အေျပာင္းအလြဲ

ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းကိုငါခံစားရင္း
လြမ္းဆြတ္ျခင္းညေတြစိတ္ေလေလနဲ႔ျဖတ္
၀မ္းေရးကိုေတြးရင္း
အေဆြးသီခ်င္းကိုျငီးရင္း
ရင္းတြင္းမွာမက်က္ေသးတဲ့အနာ
တကယ္ေတာ့…ငါဟာ
ဒဏ္ရာနဲ႔လူပါ။
ဘ၀ဆိုတာပမာစက္၀န္း
လည္ေနတဲ့သေဘာပါတဲ့
ပညာရွင္ေတြေျပာေနၾကတယ္
ေရးေနၾကတယ္
ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္
ဘယ္ခါျဖဴျပီး ဘယ္ေတာ့မဲမယ္
တကယ္ငါမသိ
လက္ရွိဘ၀အတိက်မွာ
ငါရဲ႕ဒဏ္ရာမသက္သာဘူး။
ရင္ထဲမရွိတဲ့စကား
ပါးစပ္ဖ်ားေျပာေခ်ာမြတ္
ဘုရားကန္ေတာ့ျပီးစိတ္ပုတီးစိပ္
ေနာက္ပိတ္ကားကြယ္
ဘယ္လိုၾကံဘယ္လိုုလုပ္
ျပယုတ္သက္သက္တရားဖက္ျပီး
အတၱဆင္စီးေနတဲ့
ပလီပလာသူေတာ္ေကာင္း
ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာဘာသေဘာလဲ
ငါေလ….ဒဏ္ရာထဲမွာႏွစ္ေနဆဲ..ေလ။

ၾကိဳးနဲ႔စြန္

တစ္ခါတစ္ိေလ...ေ၀ဟင္ထိုးေဖါက္
မိုးေရာက္ေအာင္သြား...ငွက္မ်ားဘုရင္
လင္းယုန္ရွင္လို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ရွင္ေနမင္းနား
ခစား၀ပ္စင္း...တိမ္ကိုခြင္းတဲ့
သိမ္းငွက္မင္းလို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ေရေပၚလိွဳင္းစီး
ဲၿပီးေတာ့ထပ်ံ...မိုးသားထံေပ်ာ္
မုန္တိုင္းစင္ေယာ္...ၿဖစ္ခ်င္တယ။္
ဒါေပမဲ့...ကြယ္
ငါပ်ံပါလဲ...မိုးသားထဲတက္
ပင့္သက္ခဏ...တစ္ခ်မွ်သာ
ဆင္းရၿပန္ၿပီ...နဖားသီဖြဲ႔
ၾကိဳးနဲ႔စြန္ေလ...ၾကိဳးနဲ႔စြန္။