မီးေရာင္ကို ေရႊေတာင္မွတ္ပါလို႕

က်ေနာ္တို႕ငယ္တုံးက ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရမ္းဂြက်ျပီး ေပါင္းရသင္းရ အင္မတန္ခက္တဲ့ အဘိုးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္၊ အလုပ္ကေတာ့ ပန္းပုထုတဲ့ဆရာၾကီး၊ ဆရာၾကီးဆိုမွတကယ့္ဆရာၾကီးဗ်၊ သူ႕လက္ရာေတြကိုတနိုင္ငံလုံးသိပါတယ္ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲရွိတဲ့ ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ပဲ၊ ေျပာရဦးမယ္ ဒီတုံးက က်ေနာ္က အေတာ္ငယ္ေသးတယ္ဗ်၊ အဲဒီ အဖိုးထူးခိုင္အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ၀ိုင္းျပီးသူမ်ားကစားတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္ဗ်ာ၊ သိပ္ျပီးလည္းေျပးနိုင္လြားနိုင္မဟုတ္ေတာ့ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္ အားက်တဲ့စိတ္နဲ႕ေပါ့ေလ၊ အဲလိုၾကည့္ေနတုံးမွာပဲ၊ မာစတာဂ်စ္ေတြေပါ့ဗ်ာ သုံးေလးစင္းေလာက္ တန္းစီျပီး အိမ္ေရွ႕မွာထိုးဆိုက္၊ ေနာက္ကပါလာတဲ့စစ္ကား ေပၚက စစ္သားေတြကခုန္ခ်လာျပီးေနရာယူေနလိုက္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႕လည္းဘုမသိ ဘမသိ ကစားတာအကုန္နားေနျပီး ဒီအျဖစ္ပ်က္ကိုလွမ္းၾကည့္၊ အေဆာ့မက္လြန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ေမာင္သစ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ေျပလြားေနတာရပ္ျပီး ဒါကိုလွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္၊ ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္ေတြကလည္း ထြက္ၾကည့္ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့၊ အဖိုးထူးခိုင္ရဲ႕ သားသမီးေတြဆို မ်က္နာေတြပ်က္ျပီး ေျခလက္ေတြေအးကုန္တယ္ဆိုပဲ ဒါကေနာက္ျပန္ေျပာျပလို႕သိရတာေလ၊ အဲလိုစစ္သားေတြေနရာယူျပီးေတာ့မွ ျမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဆိုလား ဘာဆိုလား ကားေပၚကဆင္းျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးကိုေတြ႔ခ်င္လို႕ပါခင္ဗ်၊ ဗိုလ္မႈဳးတစ္ေယာက္လည္းပါေသးတယ္ဗ်၊ ဒီႏွစ္ေယာက္ပဲ အိမ္ထဲ၀င္ေနတာ က်ေနာ္က အိမ္ေရွ႕အစြန္းထိုင္ေနေတာ့ျမင္ေနေသးတယ္၊ အဖိုးကေတာ့ ဘာကိုမွသိပုံမရ သိလည္းဂရုစိုက္မဲ့သူမဟုတ္၊ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေမးတယ္ ဆရာၾကီးတဲ့ …. ဘာမွမၾကားသလိုလုပ္ေနျပီး အေတာ္ၾကာမွ၊

‘ မင္းဘယ္လိုလူလဲကြ..ဒီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာ မျမင္ဘူးလား၊ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား၊စာမတတ္ဘူးလား” အဲလိုေမးေနလိုက္တာ စုံေနတာပဲ၊ သားသမီးေတြဆို ေသးလူူးမတတ္ေၾကာက္ကုန္ေတာ့တာေပါ့ အေဖ့ကိုလည္းျပန္မေျပာရဲ ေျပာလည္းမရမွန္းသိေနၾကတာကိုး။ ဒါနဲကေကာင္စီဥကၠ႒ေဘးမွာပါလာတဲ့ ဗိုလိမႈဳးက ၾကား၀င္ေျပာရေတာ့တယ္၊ ‘ ဒီလိုပါ အဘ ပါတီဥကၠ႒ၾကီးက ရန္ကုန္ခဏၾကြဖို႕ အဘကိုဖိတ္ခိုင္းလိုက္လို႕က်ေနာ္တို႕လာတာပါခင္ဗ်” လို႕ေျပာေတာ့။

ျပန္ေျဖလိုက္ပုံေလးက သင္းပါ့ဗ်ာ

“ ေအး..အခုငါအလုပ္လုပ္ေနတယ္ ၊မအားေသးဘူး၊ အားမွလိုက္မယ္”

ဒါနဲ႕ လာေခၚသူေတြလည္း ဟုတ္ကဲ့ပါ လို႕ေျပာရင္းေစာင့္ေနလိုက္ရတာ၊ သိပ္မေစာင့္ရပါဘူးေလ၊ ပါတီဥကၠ႒ၾကီးအမိန္႕ဆိုေတာ့ ေလးေန႕ေလးည ေလာက္ပါပဲ၊ ဒါနဲ႕ လိုက္ေတာ့လည္း တန္ဆာဗလာေတြေကာက္ထည့္၊အ၀တ္ႏွစ္စုံေလာက္ထည့္ျပီး၊ သားကိုအေဖၚေခၚျပီးထလိုက္သြားေတာ့တယ္ဗ်ာ

အဲလို အင္မတန္ဂြၾကျပီး အေၾကာက္အလန္႕နည္းတဲ့ ပညာရွင္အဖိုးအို ၾကီးက ဘာေျပာတတ္လဲဆိုေတာ့၊ ငါတို႕ေခတ္က မီးကိုမီးမွန္းသိတယ္ ေရႊကိုေရႊမွန္းသိတယ္ မင္းတို႕ေခတ္က်ေတာ့ မီးေရာင္ကိုေရႊေတာင္မွတ္ေနၾကတာပဲ…မီးမွန္းမသိ ေရႊမွန္းမသိေကာင္ေတြဆိုျပီးေတာ့။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီဆရာၾကီးရဲ႕စကားက အခုေခတ္ေလပိုမွန္လာေလပဲ က်ေနာ္တို႕ မီးေရာင္ကိုေရႊေတာင္ထင္ေနရတာပါ့ အတုအေယာင္ေတြၾကားမွာ နစ္မြန္းသာယာရင္း ျပီးေတာ့ ပကာသနနဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို က်ားကုတ္က်ားခဲတြယ္ဖက္ထားရင္း နဲ႕ က်ေနာ္တို႕ရွင္သန္မႈေတြကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေစခဲ့တယ္။

သာသနာေတာ္ အေရးမွာလည္း ဓမၼထက္ ဂုဏ္ကေရွ႕ေဆာင္လာတယ္၊ ဓမၼကိုမျမင္ေတာ့ ဘြဲ႕မရေသာသံဃာေတာ္မ်ား ၾကည္ညိဳသူနည္းလာတာေတြ႔ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ၊ ၀ိနည္းသိကၡာထက္ ဘြဲ႕ကိုအေလးေပးလြန္းတယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္မိျပန္ေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္း၊ အဓိက နဲ႕သာမညကို က်ေနာ္တို႕ေရႊးတတ္ေနျပီလို႕ထင္မိခဲ့တဲ့အမွားကိုေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာျပန္ျပီးေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာတာပဲေလ၊ ။

လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း သီလသိကၡာထက္ ပကာသနသိကၡာေတြက ပိုျပီးလြမ္းမိုးလာတယ္ အေနာက္က စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြကို ပိုျပီးရွာေဖြလာတဲ့အခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္တို႕အေရွ႕က ရုပ္ကိုတြယ္ဖက္ဆုပ္ကိုင္ျပီး က်ားကုတ္က်ားခဲ ရွင္သန္ေနတယ္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာတရားစံကို Globalization ဆိုတဲ့ စကားလုံးကိုအလြဲသုံးစားလုပ္ရင္း ေပၚတင္ၾကီးခ်ဳိးေဖါက္လာၾကတယ္ ၊ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက ထိုင္မသိမ္း၀တ္ျပီး ေခါင္းဘီးပတ္ၾကီးနဲ႕ျပန္ေနရမယ္လို႕ေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ရွိတဲ့က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားတတ္ေစခ်င္တယ္ေလ၊

က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ကမာၻၾကီးရြာဆန္လာတာကို သေဘာက်တယ္ အသားေရာင္ခြဲျခားတာေတြ လူမိ်ဳိးေရးခြဲျခားတာေတြ ပေပ်ာက္ျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြအျပည့္အ၀နဲ႕ လူကိုလူလိုျမင္တဲ့စိတ္နဲ႕ ေနနိုင္မယ္ေမွ်ာ္လင့္မိေပမဲ့၊ က်ေနာ္တို႕လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းက အင္မတန္မွေခ်ာက္တြန္းေကာက္က်စ္ၾကတဲ့ရင္ဖြင့္သံေတြကို က်ေနာ္ ၾကားသိျမင္ရျပန္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ရတာ၀န္ခံပါတယ္၊ အင္မတန္ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္လွပါတယ္လို႕ သတင္းေမြးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႕လူမ်ဳိးရဲ႕ ပင္ကယ္ိုစိတ္ေတြက ေနလာႏွင္းေပ်ာက္ဆိုသလို ဂလိုဘယ္နဲ႕အတူေပ်ာက္ကြယ္သြားရမွာလား?။

တျဖည္းျဖည္း ျခင္း ေအာက္တန္းက်လာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြက ကင္ဆာလိုပ်ံံ႕ေနတယ္၊ ျပီးေတာ့ လူငယ္ေတြၾကားမွာ အတတ္ပညာ နည္းပညာေတြနဲ႕ အတူ မေကာင္းဆိုး၀ါး မူးယစ္ေဆးေတြကလည္းပ်ံ႔ေနတယ္
ဘယ္ကေနအဲေလာက္ပ်ံ႔ေနလဲ? ဘိန္းနဲ႕ အဖ်က္ဆီးခံရတဲ့တရုပ္ျပည္ မွာ ျပန္လည္း ျပဳျပင္ေရးေတြ မနည္း ျပန္လုပ္လိုက္ရတယ္၊ အခု က်ေနာ္တို႕ခေလးေတြၾကားမွာ အလားတူ မူးယစ္ေဆးေတြပလူပ်ံေနတယ္၊။

ပန္းေကာင္းေတြအညြန္႔မက်ဳိးေစခ်င္ပါ၊ အရက္ဆိုင္ေတြ အရမ္းေပါလာတာဟာ ေကာင္းတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမဟုတ္ပါ
အသက္မျပည့္ အရြယ္မေရာက္တဲ့ ခေလးေတြကို ေဆးလိပ္၊ အရက္စတာေတြ၀ယ္ခိုင္းေနတာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာကိုေတာင္ နားလည္းေအာင္ မနည္းေျပာရမဲ့အေျခေနရွိေနတယ္။

မီးေရာင္ကိုေတာ့ ေရႊေတာင္မမွတ္ေစခ်င္ပါ၊

ဒါေပမဲ့ အခု က်ေနာ္တို႕ တစ္ေတြက မီးေရာင္ကို တကယ္ေရႊေတာင္မွတ္ေနရတဲ့ဘ၀ဆိုတာကို ၀န္ခံစကားဆိုရင္း။

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တဲ့ေဗဒင္အေၾကာင္း (၁)

က်ေနာ္ဒီအေၾကာင္းေရးခ်င္ေနတာၾကာပါျပီ ဒါေပမဲ့စိတ္ထဲခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနတာမို႕ အခုမွပဲေရးျဖစ္တယ္ ဒါေတြကိုသိသင့္တယ္လို႕ လည္းထင္တယ္ ယုံတာမယုံတာေတာ့ ပုဂၢလိကဆံုးျဖတ္ခ်က္မုိ႕ ကိုသန္သလိုပဲဆုံးျဖတ္တာေကာင္းပါတယ္ ။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ေဗဒင္အေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး ေျပာခ်င္တာပါ ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီျပီး တည္လာခဲ့တဲ့ အဂၤ၀ိဇၨာေဗဒင္ပညာရပ္ထဲက ကိန္းတစ္ခုအေၾကာင္းပါ အင္မတန္က်ယ္ျပန္႕တဲ့ဒီအဂၤ၀ိဇၨာေဗဒင္ပညာရပ္ၾကီးကိုက်ေနာ္မေတာက္တေခါက္ေလ့လာသင္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္ အခုထိလည္းသင္ေနဆဲပါ၊

အစကေတာ့မယုံ မယုံတာကမွ လုံး၀ကိုမယုံခဲ့တာပါ၊ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ အဂၤ၀ိဇၨာ ဆန္းက်မ္း မဟာဘုတ္ အစရွိတဲ့ လက္ဆန္းပညာရပ္မ်ားနဲ႕ ငယ္ကတည္းကရင္းႏွီးခဲ့ တယ္ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္အဖိုးကိုယ္တိုင္က ဒီပညာရပ္ေတြကို ကၽႊမ္းက်င္တဲ့ပညာရွင္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္စိတ္မ၀္စားခဲ့ပါ အဖိုးလည္းသည္ပညာနဲ႕ အသက္မေမြးခဲ့ပါ ဘယ္လ္ုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ တျခားျမိဳ႕ရြာကလူေတြ တိုက္ဆိုင္ျပီးသူ႕ဆီေရာက္လာရင္ေတာ့ ေဟာေျပာ စီရင္ေပးတာေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ေတြ႔ေနၾက ၊ ဧည့္သည္ေရာက္လာျပီဆိုရင္ လုပ္လက္စအလုပ္ေလးနားျပီး အိမ္ဦးခန္းသြား ဘုရား၀တ္ျပဳျပီး ကြမ္းတရိုး၀ါး ေနာက္ေတာ့ ေက်က္သင္ပုံးတစ္ခ်ပ္ေပၚ ေက်ာက္တံနဲကခ်တြက္… ကိန္းခမ္းေတြအတိုင္းေျပာလိုက္တာပဲ၊ အဲ..ညဘက္လာေမးသူေတြက်ေတာ့ အဖိုးဘာမွမတြက္ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ျပီးေျပာတယ္ တစ္ခါတေလနိမိတ္ေကာက္ျပီး ေျပာတယ္လို႕ အဖိုးျပန္ေျပာျပေတာ့ က်ေနာ္ၾကားခဲ့ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဒီပညာေတြနဲ႕ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့၊ အဖိုးဆုံးေတာ့ ေပပုရပိုဒ္ေတြ ၊က်မ္းစာေတြ၊ က်န္ခဲ့တာ မနည္းဘူးဗ်၊ ဗီရိုၾကီးသုံးလုံစာ ပါ၊ က်ေနာ္ငယ္တုံးကေတာ့ ဒီအထဲကစာေတြကိုဘယ္ဖတ္နိုင္မလဲ ဒီေတာ့အဖိုးတန္မတန္က်ေနာ္မသိ အဲဒီမသိမႈဒဏ္ကိုခံလိုက္ရတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႕မဟုတ္ပဲ ဒီက်မ္းေတြကိုတလြဲသုံးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ဦးေလးနဲ႕ မိသားစုပါ ..ေသခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့၊က်ေနာ့္ဦးေလးရဲ႕သားစဥ္ေျမးဆက္အခုထက္ထိဒီဒဏ္ေတြကို
ခံစားေနရတုံးပါ က်ေနာ့္အေဖကေတာ့ေျပာတယ္ ဒါကိုက်မ္းစူးတာတဲ့၊ဒီအေၾကာင္းကိုျပန္ေရးျပရင္၊ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုဆိုေပမဲ့ က်ေနာ္ေရးျပမွာပါ၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္ေဗဒင္အေၾကာင္းနည္းနည္း ေျပာခ်င္လို႕ ခုနကစကားကိုပဲ ျပန္ဆက္ရမွာပါ့။

ဒါကေတာ့ ေဗဒင္ကို၀ါသနာပါသူတိုင္း သိေနျပီးသားျဖစ္တဲ့ ေစာလွ- ေလွဆန္ဆိုတဲ့ ကိန္းတခုအေၾကာင္းပါ..ဒီကိန္းကို ေရွးကပညာရွင္ၾကီးေတြက ေရွာင္ဖို႕သတ္မွတ္ထားေပးခဲ့ၾကတယ္ က်ေနာ္စသိတာက ဆရာဦးေမာင္ေမာင္သန္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြဖတ္ရလို႕ပါ..ဆရာဦးေမာင္ေမာင္သန္း (ရင္ကိုေအးမွ်ေစသား) ရဲ႕ ေက်းဇူးဟာ
ျမန္ေဗဒင္ေလာကအတြက္အေရးၾကီးပါတယ္..ဒါကက်ေနာ့္အျမင္ေပါ့ေလ..ေနာက္တေယာက္က ဆရာဒဂုံ ၊ ေနာက္တစ္ဦးက ဆရာၾကီးရန္ကုန္ေက်ာ္ရင္ တို႕ ပါ ျမန္မာ့လက္ဆန္းပညာရပ္ေတြအတြက္ အမ်ားၾကီး အပင္ပန္းခံခဲ့ၾကတယ္ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္ၾကည္လည္း ေက်းဇူးမ်ားပါတယ္..ဒါက စကားၾကဳံလို႕ ေက်းဇူးရွိသူကို ေက်းဇူးရွိသူလို႕ ေျပာတာပါ၊။

ခုနကစကားစကိုျပန္ေကာက္ရရင္..က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလိုေပါ့ ေစာလွေလွဆန္ ကိန္းဆိုတာအမတန္မွ ဒုကၡေပးတတ္တဲ့ကိန္းတစ္ခုျဖစ္တာကိုပါ ဒီကိန္းရဲ႕ အထိန္းအလကာၤာကို အဂၤ၀ိဇၨာကိုးေစာင္တြဲက်မ္း စာမ်က္နာ (၅၀) မွာအဲလိုေတြ႔ရတယ္

ေစာလွ-ေလွဆန္၊ လူျမန္မင္းလြတ္၊ ပူသြပ္ေသဖြယ္၊ သက္နယ္ တူေသာ္၊ အငူကုန္းအင္း၊ ၾကည္ညိုဆင္းကး က်မ္းရင္း၀ိဇၨာ တနည္းမွာသည္၊ ေရွာင္ခြာ သစ္၊နံ၊ ျမိဳႈ၊ရြာတည္း။

ဆိုလိုတာက တနဂၤေနြနာမယ္ရွင္ေတြ၊ေန႕သားေတြဟာ၊ သူ႕ရဲ႕ ၾတိရန္းလို႕ေခၚတဲ့ အဂ္ါ နံ စတုန္းရန္းလို႕ေခၚတဲ့ ဗုဒၶဟူးနံ အဲဒီနွစ္ခုေပါင္းတဲ့ အဂ္ါ+ ေုဒၶဟူး အတြဲျဖစ္တဲ့ လူနာမယ္ ျမိဳ႕ရြာ
ေတြကို မေပါင္းသင့္္၊အိမ္ေထာက္မဘက္သင့္္၊စပ္တူမလုပ္သင့္ လို႕ ဆိုလိုတာပါ။

တနလာၤ..နာမယ္ရွင္ေတြ၊ တနလ္ာသားသမီးေတြ က ဗုဒၶဟူး+ ၾကာသပေတး အတြဲလိုက္ေပါ့

၀င္းေမာင္၊မိုးမိုး၀င္း၊လိွဳင္လိွဳင္ျမင့္ အဲလိုနာမယ္မ်ဳိးေတြ မင္းလွလို အရပ္ေဒသေတြကို ေရွာင္ထားေပါ့..ဒါေပမဲ့ ရပ္ေစာက္မွာေနတဲ့ တနဂၤေႏြနာမယ္ရွင္ေတြဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆိုျပီးျငင္းရင္ အဲဒီ ရပ္ေစာက္မွာေနတဲ့တနဂၤေႏြနာမယ္ရွင္ေတြ ဇလြန္မွာသြားျပီးစီပြားရွာၾကည့္ပါလား..မယုံရင္စမ္းၾကည့္ပါ။

အဲလိုေျပာတာ ရိုင္းေနရင္ခြင့္လြတ္ပါ၊ က်ေနာ့္အတြက္ဒီကိန္းက ကိုယ္ေတြ႔ေတြမ်ားလြန္းလို႕ပါ
အနီးစပ္ဆုံး က်ေနာ္းမိခင္ၾကီးက တနလၤလာသမီး တနလၤာနာမယ္ရွင္ က်ေနာ့္ဖခင္ၾကီးက ဦးလွျမင့္ပါ ဒါခုနက က်ေနာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ လူျမန္မင္းလြတ္ ကိန္းထဲက လူျမန္ကိန္းပါ က်ေနာ့္အေမရဲ႕ မဟာဘုတ္က (၁)ခုၾကြင္းမဟာဘုတ္မွာ ဒီအတြဲက (၅+၄) တြဲက ပကၡ ကိန္းမိျပီးပ်က္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အေမရုံးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ အသိဆုံးပါ၊ ေနာက္တေယာက္က က်ေနာ့္အေဒၚအရင္းေခါက္ေခါက္ ၾကာသပေတးသမီး ၾကာသပေတးနာမည္ရွင္၊သူ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္က စေနနဲ႕ တနဂ္ေႏြေပါင္းထားတဲ့နာမည္တြဲပါ
ေတာ္အံ့ အတူဆိုတဲ့ကိန္းထဲက အတူဆိုတဲ့ကိန္းပါ ၾကာသပေတးနာမယ္ရွင္ျဖစ္တဲ့က်ေနာ့္အေဒၚက ေအာင္ထြန္းဆိုတဲ့ တနဂၤေႏြ+စေနတြဲကို အိမ္ေထာင္လည္းဘက္မိေရာ အစကမေသာက္တတ္တဲ့ ကိုေအာင္ထြန္း အိမ္ေထာင္က်ျပီးတစ္လေလာက္ကတည္းက ေဗြေဖါက္ျပီး ေသာက္လိုက္တဲ့ အရက္ ရိုက္လိုက္တဲ့ဖဲ ၊ဖဲတင္မက က်ေနာ့္အေဒၚပါအရိုက္ခံထိတာ ေနာက္ဆုံးေသတဲ့အထိပါပဲ က်ေနာ့္အက ခုႏွစ္ၾကြင္းမဟာဘုတ္သမားပါ မဟာဘုတ္မွာလဲ ဒီ စေနနဲ႕ တနဂၤေႏြက ေအာက္တန္းခိုျပီးပ်က္ေနတဲ့ျဂိဳလ္ေတြ..ေနာက္ကိုယ္ေတြ႔ေရ ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ။

ဒီေတာ့ အဲလို ေစာလွ- ေလွဆန္ကိန္းဆိုရင္ ေ၀းေ၀းကေရွာင္နိုင္ဖို႕ ေျပာခ်င္တာပါ..အဲစမ္းၾကည့္ခ်င္သူမ်ားကေတာ့ စမ္းနိုင္ပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

ဥပသကာ

လေရာင္နဲ႕ေမတၱာ

လရိပ္ကေက်ာင္းထဲ ျဖာဆင္းေနတယ္၊ လေရာင္ အလင္းတန္းေတြၾကားမွာ ၊ႏွင္းအမႈံေလးေတြ ကိုက်ေနာ္ေတြ႔ရေတာ့စိုက္ၾကည့္ျပီး၊..ေအာ္..ေအးခ်မ္းလိုက္တာလို႕ေတြးေနမိတယ္၊ပတ္၀န္း က်င္ကေတာ့တိတ္ဆိတ္္ျငိမ္သက္လို႕၊တခ်က္ခ်က္ေအာ္တတ္တဲ့ညဥ့္ငွက္ေတြအသံမွတပါးတ ျခားမရွိ၊လူေတာထဲမွာေတြ႔ရေလ့ ရွိတဲ့ ဆူညံတဲ့ဂီတသံ၊မူးရစ္ရည္ေ၀ဖြယ္ေကာင္းတဲ့အလွ၊ အနားျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္၊ရတတ္တဲ့ အေမြးနံ႕သာနဲ႕ေပါင္းစပ္ျပီးထြက္လာတတ္တဲ့ ကိုယ္သင္းန႔ံ ေတြမရွိ၊ မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္ နဲ႕ဟန္ေဆာင္ျပီးရယ္ေနၾကတဲ့ မာယာသံေတြမရွိ၊ မလုပ္ခ်င္ပဲအတင္းဇြတ္လုပ္ေနရတဲ့ႏွလံုးသားမဲ့အလုပ္သမားမရွိ၊ငါက..ဘာေကာင္ကြဆိုတဲ့ အာဏာျပသူမရွိ၊စိန္သံမရွိေငြသံမဲ့ဇုံ၊ျငိမး္ခ်မ္းေရးဇုံေပါ့ေလ၊ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးျငိမ္းခ်မ္းရာဇုံတစ္ခုပါေလ၊ခပ္လွမ္းလွမ္းေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ခု ထဲကထြကလ္ာေနတဲ့၊ ပရိတ္ေမတၱာအသံလိွဳင္းက၊ က်ေန္ာ့ နားစည္မွတဆင့္ ရင္ထဲေရာက္လာတယ္၊တကယ့္ျငိမ္းခ်မ္းေရး သံစဥ္တစ္ခုက ေလာကထဲျဖတ္ထြက္လာတယ္၊ နာရီကိုက္ ကာရံအလိုက္၊ အျပစ္ဆိုဘြယ္မရွိ၊ေဒါသကင္းတဲ့ ျမတ္ဘုရား၏နုတ္ထြက္ေတာ္မဟာပရိတ္ကိုသားေတာ္အရွင္သူျမတ္ကပူေဇာ္ေပါျပီေကာ၊ရႊတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနတဲ့သူရဲ႕ အတြင္းသ႑န္က၊ ေမတၱာ အလင္းေတြျဖန္႔က်က္လို႕ေလ၊

မေႏွးမျမန္မွန္ရြတ္ ေနတဲ့ ေမတၱာ ပရိတ္ေတာ္ကို၊ က်ေနာ္ လည္းစိတ္ထဲမွလိုက္ပါ ရႊတ္ဆိုပူေဇာ္ ေနမိရင္း ေမတၱာ အလင္း ကို ျဖန္႔က်င့္ေနမိတယ္ ၊ ဘယ္ ေလာက္ ပဲ ပူပင္ ေသာက ဗ်ာပါဒေတြ ရင္ထဲ ကိန္းေနပါေစ ေမတၱာ ဘ၀နာ ကိုေသခ်ာစြာ ပြားၾကည့္ ပါ ကတေန႔တျခား အပူျငိမ္း လာတာ ကိုေတြ႔ရ ပါ့ မယ္ ၊ေငြေၾကးဥစၥာ မျပည့္စုံပါေသာ္လည္း ရင္ထဲ ကိန္းတဲ့ေမတၱာေၾကာင့္ အပူျငိမ္းစြာေနရ ပါ လိမ့္မယ္ ေလ၊

တစ္ခ်ိန္တံုးကငယ္ဆရာေတာ္ဦဇာဂရဆံုးမခဲ့တဲ့စကားကိုနားထဲျပန္လည္ၾကားေရာင္လာမိတယ္ က်ေနာ္နဲ႕ဆရာေတာ္က လျပည့္လကြယ္ေန႔တိုင္း မနက္အာရုံဆြမ္းကို သစ္သီမ်ဳိးစုံ ပန္းေပါင္းစုံနဲ႕သမုတ္သိမ္ထဲပူေဇာ္ေလ့ရွိပါတယ္၊က်ေနာ္ကဆြမ္းပြဲေတြျပင္ေပးရင္းဆရာေတာ္က ေနရာတက်ရွိမရွိ ၾကည့္ျပီး သိမ္ထဲရွိေသာ မဟာျမတ္မုနိ ပံုတူကိုယ္စားေတာ္ေၾကးဘုရား ၾကီးကို မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ဆက္ ကပ္ေလ့ ရွိတယ္၊ အလဲလို လျပည့္ ေန႔အာရု႔မတက္ခင္ ကတည္း က သိမ္ထဲမွာပဲဆရာေတာ္ သီတင္းသုံးေလ့ရွိတာ မို႕ က်ေနာ္ လဲဆရာေတာ္နဲ႕အတူေနထိုင္ ၀တ္ျဖည့္ ခြင့္ရခဲ့ သလို အဆံုးအမ ေတြအမ်ားၾကီးရခဲ့တာ ပါ၊

မွတ္မွတ္ရရ သီတင္းကၽႊတ္ လျပည့္ေန႔ည ေပါ့ေလ၊ သိမ္ေတာ္ၾကီးဆီက အဘိဓမၼာ ခုႏွစ္ က်မ္း လံုး ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲက လြင့္ ထြက္လာတဲ့ တရားသံကို နာေနမိတယ္၊ ျပီးေတာ့ သိမ္အျပင္ဖက္က လရိပ္ကို ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္ ၊တိုက္တိုက္ေတြပ်ံျပီး လ ၀န္းနား ခ်ည္း ကပ္ေနေပမဲ့ မဖုံးနိုင္၊ လမိုက္ညမွာ လင္း အားေကာင္းတဲ့ၾကယ္ေလးေတြ မလင္းနိုင္၊ လ၀န္းၾကီးရွိေနတာကိုး၊ ျမတ္စြာ ဘုရား နတ္ျပည္က လူ႕ျပည္ကို ဆင္းတဲ့ေန႕၊ ေရာင္ျခည္ ေျခာက္သြယ္နဲ႕ဘုန္းေရာင္ညဏ္ေရာင္ .. တုဘက္ ကင္းတဲ့က်က္သေရနဲ႕ျပည့္စုံေနတဲ့ည ေတာက္ပ မႈအား လံုးရဲ႕ အရွင္သခင္..လို႔ေတြးရင္းရြတ္ဆိုမိတာက။

ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ..
ရတိၱမာဘာတိစႏၵိမာ
သႏၷေဒၶါခတၱိေရာ တပတိ
စ်ာယီတပတိျဗဟၼေဏာ
အထ သဗၺမေဟာရတၱိ ံ
ဗုေဒၶါတပတိ ေတဇသာ။

ဆိုတဲ့ ဘုရားရွိခိုး ကို ေလးေလးနက္ နက္ ရႊတ္ေနဆဲမွာပဲ၊ က်ေနာ္ရန႔ံ တစ္ခုရ လိုက္တယ္ ၊သင္းသင္းေလးနဲ႕ေမႊးတဲ့ရနံ႔၊ဂိုရာမဟုတ္၊ ရွယ္နယ္မဟုတ္၊သနပ္ခါးေမႊးသလို မ်ဳိး လည္း မဟုတ္ ျပန္၊ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ ေတာ့ မွ ဆရာေတာ္ ေရာက္ ေနမွန္းသိတယ္၊ ဘုရားအာရုံျပဳေန လားေမးေတာ့ ေခါင္း ညိတ္ရင္း တင္ ပါ့ လို႕ ေျဖတယ္၊သိမ္ထဲ၀င္ ၾကမယ္ ေျပာေတာ့ေနက္ ေတာ္ ပါး က လိုက္ ေနရင္း ပဲ သရဏ ဂုံကိုပြားေနမိတယ္။

သိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သီတင္းသုံးတဲ့ အိပ္ရာေပၚဆရာေတာ္ လဲေနတံုး က်ေနာ္ ၀တ္ ျဖည့္ ခြင့္ရတယ္၊

“ လ ေရာင္က ေအးတယ္ ၊ အဲလို ပဲသူေတာ္ ေကာင္းေတြရဲ႕ အရိပ္ ကပိုေအးတယ္၊ဒီထက္ပိုျပီး၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အရိပ္ က ပိုေအးတာ ဘာေၾကာင့္ လဲသိ လား’

လို႔ေမးေတာ့ က်ေနာ္ မေျဖနိုင္၊ ေမတၱာရိပ္ ေၾကာင့္ မွတ္ ထားေနာ္ ၊လူျဖစ္ေစ၊နတ္ျဖစ္ေစ ေမတၱာကို သာ ပြားေနပါ ဒီပတ္၀န္းက်င္၊ဒီၤအရိပ္ လည္းေရာက္ေရာ တခါးတည္းေအးခ်မ္း သြားသလို ကို ခံစားရေတာ့တာ ပဲကြာ.. လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္၊ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ အမွန္တကယ္ ေအး ခ်မ္းသြားရတယ္၊ အ၀တ္သူေတာ္ ေကာင္းလား၊ အစားသူေတာ္ေကာင္း လား၊တကယ့္သူေတာ္ ေကာင္း လားဆိုတာ ကို၊သူ႔ေရွ႔ေ၇ာက္ရင္ ကိုယ္ ဘယ္ ေလာက္ ေအးျငိမ္းသြား လဲဆို တာနဲ႕တိုင္းၾကည့္ရတယ္ လို႕ ဆက္ျပီးမိန္႔တာ ကို ခံရျပန္တယ္ ေလ။

အခု ပစၥပၸန္ မွာေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာေတာ္ၾကီးရွိတဲ့ေတာရေက်ာင္း ဆီေရာက္ ေနတယ္ ေျပးထြက္ သြားတဲ့ အတိတ္ကို ျပန္ျပီးေတာ့ လိုက္ ဖမ္း ပစၥဳပၸန္မွာေန ခိုင္းရတာ တခါတေလ မီးခဲကို ကိုင္မိတဲေ့ေမ်ာက္ လို ပဲ ခုန္ဆြခုန္ဆြ၊ ဟိုေျပဒီေျပး ေတာ္ ေတာ္ ကို မလြယ္ ပါ လားေနာ္၊ ေတာရေက်ာင္းထဲက က်ေနာ့္ စိတ္ က လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ႏွစ္ ဆယ္ ကို ျပန္ ေျပးလိုက္တာ ခဏေလး မွ ခဏေလး အေတြးနဲ႕ အတူ သ႑န္န ပညတ္ လို႕ေခၚတဲ့ အရိပ္ ေတြထင္ လာ၊ ကိုယ္က ပါ လိုက္ပါစးီေမွ်ာ၊ တသက္လံုးသြား လဲ မကုန္နိုင္တဲ့ အေတြး၈နိုင္ၾကီးပါ လား လို႕ေတြးမိျပန္တယ္၊ ေျပာတာက ဆံုး လို႕ရေသးတယ္၊ေတြးတာက ေတာ္ ေတာ္ ေကာင္းဗ်၊အေရွ႕ကိုေျပး လိုက္ ၊ အေနာက္ကိုျပန္လိုက္၊ အထက္တက္လိုက္၊ ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႕ေလ…သတိအားနည္းေသာက်ေနာ့္အတြက္၊ အေတြးသည္ အလုပ္ အတြက္ အၾကီးဆံုးေဘး ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ၊

သတိက ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ေမတၱာ ပရိတ္ အသံတိတ္ေနပါျပီေလ၊၊ ရင္ထဲကေမတၱာ လိွဳင္းကေတာ့ပ်႕ံလြင့္ေနပါဦးမည္၊

က်ေနာ့္ လို အေတးြမ်ားျပီး သတိမနိုင္တဲ့ လူအတြက္ သမာဓိကိုျခည္ ဖို႕က ေမတၱာကမၼ႒န္းက
အေကာင္းဆံုးပါ လို႕က်ေနာ္ ယုံတယ္ ေလ၊ အေတြးကထြက္သြားပညတ္ရိပ္ ေတြက ေပၚလာ၊အဲ လိုေပၚေနဆဲတခါတည္းေမတၱာပြား လိုက္၊ေရာက္ရက္မခတ္္႔နိုင္ေတာ့ ပါ ဘူးဒီစိတ္
ဟုတ္ျပီ ေမးစရာက ေသဆံုးျပီးသြားတဲ့ပိုဂၢိဳလ္ေတြအာရုံထဲ ထင္ လာရင္ေတာ့ အမွ်ေ၀ပါ ၊ ေတာေတာင္ ေတြ၊ အိမ္ေတြ စတဲ့သက္မဲံေတြထင္ လာရင္ သက္ဆိုင္ရာ အေစာင့္ေရွာက္ ေတြ နတ္ေတြ ကို မွန္းျပီးပို႕ သိပ္မၾကာခင္ စိတ္ေလး ေအးျငိမ္း လာတဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ႕ မူလကမၼ႒န္းကို ျပန္သြား ပိုျပီးထင္ထင္ရွားရွားသိရလိမ့္မယ္ေလ၊။

ပညတ္ကိုအာရုံတင္ျပီး ပြားရတဲံေမတၱာကမၼ႒န္းကိုေတာ့ ျဖစ္ ေအာင္ပြားၾကည့္ေစခ်င္တယ္၊ က်ေနာ္ဆရာတစ္ဦးေျပာခဲ့ ဘူးတယ္ ဗ်၊

ေလာကီမွာ အားအၾကီးဆံုးက ေမတၱာ၊ ေလာကုတၱရာမွာ အားအၾကီးဆံုးက ၀ိပႆနာ

တဲ့ေလ၊ ေမတတာပရိတ္သံစဲျပီမို႕ က်ေနာ္ လည္း အိပ္ရာ၀င္ဖို႕ ဆရာေတ္ၾကီး သီတငး္သုံးတဲ့ ေက်ာင္း ကို လွမ္း ျပီး ၀င္ ခဲ့တယ္ေလ၊ရင္ထဲမွာေတာ့ျငိမ္းခ်မ္းလို႕ေလ။

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ

ေ၀မွ် ခံစားၾကည့္ျခင္း

သိသမွ် ေတြးဆအေျဖ(၁၀) ကို ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)မွ ကူးယူေဖၚျပပါေၾကာင္း.....

အေမး။ ။ျမတ္စြာဘုရား စကားေတာ္ေတြကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ေနရာမွာ “ မင္း…..ငါ…….ကြ” ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကို မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး သံုးႏႈန္းထားတာ ဖတ္ရပါတယ္ဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဒီလို မသုံးႏႈန္းဘူးထင္ၿပီး တပည့္ေတာ္ စိတ္ထဲ မအီမသာ ျဖစ္မိပါတယ္။ စာစကားကို ရြာနားအေရာက္ပို႔မယ္ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ဆိုေတာ့ သံုးလို႔ရပါသလားဘုရား။

အေျဖ။ ။ ေမးခြန္းရွင္က ဒီလုိအသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ သိပ္ ဘ၀င္မက်ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာရင္ တရားစကားေျပာရာမွာ သည္လိုအသံုးအႏႈန္းမ်ဳိးေတြဟာ ယခင္အတိတ္က ၀ါသနာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာျဖင့္ ဒကာ/ဒကာမတို႔အား ေဟာေျပာတာကေတာ့ အျပစ္မရွိပါဘူး။ (မင္း….ငါ…….ကြ)စတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို မဆိုနဲ႔ဦး။ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ပိလိႏၵ၀စၦ ဆိုတဲ့ မေထရ္တစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထိုမေထရ္ဟာ ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ေစ၊ အရပ္ထဲ ၊ ရြာထဲျဖစ္ေစ သူႏွင့္ရင္ဆိုင္ေတြ႕တဲ့ ဆင္းရဲ၊ခ်မ္းသာ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ် ကို “ဟဲ့..သူယုတ္မာ…..လာေလာ့၊ ဟဲ့..သူယုတ္မာ…….သြားေလာ့” (ဧဟိ ၀သလိ……ယာဟိ ၀သလိ) လို႔ ျမင္သမွ်လူေတြကို ေျပာဆိုႏုတ္ဆက္ေတာ့တာပဲ။ ထိုအေၾကာင္းကို ၾကားရဖန္မ်ားတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြဘုရားအား သြားေလွ်ာက္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ပိလိႏၵ၀စၦမေထရ္ကို ေခၚၿပီး “ခ်စ္သား….ဒီလို ေျပာတယ္ဆုိတာ မွန္ပါသလား” လို႔ေမးေတာ္မူေသာအခါ မေထရ္က “မွန္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

သို႔ႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ပိလိႏၵ၀စၦရဲ႕ ေရွးကျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ေတြကို ျပန္ၿပီး ဆင္ျခင္တဲ့အခါ ထိုမေထရ္ဟာ ဘ၀ငါးပတ္လံုး ျဗဟၼဏအမ်ဳိးမွာ ျဖစ္ၿပီး “သူယုတ္မာ” ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ထုိမေထရ္ဟာ စိတ္ထဲေဒါသျဖစ္လို႔ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘ၀မ်ားစြာက ၀ါသနာဘာဂီအရ ေျပာဆိုေနျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေတာ္မူတဲ့အခါ “ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔……ပိလိႏၵ၀စၦ ကို အျပစ္မတင္ၾကပါနဲ႔၊မရႈပ္ခ်ၾက ပါနဲ႔၊ ခ်စ္သားပိလိႏၵ၀စၦဟာ ေဒါသထြက္လို႔ ေျပာျခင္းမဟုတ္၊စိတ္ထဲရွိလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ အာသေ၀ါကင္းကြာေသာ သူတို႔မည္သည္ သူတစ္ပါးအား ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့ေျပာဆိုျခင္းမ်ဳိးကို ေျပာဆိုေလ့မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ဘ၀ါဘ၀က အေလ့အက်င့္ ေၾကာင့္သာ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ထိုအတူ ယခုလည္း မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ မင္း…ငါ …ကြ စတဲ့ စကားအသံုးအႏႈန္းမ်ားဟာလည္း စိတ္ထဲအျပစ္ေဒါသမရွိဘဲ၊ ဒကာ/ဒကာမအေပၚတြင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာထက္သန္သည့္အတြက္ ေျပာျခင္းျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ ‘သူယုတ္မာ’ ဆိုတဲ့စကားဟာ ‘မင္း ငါ ကြ’ ဆိုတဲ့စကားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာရင့္သီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိခိုက္နစ္နာေစလိုတဲ့ ေစတနာမပါတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ‘မင္း ငါ ကြ’ စကားဟာလည္း ေဒါသႏွင့္ေျပာ ျခင္းမဟုတ္ စားစကား ရြာနားအေရာက္ပို႔မယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သံုးလို႔ရပါေၾကာင္း အေျဖေပးလိုက္ရပါတယ္။

အေမး။ ။အရက္ႀကိဳက္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက အရက္တုိက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုရင္ လွဴသင့္ပါသလားဘုရား

တပည့္ေတာ္ ထိုင္းနိုင္ငံေရာက္စဥ္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အရက္ၾကမ္းကို ပဲႀကီးေလွာ္ေစံ အနည္းငယ္နဲ႔ ျမည္းၿပီး ေသာက္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေသာက္တဲ့အရက္ကလဲ ေစ်းညံ့တဲ့ အရက္ၾကမ္း အရက္ျပင္း၊ အစာမည္မည္ရရလဲ မခံဘဲ ပဲေလွာ္ေစ့ ေလးငါးေစ့နဲ႕ ေသာက္ေနေတာ့ အစာအိမ္ ထိခိုက္မွာ စိုးလို႔ စားစရာ ၀ယ္ေကၽြးမိရင္ အျပစ္ျဖစ္ပါသလားဘုရား။

အေျဖ။ ။ ပထမေမးခြန္းမွာ မိတ္ေဆြေတြက အရက္တုိက္ဖို႔ေတာင္းဆိုရင္ လွဴသင့္ပါသလား။ အရက္ဆိုတာ လူတို႔ရဲ႕ သီလဆိုတဲ့ ငါးပါး သီလထဲမွာပါပါတယ္။ အရက္ကို ကိုယ္တိုင္ေသာက္လို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးအား ေရာင္းလို႔ပဲျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးအား ေပးလို႔ပဲျဖစ္ေစ ကိုယ္က်င့္တရား ခၽြတ္ယြင္းမႈ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ထိုအရာမ်ားအနက္ မိမိေပးလိုက္ေသာ အရက္ကို ေသာက္ၾကေသာသူမ်ားဟာ အရက္ေၾကာင့္ ပံုမွန္စိတ္အေနအထားမဟုတ္ေတာ့ပဲ စိတ္အေနေဖါက္ျပန္ကာ မေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ဖို႔ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ ကိုယ္က အရက္ကုိလွဴလိုက္သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လွဴလိုက္သည့္အရက္က ေကာင္းက်ဳိးထက္ဆိုးက်ဳိးကိုသာ ေပးတတ္တဲ့အတြက္ အရက္လွဴရင္ လည္း အျပစ္ရွိပါတယ္လို႔ ေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္က တစ္ဘက္သားရဲ႕ အစာအိမ္ထိခိုက္မွာကိုစုိးတဲ့အတြက္ အျမည္းအေနနဲ႔ စားစရာလွဴတာဟာ အျပစ္မျဖစ္ပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ တစ္ဘက္သားအား အစာအိမ္ထိခိုက္မွာစိုးတယ္ဆိုတဲ့ ေမတၱာစိတ္အရင္းခံျဖင့္ စားစရာကို ေပးလွဴေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ လွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ စားစရာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ စားစရာလွဴရင္ အျပစ္မျဖစ္တဲ့အျပင္ ကုသိုလ္ေတာင္ရပါေသးတယ္၊ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့။ သည္လိုစိတ္ထားမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အရက္အတြက္ သက္သက္ အားေပးအားေျမာက္ျပဳၿပီး အျမည္း၀ယ္ေပးတာကေတာ့ အားေပးရာေရာက္တဲ့အတြက္ အျပစ္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

အေမး။ ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ရရွိထားတဲ့ တရားအဆင့္ကို ေဖာ္ျပၾကတာ မေတြ႕ရပါ၊ လူတစ္ေယာက္သာျဖစ္တဲ့ ဆရာသက္ႀကီးဟာ သူ႔နာမည္အေရွ႕မွာ အနာဂါမ္ဆိုတဲ့နာမည္ႏွင့္တြဲကာ အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီးလို႔ ေခၚရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ရွင္းျပေပးပါဘုရား။

အေျဖ။ ။ “အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး” ရဲ႕ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို ဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္ေရးတဲ့ စာအုပ္မွာ ဖတ္ရတာ အလြန္ၾကည္ညိဳစရာလည္းေကာင္းသလို တရားလိုသူတို႔အတြက္လည္း သဒၶါတရားတုိးတက္လာကာ တရားအားထုတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဆရာသက္ဟာ သူ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ပဋိပတၱိလုပ္ငန္းကို စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာမွာ ေ၀ေနယ်တို႔အား တရားျပရာ၌ သာမန္လူမ်ား သိနိုင္ခဲတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ႀကိဳသိေနျခင္း၊ စတဲ့ ထူူးျခားတဲ့ အျမင္ရွိေနတယ္ဆိုတာ စာဖတ္ၿပီး သိရၾကည္ညိဳခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္နုိင္သည္မွာ သူ႕ကိုယ္၌က အနာဂါမ္ရယ္လို႔ တရားအဆင့္အတန္းကိုု တပ္ထားတာ မေတြ႕ရပါဘူး၊ သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး သူ႔ပရိသတ္က ေခၚေ၀ၚသမုတ္ခံရတာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ လို႔ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…. လက္ဖက္သုပ္ကို သံဃာေတာ္မ်ားအား ညေန လွဴခြင့္ ရွိပါသလားဘုရား၊ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ညေနဘက္ ဆက္ကပ္ခြင့္ရွိတဲ့ အရာမ်ား ရွင္းျပေပးပါ။

အေျဖ။ ။ လူအမ်ားသည္ ေနမြန္းလြဲအခ်ိန္တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား လက္ဖက္သုပ္မ်ားကို မလွဴေကာင္းသကဲ့သုိ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကလည္း အကပ္မခံေကာင္းေပ။ ဘုဥ္းေပးဖို႔ ဆိုသည္မွာ လံုး၀ မျဖစ္နိုင္ေပ။

မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာတြင္ အသုပ္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေရးထားပါတယ္္။ ယခုေခတ္ေပၚ ညခ်င္း(ဂ်င္း)သုပ္မ်ားဟာ ၾကက္သြန္၊ဆီ၊ဆား၊ခ်င္း မ်ားကို တစ္ခုစီၾကည့္လွ်င္ တစ္ခါအကပ္ခံထားလွ်င္ ခုႏွစ္ရက္အတြင္းစားထိုက္သည့္ သတၱာဟကာလိက ႏွင့္ တစ္သက္လံုးစားထိုက္သည့္ ယာဇီ၀က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အပ္၏” ဟုထင္မွတ္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခ်င္း ကို ပင္ကိုယ္အၾကမ္းအတိုင္းမဟုတ္ဘဲ စားေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ကာ လက္သုပ္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ စီမံထားသျဖင့္ ေနမြန္းလြဲလွ်င္ မစားေကာင္းသည့္ ယာ၀ကာလိက ခဲဘြယ္ထဲ ပါ၀င္ေနပါသည္ လို႔ ဆရာမ်ားတို႔က ယူၾကပါသည္။ ယာ၀ကာလိက မဟုတ္ ဟု ျငင္းေစဦးေတာ့ ထိုခ်င္းသုပ္ေၾကာင့္ ကင္းေပ်ာက္မည့္ ေရာဂါရွိမွ စားေကာင္းပါတယ္။ အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္ေစ၊ ဆာေလာင္မြန္သိပ္၍ ျဖစ္ေစ စားလွ်င္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လြပ္လပ္ခြင့္ မရ၊ အကပ္ခံလွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္သလို မ်ဳိတိုင္းမ်ဳိတိုင္း ဒုကၠဋ္မ်ားစြာ သင့္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ညေနဘက္ ဆက္ကပ္ခြင့္ရွိတဲ့ အရာမ်ားက (ေဖၚျပခဲ့ၿပီးသည့္ သစ္သီးရွစ္မ်ဳိး) ေဖ်ာ္ရည္မ်ားအျပင္၊ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္၊ဆီးေဖ်ာ္ရည္၊ ေရွာက္သံပုရာေဖ်ာ္ရည္တို႔ကိုလည္း ဆက္ကပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

ေနာက္ သတၱာဟကာလိက ေဆးအျဖစ္ ေထာပတ္၊ဆီဦး၊ဆီ ၊ ပ်ား၊ တင္လဲစသည္တို႔ကိုလည္း ဆက္ကပ္ခြင့္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္က ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ေဖ်ာ္ရည္၊ ေထာပတ္စသည္တို႔ကို အကပ္ခံ၍ ရပါေသာ္လည္း သံုးစြဲေသာအခါ အနာေရာဂါေပ်ာက္ေစရန္သာ သံုးစြဲသင့္သည္၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ရံုမွ်ျဖင့္ မဘုဥ္းေပးေကာင္း(မစားေကာင္း)ပါ။ ဆာေလာင္၍ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပတ္သင့္ပါတယ္ လို႔ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…နတ္ျပည္တြင္တည္ထားေသာ စူဠာမဏိေစတီေတာ္ တည္ရာတြင္ သံုးေသာပစၥည္းမ်ားႏွင့္ နတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရပ္က သံုးဂါ၀ုတ္ဆိုေတာ့ ေစတီကေရာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

အေျဖ။ ။စူဠာမဏိေစတီေတာ္တြင္ ပါ၀င္တည္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားအေၾကာင္းကို ‘ဣႏၵနီလမယံ’ လို႔ပါရွိတဲ့အတြက္ စူဠာမဏိေစတီေတာ္တြင္ ‘ပတၱျမားညိဳ’ လို႔ ေခၚတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ ထိုအေၾကာင္းကို မဟာမယာ၀တၱဳတြင္ လာရွိပါေၾကာင္း သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္းတြင္ မံုးေရြးေဇတ၀န္ဆရာေတာ္က ျပဆိုထားပါတယ္။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒုတိယတြဲ ႏွာ-၂၀၄ တြင္ေတာ့ ထိုေစတီႀကီးဟာ ရတနာခုႏွစ္ပါးျဖင့္ မြမ္းမံ စီျခယ္အပ္ေသာ လို႔ လာရွိတဲ့အတြက္ ရတနာခုႏွစ္ပါးလည္း ျဖစ္နိုင္ေလာက္တယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။

စူဠာမဏိေစတီေတာ္ရဲ႕ ပမာဏကို က်မ္းဂန္တို႔၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပဆိုထားပါတယ္။

သီဟုိဠ္ကၽြန္းက သုမနသာမေဏဟာ တာ၀တႎသာ သုိ႔သြားၿပီး သိၾကားမင္းထံ၌ ညွပ္ရိုးေတာ္ဓာတ္ကုိ ေတာင္းေသာအခါ သိၾကားမင္းက တစ္ယူဇနာပမာဏရွိတဲ့ ေစတီကို ဖြင့္၍ လက္ယာညွပ္ရိုးေတာ္ဓာတ္ကို ထုတ္ကာ သုမန သာမေဏအား ေပးလိုက္တယ္ လုိ႔ ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ တြင္ ျပဆိုထားသကဲ့သုိ႔ မဟာ၀င္က်မ္းတြင္လည္း တစ္ယူဇနာ လို႔ ျပဆိုထားပါတယ္။သီဟဠမူမွာကား သံုးယူဇနာ ရွိပါသတဲ့၊ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒုတိယတြဲတြင္လည္း သံုးယူဇနာလို႔ ေဖၚျပပါတယ္။ ဇိနာလကၤာရဋီကာ -၂၃၃- တြင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ ရွိပါတယ္ လို႔ အသီးသီးေဖၚျပထားၾကပါတယ္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ေစတီဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ဟာ တစ္ယူဇနာ၊ သံုးယူဇနာ၊ ယူဇနာသံုးဆယ္ လို႔ အသီးသီးေဖၚျပခ်က္တို႔တြင္ ဘယ္ဟာကို ယူရပါမလဲ ဆိုတာကို ယေန႔ဗုဒၶ၀ါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္(၆)တြင္ တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီး ေ၀ဖန္ေတာ္မူထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္၊ သဘာ၀လည္းက်လွတဲ့အတြက္ ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ က်န္းဂန္အသီးသီးတို႔တြင္ ျပဆုိထားသည္မွာ မတူညီၾကေသာ္လည္း စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ကေတာ့ သိၾကားမင္းစံရာ ေ၀ဇယႏၱာ ျပာသာဒ္ပါ၊ ဘယ္လိုစဥ္းစားၾကည့္ရမွာလည္းဆိုရင္ (သတၱေယာဇနသတုေဗၺေဓာ - ယူဇနာခုႏွစ္ရာ အေစာက္ရွိေသာ၊ ေ၀ဇယေႏၱာနာမ ပါသာေဒါ - ေ၀ဇယႏၱာျပာသာဒ္သည္၊ ဥဂၢဥၥိ-ေပါက္၏)လို႔ ဓမၼပဒအ႒ကထာ မဃ၀တၳဳအဖြင့္မွာ ျပထားပါတယ္၊ သိၾကာမင္းေနရာက ျပာသာဒ္ ယူဇနာ -၇၀၀- ျမင့္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စူဠာမဏိေစတီ္ေတာ္ သံုးယူဇနာဆိုေတာ့ နိမ့္လြန္းေနပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ယူဇနာ -၃၀- ဆိုတာ ျဖစ္ေလာက္စရာ ရွိတယ္လို႔ ယူဆမိပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။ ။