မီးေရာင္ကို ေရႊေတာင္မွတ္ပါလို႕

က်ေနာ္တို႕ငယ္တုံးက ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရမ္းဂြက်ျပီး ေပါင္းရသင္းရ အင္မတန္ခက္တဲ့ အဘိုးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္၊ အလုပ္ကေတာ့ ပန္းပုထုတဲ့ဆရာၾကီး၊ ဆရာၾကီးဆိုမွတကယ့္ဆရာၾကီးဗ်၊ သူ႕လက္ရာေတြကိုတနိုင္ငံလုံးသိပါတယ္ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲရွိတဲ့ ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ပဲ၊ ေျပာရဦးမယ္ ဒီတုံးက က်ေနာ္က အေတာ္ငယ္ေသးတယ္ဗ်၊ အဲဒီ အဖိုးထူးခိုင္အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ၀ိုင္းျပီးသူမ်ားကစားတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္ဗ်ာ၊ သိပ္ျပီးလည္းေျပးနိုင္လြားနိုင္မဟုတ္ေတာ့ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္ အားက်တဲ့စိတ္နဲ႕ေပါ့ေလ၊ အဲလိုၾကည့္ေနတုံးမွာပဲ၊ မာစတာဂ်စ္ေတြေပါ့ဗ်ာ သုံးေလးစင္းေလာက္ တန္းစီျပီး အိမ္ေရွ႕မွာထိုးဆိုက္၊ ေနာက္ကပါလာတဲ့စစ္ကား ေပၚက စစ္သားေတြကခုန္ခ်လာျပီးေနရာယူေနလိုက္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႕လည္းဘုမသိ ဘမသိ ကစားတာအကုန္နားေနျပီး ဒီအျဖစ္ပ်က္ကိုလွမ္းၾကည့္၊ အေဆာ့မက္လြန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ေမာင္သစ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ေျပလြားေနတာရပ္ျပီး ဒါကိုလွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္၊ ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္ေတြကလည္း ထြက္ၾကည့္ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့၊ အဖိုးထူးခိုင္ရဲ႕ သားသမီးေတြဆို မ်က္နာေတြပ်က္ျပီး ေျခလက္ေတြေအးကုန္တယ္ဆိုပဲ ဒါကေနာက္ျပန္ေျပာျပလို႕သိရတာေလ၊ အဲလိုစစ္သားေတြေနရာယူျပီးေတာ့မွ ျမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဆိုလား ဘာဆိုလား ကားေပၚကဆင္းျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးကိုေတြ႔ခ်င္လို႕ပါခင္ဗ်၊ ဗိုလ္မႈဳးတစ္ေယာက္လည္းပါေသးတယ္ဗ်၊ ဒီႏွစ္ေယာက္ပဲ အိမ္ထဲ၀င္ေနတာ က်ေနာ္က အိမ္ေရွ႕အစြန္းထိုင္ေနေတာ့ျမင္ေနေသးတယ္၊ အဖိုးကေတာ့ ဘာကိုမွသိပုံမရ သိလည္းဂရုစိုက္မဲ့သူမဟုတ္၊ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေမးတယ္ ဆရာၾကီးတဲ့ …. ဘာမွမၾကားသလိုလုပ္ေနျပီး အေတာ္ၾကာမွ၊

‘ မင္းဘယ္လိုလူလဲကြ..ဒီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာ မျမင္ဘူးလား၊ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား၊စာမတတ္ဘူးလား” အဲလိုေမးေနလိုက္တာ စုံေနတာပဲ၊ သားသမီးေတြဆို ေသးလူူးမတတ္ေၾကာက္ကုန္ေတာ့တာေပါ့ အေဖ့ကိုလည္းျပန္မေျပာရဲ ေျပာလည္းမရမွန္းသိေနၾကတာကိုး။ ဒါနဲကေကာင္စီဥကၠ႒ေဘးမွာပါလာတဲ့ ဗိုလိမႈဳးက ၾကား၀င္ေျပာရေတာ့တယ္၊ ‘ ဒီလိုပါ အဘ ပါတီဥကၠ႒ၾကီးက ရန္ကုန္ခဏၾကြဖို႕ အဘကိုဖိတ္ခိုင္းလိုက္လို႕က်ေနာ္တို႕လာတာပါခင္ဗ်” လို႕ေျပာေတာ့။

ျပန္ေျဖလိုက္ပုံေလးက သင္းပါ့ဗ်ာ

“ ေအး..အခုငါအလုပ္လုပ္ေနတယ္ ၊မအားေသးဘူး၊ အားမွလိုက္မယ္”

ဒါနဲ႕ လာေခၚသူေတြလည္း ဟုတ္ကဲ့ပါ လို႕ေျပာရင္းေစာင့္ေနလိုက္ရတာ၊ သိပ္မေစာင့္ရပါဘူးေလ၊ ပါတီဥကၠ႒ၾကီးအမိန္႕ဆိုေတာ့ ေလးေန႕ေလးည ေလာက္ပါပဲ၊ ဒါနဲ႕ လိုက္ေတာ့လည္း တန္ဆာဗလာေတြေကာက္ထည့္၊အ၀တ္ႏွစ္စုံေလာက္ထည့္ျပီး၊ သားကိုအေဖၚေခၚျပီးထလိုက္သြားေတာ့တယ္ဗ်ာ

အဲလို အင္မတန္ဂြၾကျပီး အေၾကာက္အလန္႕နည္းတဲ့ ပညာရွင္အဖိုးအို ၾကီးက ဘာေျပာတတ္လဲဆိုေတာ့၊ ငါတို႕ေခတ္က မီးကိုမီးမွန္းသိတယ္ ေရႊကိုေရႊမွန္းသိတယ္ မင္းတို႕ေခတ္က်ေတာ့ မီးေရာင္ကိုေရႊေတာင္မွတ္ေနၾကတာပဲ…မီးမွန္းမသိ ေရႊမွန္းမသိေကာင္ေတြဆိုျပီးေတာ့။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီဆရာၾကီးရဲ႕စကားက အခုေခတ္ေလပိုမွန္လာေလပဲ က်ေနာ္တို႕ မီးေရာင္ကိုေရႊေတာင္ထင္ေနရတာပါ့ အတုအေယာင္ေတြၾကားမွာ နစ္မြန္းသာယာရင္း ျပီးေတာ့ ပကာသနနဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို က်ားကုတ္က်ားခဲတြယ္ဖက္ထားရင္း နဲ႕ က်ေနာ္တို႕ရွင္သန္မႈေတြကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေစခဲ့တယ္။

သာသနာေတာ္ အေရးမွာလည္း ဓမၼထက္ ဂုဏ္ကေရွ႕ေဆာင္လာတယ္၊ ဓမၼကိုမျမင္ေတာ့ ဘြဲ႕မရေသာသံဃာေတာ္မ်ား ၾကည္ညိဳသူနည္းလာတာေတြ႔ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ၊ ၀ိနည္းသိကၡာထက္ ဘြဲ႕ကိုအေလးေပးလြန္းတယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္မိျပန္ေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္း၊ အဓိက နဲ႕သာမညကို က်ေနာ္တို႕ေရႊးတတ္ေနျပီလို႕ထင္မိခဲ့တဲ့အမွားကိုေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာျပန္ျပီးေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာတာပဲေလ၊ ။

လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း သီလသိကၡာထက္ ပကာသနသိကၡာေတြက ပိုျပီးလြမ္းမိုးလာတယ္ အေနာက္က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြကို ပိုျပီးရွာေဖြလာတဲ့အခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္တို႕အေရွ႕က ရုပ္ကိုတြယ္ဖက္ဆုပ္ကိုင္ျပီး က်ားကုတ္က်ားခဲ ရွင္သန္ေနတယ္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာတရားစံကို Globalization ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုအလြဲသုံးစားလုပ္ရင္း ေပၚတင္ၾကီးခ်ဳိးေဖါက္လာၾကတယ္ ၊ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက ထိုင္မသိမ္း၀တ္ျပီး ေခါင္းဘီးပတ္ၾကီးနဲ႕ျပန္ေနရမယ္လို႕ေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ရွိတဲ့က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားတတ္ေစခ်င္တယ္ေလ၊

က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ကမာၻၾကီးရြာဆန္လာတာကို သေဘာက်တယ္ အသားေရာင္ခြဲျခားတာေတြ လူမိ်ဳိးေရးခြဲျခားတာေတြ ပေပ်ာက္ျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြအျပည့္အ၀နဲ႕ လူကိုလူလိုျမင္တဲ့စိတ္နဲ႕ ေနနိုင္မယ္ေမွ်ာ္လင့္မိေပမဲ့၊ က်ေနာ္တို႕လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းက အင္မတန္မွေခ်ာက္တြန္းေကာက္က်စ္ၾကတဲ့ရင္ဖြင့္သံေတြကို က်ေနာ္ ၾကားသိျမင္ရျပန္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ရတာ၀န္ခံပါတယ္၊ အင္မတန္ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္လွပါတယ္လို႕ သတင္းေမြးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႕လူမ်ဳိးရဲ႕ ပင္ကယ္ိုစိတ္ေတြက ေနလာႏွင္းေပ်ာက္ဆိုသလို ဂလိုဘယ္နဲ႕အတူေပ်ာက္ကြယ္သြားရမွာလား?။

တျဖည္းျဖည္း ျခင္း ေအာက္တန္းက်လာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြက ကင္ဆာလိုပ်ံံ႕ေနတယ္၊ ျပီးေတာ့ လူငယ္ေတြၾကားမွာ အတတ္ပညာ နည္းပညာေတြနဲ႕ အတူ မေကာင္းဆိုး၀ါး မူးယစ္ေဆးေတြကလည္းပ်ံ႔ေနတယ္
ဘယ္ကေနအဲေလာက္ပ်ံ႔ေနလဲ? ဘိန္းနဲ႕ အဖ်က္ဆီးခံရတဲ့တရုပ္ျပည္ မွာ ျပန္လည္း ျပဳျပင္ေရးေတြ မနည္း ျပန္လုပ္လိုက္ရတယ္၊ အခု က်ေနာ္တို႕ခေလးေတြၾကားမွာ အလားတူ မူးယစ္ေဆးေတြပလူပ်ံေနတယ္၊။

ပန္းေကာင္းေတြအညြန္႔မက်ဳိးေစခ်င္ပါ၊ အရက္ဆိုင္ေတြ အရမ္းေပါလာတာဟာ ေကာင္းတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမဟုတ္ပါ
အသက္မျပည့္ အရြယ္မေရာက္တဲ့ ခေလးေတြကို ေဆးလိပ္၊ အရက္စတာေတြ၀ယ္ခိုင္းေနတာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာကိုေတာင္ နားလည္းေအာင္ မနည္းေျပာရမဲ့အေျခေနရွိေနတယ္။

မီးေရာင္ကိုေတာ့ ေရႊေတာင္မမွတ္ေစခ်င္ပါ၊

ဒါေပမဲ့ အခု က်ေနာ္တို႕ တစ္ေတြက မီးေရာင္ကို တကယ္ေရႊေတာင္မွတ္ေနရတဲ့ဘ၀ဆိုတာကို ၀န္ခံစကားဆိုရင္း။

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ