲမွာေခြးေဟာင္တယ္။
ငါက်ေပ်ာက္တဲ့ေန႔က
မာယာမင္းကို
မ်က္လုံးမွိတ္ျပီး ျမင္လိုက္တယ္။
ဪ…ေန႔ခင္းက ရြက္၀ါေတြေၾကြတဲ့လမ္းမွာ
ႏွင္ဆီးေတြခင္းထားတာေတြ႔ ပါေသးရဲ႕
အခု
ေရ…ေတြစီးျပန္ပေကာေလ။
Wednesday, February 17, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
အမွန္တရားကိုု အခ်ိန္အခါမွား လူမွား ေျပာမိရင္ သစာတရားေတြ လမ္းေပၚမွာလူနင္းခံရကုုန္တတ္တာ မွန္တာေပါ့အကိုုေရ... ၾကယ္ေမွာက္ျပီး လေပ်ာက္တာကိုု ညကိုု ခံစားဖူးသူမွ ကဗ်ာစပ္မိတဲ့ အထိ ရင္ထဲေရာက္တာ ခံစားဖူးလိုု႕သိခဲ့ပါရဲ႕
အခ်ိန္မက်ခင္နိုးခဲ့တဲ့သစၥာပန္းက
စင္ေပၚမေရာက္
လမ္းေပၚက ေကာက္ခဲ့ရတယ္။
Great.
This is very meaningful poem. I like it by my deep heart.
လန္းတယ္
Post a Comment