သသာနာေတာ္အေရးေတြးေပးပါ(၃)

အခုတေလာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္အတြက္ရည္စူးၿပီးေတာ့ စာေရးျဖစ္တယ္၊ တကယ္လိုအပ္ေနတယ္လို႔ ခံံစားမိလို႔ပါ၊ ဘုရားေျပာတာတမ်ိဳး၊ လိုက္လုပ္တာကတမ်ဳိး၊ တလြဲစီျဖစ္တာေတြ ေတြ႔ေနရတာမ်ားေတာ့၊ သိသေလာက္ေလးကို ေ၀မွ်ယံုေပးပါ၊ သိလြန္းတတ္လြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ မွားတာေတြဟာ ၾကာလာရင္ အမွန္ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာက ဗုဒၶ၀ါဒရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေစ့ေစ့ငွငွ ေလ့လာဖို႔ အရမ္းလိုအပ္ေနပါၿပီလို႔ဆိုရင္ ရယ္(ရီ)ၾကမလားဘဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ … ၀ိပႆနာ တရားစခန္း တိုင္းမွာ လူေတြ အရမ္းကိုမ်ားပါတယ္။ တရားစခန္းကထြက္တဲ့အခါ ဒီလူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြ ေျပာင္းလဲ သြားၾကပါသလား ? ဘာေၾကာင့္ အဲလိုျဖစ္ရတာလဲ ? တရားရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ထဲမွာ `အကာလိေကာ´ `အခါမလင့္ အက်ိဳးေပး၏´ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ပါပါတယ္။ အဲဒီတရားရဲ႕ အက်ိဳးကိုေရာ တကယ္ခံစားခဲ့ရပါသလား ? ရွိေတာ့ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ရွားပါတယ္။ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တကယ့္တရား မကိန္းေအာင္းသ၍ ႏွလံုးသားကိုေျပာင္းလဲေစရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ။ လွဴတန္းတဲ့ေနရာမွာလည္း တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ေရမ်ားရာေရလွ်ံကာ လွဴဒါန္းေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ အလွဴ႕ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကားစီး၍ သြားေနေသာ နာမည္ႀကီးသည့္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားကိုသာလွဴဒါန္းခ်င္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းတိုက္ အတြင္း ေေနထိုင္၍ စာေပမ်ားကိုသင္ၾကားေနေသာ၊ သာသနာ့၀န္ကို မိမိႏိုင္သည့္ဘက္မွ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္လိုေသာ ဆင္းရဲသည့္သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း မေမ့သင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤသို႔ စာေပသင္ၾကား ေနေသာ ဆင္းရဲသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျမင္ရသည့္အခါ အလြန္တရာ ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ဥပသကာ၊ ဥပသကီမ်ားအေနျဖင့္ ဘတ္(စ္)ကားတိုးစီး၊ ေ၀းလံေသာခရီးမ်ားကို ေျခလ်င္ႂကြျမန္း၍ ဆြမ္းတစ္နပ္ ရရန္အတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားေနရေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း မပင္ပန္းရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ သင့္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာကုတၱရာတရားမ်ားကိုသာ ေဟာၾကားခဲ့သည္မဟုတ္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္မွ လူသားမ်ားအတြက္ က်င့္သင့္က်င့္ထိုက္ေသာ လူ႔၀တၱရားမ်ားကို ေဟာၾကားခဲ့ေပသည္။ သို႔တိုင္လ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူ႔ေဘာင္မွလူသားမ်ား ေမ့ေနၾကသည္ေလာ ? မသိ၍ေလာ ? ေဟာေျပာဆံုးမမည့္သူ မရွိ၍ေလာ ? ထို၀တၱရားမ်ားကို မက်င့္ၾကေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းပါသည္။ မိဘ၀တ္ကို ရေသာ မိဘမ်ား၊ ဘယ္ႏွေယာက္ က်န္ေသးသနည္း။ ထိုမိဘတို႔သည္ ဘုရားေဟာ ခဲ့ေသာ မိဘ၀တၱရားအတိုင္း က်င့္ခဲ့ၾကသည္ေလာ ? အလားတူပင္ သားသမီးတို႔သည္လည္း ဘုရားေဟာသည့္ သားသမီးက်င့္၀တ္အတိုင္း မိဘအေပၚ က်င့္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့ေခ်။ အလားတူပင္ ဆရာက်င့္၀တ္၊ တပည့္က်င့္၀တ္၊ အႀကီးအကဲက်င့္၀တ္၊ အလုပ္သမားက်င့္၀တ္၊ အလုပ္ရွင္က်င့္၀တ္တို႔ကို မည္မွ် လိုက္နာေနၾက သနည္း။ ယခု ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံဟုဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ၌ပင္လွ်င္ ထိုက်င့္၀တ္တရားတို႔သည္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေနပါ၏။စင္စစ္က်င့္၀တ္ဟူသည္ သီလ သိကၡာသာျဖစ္၏။ထို႔သီလကို မေစာင့္ထိန္းႏိုင္လွ်င္ သမာဓိ ျဖစ္ရန္မလြယ္ပါ ။ သမာဓိမျဖစ္ပါက ပညာစခန္းျဖစ္ေသာ နိဗာန္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲေ၀းေနအံုးမည္ျဖစ္သည္ ။သို႔ျဖစ္လွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ထိုက်င့္၀တ္သိကၡာတို႔ကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းတည္ေဆာက္ရန္လိုအပ္ပါေၾကာင္းကို မွ်ေ၀ခံစားရင္း … … … … ။
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ …. ။

အခုတေလာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္အတြက္ရည္စူးၿပီးေတာ့ စာေရးျဖစ္တယ္၊ တကယ္လိုအပ္ေနတယ္လို႔ ခံံစားမိလို႔ပါ၊ ဘုရားေျပာတာတမ်ိဳး၊ လိုက္လုပ္တာကတမ်ဳိး၊ တလြဲစီျဖစ္တာေတြ ေတြ႔ေနရတာမ်ားေတာ့၊ သိသေလာက္ေလးကို ေ၀မွ်ယံုေပးပါ၊ သိလြန္းတတ္လြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ မွားတာေတြဟာ ၾကာလာရင္ အမွန္ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာက ဗုဒၶ၀ါဒရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေစ့ေစ့ငွငွ ေလ့လာဖို႔ အရမ္းလိုအပ္ေနပါၿပီလို႔ဆိုရင္ ရယ္(ရီ)ၾကမလားဘဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ … ၀ိပႆနာ တရားစခန္း တိုင္းမွာ လူေတြ အရမ္းကိုမ်ားပါတယ္။ တရားစခန္းကထြက္တဲ့အခါ ဒီလူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြ ေျပာင္းလဲ သြားၾကပါသလား ? ဘာေၾကာင့္ အဲလိုျဖစ္ရတာလဲ ? တရားရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ထဲမွာ `အကာလိေကာ´ `အခါမလင့္ အက်ိဳးေပး၏´ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ပါပါတယ္။ အဲဒီတရားရဲ႕ အက်ိဳးကိုေရာ တကယ္ခံစားခဲ့ရပါသလား ? ရွိေတာ့ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ရွားပါတယ္။ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တကယ့္တရား မကိန္းေအာင္းသ၍ ႏွလံုးသားကိုေျပာင္းလဲေစရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ။ လွဴတန္းတဲ့ေနရာမွာလည္း တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ေရမ်ားရာေရလွ်ံကာ လွဴဒါန္းေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ အလွဴ႕ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကားစီး၍ သြားေနေသာ နာမည္ႀကီးသည့္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားကိုသာလွဴဒါန္းခ်င္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းတိုက္ အတြင္း ေေနထိုင္၍ စာေပမ်ားကိုသင္ၾကားေနေသာ၊ သာသနာ့၀န္ကို မိမိႏိုင္သည့္ဘက္မွ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္လိုေသာ ဆင္းရဲသည့္သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း မေမ့သင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤသို႔ စာေပသင္ၾကား ေနေသာ ဆင္းရဲသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျမင္ရသည့္အခါ အလြန္တရာ ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ဥပသကာ၊ ဥပသကီမ်ားအေနျဖင့္ ဘတ္(စ္)ကားတိုးစီး၊ ေ၀းလံေသာခရီးမ်ားကို ေျခလ်င္ႂကြျမန္း၍ ဆြမ္းတစ္နပ္ ရရန္အတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားေနရေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း မပင္ပန္းရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ သင့္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာကုတၱရာတရားမ်ားကိုသာ ေဟာၾကားခဲ့သည္မဟုတ္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္မွ လူသားမ်ားအတြက္ က်င့္သင့္က်င့္ထိုက္ေသာ လူ႔၀တၱရားမ်ားကို ေဟာၾကားခဲ့ေပသည္။ သို႔တိုင္လ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူ႔ေဘာင္မွလူသားမ်ား ေမ့ေနၾကသည္ေလာ ? မသိ၍ေလာ ? ေဟာေျပာဆံုးမမည့္သူ မရွိ၍ေလာ ? ထို၀တၱရားမ်ားကို မက်င့္ၾကေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းပါသည္။ မိဘ၀တ္ကို ရေသာ မိဘမ်ား၊ ဘယ္ႏွေယာက္ က်န္ေသးသနည္း။ ထိုမိဘတို႔သည္ ဘုရားေဟာ ခဲ့ေသာ မိဘ၀တၱရားအတိုင္း က်င့္ခဲ့ၾကသည္ေလာ ? အလားတူပင္ သားသမီးတို႔သည္လည္း ဘုရားေဟာသည့္ သားသမီးက်င့္၀တ္အတိုင္း မိဘအေပၚ က်င့္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့ေခ်။ အလားတူပင္ ဆရာက်င့္၀တ္၊ တပည့္က်င့္၀တ္၊ အႀကီးအကဲက်င့္၀တ္၊ အလုပ္သမားက်င့္၀တ္၊ အလုပ္ရွင္က်င့္၀တ္တို႔ကို မည္မွ် လိုက္နာေနၾက သနည္း။ ယခု ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံဟုဆိုေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ၌ပင္လွ်င္ ထိုက်င့္၀တ္တရားတို႔သည္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေနပါ၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ထိုက်င့္၀တ္သိကၡာတို႔ကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းတည္ေဆာက္ရန္လိုအပ္ပါေၾကာင္းကို မွ်ေ၀ခံစားရင္း … … … … ။
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ …. ။

သာသနာေတာ္အေရးေတြးေပးပါ(၂)

စာေရး သူသည္ ဗမာျဖစ္၏။ အမိဗမာ၊ အဖဗမာ၊ အဘိုးအဘြားအားလံုး ဗမာျဖစ္ေသာ စာေရးသူသည္ ဤေျမမွာေန ဤေရကိုေသာက္၍ ႀကီးျပင္းလာသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္၏။ လူမ်ိဳးကိုခ်စ္၏။ လူမ်ိဳးဟုဆိုရာ၌ တိုင္းျပည္အတြင္းေနထိုင္ေသာ တိုင္းရင္းသားအားလံုးကို ဆိုလိုပါသည္။ ထို႔ထက္ ပို၍ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အေမြခံရရွိခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈအတတ္ပညာႏွင့္ သာသနာေတာ္ကို ျမတ္ႏုိး၏။
ဤေျမမွာေန၊ ဤေရကိုေသာက္၍ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ သူတို႔အတြက္ တိုင္းျပည္၏ ေက်းဇူးသစၥာကို ေစာင့္သိရပါမည္။ တိုင္းျပည္၏အက်ိဳးကို မိမိႏုိင္သည့္ဘက္မွ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ မဟုတ္လွ်င္ ေက်းဇူးကန္းသူသာျဖစ္၏။ ေက်းဇူးကန္းျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေက်းဇူးသိျခင္းသည္ ကတညဳတမဂၤလာျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေက်းဇူးကန္းျခင္းသည္ ကတညဳတမဂၤလာကိုပ်က္ေစေသာေၾကာင့္ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ေက်းဇူးကန္းသူကို အ ဓမၼ၀ါဒီ မိစၧာဒိ႒ိဟုေခၚဆိုႏုိင္ပါသည္။
မည္သည့္ဘာသာအယူ၀ါဒကို ကိုးကြယ္သည္ျဖစ္ေစ ေက်းဇူးကန္းသူသည္ မွားယြင္းေသာအယူကို ဆုပ္ကိုင္၍ အဓမၼလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားဟု ဆိုပါသည္။ စာေရးသူ၏ ပထမေဆာင္းပါးမွ ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ဟူသည္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာသာလွ်င္ဟု ေရးခဲ့ပါ၏။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ကတည္းက ေထရ၀ါဒကို တည္ေဆာက္ခဲ့၏။ ယခု ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္ ၂၅၅၁ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ၀ါဒက အနတၱ၊ မဇိမေဒသတြင္ အတၱကိုဖယ္၍ အနတၱတံခြန္ကိုလြင့္ၿပီး၊ ျမတ္စြာဘုရားထူေထာင္ခဲ့ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္သည္ အႏၵိယႏုိင္ငံမွစခဲ့၏။
ေအဒီ(၁)ရာစုမွစ၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားတို႔သည္ အေရွ႕ဘက္တလႊား နယ္ခ်ဲ႕ခဲ့၏။ ေအဒီ(၉)ရာစုတြင္ စုမတၱရာအင္ပိုင္ရာကို တည္ေထာင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ အင္ဒိုခ်ိဳင္းနားကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုလံုးပါ၏။ မေလးရွား၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ထုိင္း စသည္တို႔သည္ ထိုေခတ္မွ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားခိုင္လံုစြာသိရ၏။ ယခုမူ ေထရ၀ါဒငါးႏုိင္ငံသာ။ ထိုငါးႏုိင္ငံ၌ပင္ ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ အမွန္တကယ္ ခုိင္ေနပါ၏ေလာ။
သမိုင္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ကို ပုဂံေခတ္မွခ်သည္ဆိုဦး (မွတ္ခ်က္-ထို႔ထက္ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနေၾကာင္း အေထာက္အထားနဲ႔ တင္ျပရန္ ႀကိဳးစားေနသည္) ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ နီးေနပါၿပီ။ အမွန္တကယ္ ခုိင္မာေသာ ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ကို စာေရးသူတို႔ ခ်ႏုိင္ပါၿပီေလာ။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကိုအေျခခံ၍ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္ရာ ၀ိမုတၱိကို ၫႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမကို အမွန္တကယ္ လိုက္နာမည္ဆိုပါက မိမိပုဂၢိဳလ္ေရးပိုင္ဆိုင္မႈထက္၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကိုသာ ဦးစားေပးရပါမည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမကို အတိအက်လိုက္နာႏုိင္မွသာလွ်င္ ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ခိုင္မာပါမည္။
သို႔ေသာ္ … မိမိသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမကို မည္မွ်လိုက္နာေနသနည္းဟု ျပန္ၿပီးေမးရမလိုျဖစ္ေန၏။
ထို႔အတြက္ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါသည္။ အားလံုးဟုဆိုရာ၌ ရဟန္းလည္းပါ၏။ သီလရွင္လည္းပါ၏။ ဥပသကာ၊ ဥပသိကာမမ်ားလည္းပါ၏။ ထိုအဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ တာ၀န္မ်ားကို သိေအာင္အားထုတ္ရပါမည္။ သိၿပီးသည္ေနာက္ လိုက္နာက်င့္ႀကံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေထရ၀ါဒသည္ ေရတိမ္နက္ရပါလိမ့္မည္ဟု စကားဆိုရင္း …… ။
ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ … ။

သာသနာေတာ္အေရးေတြးေပးပါ ( ၁ )

ညကအေတာ္နက္ေနျပီ၊စာေရးသူမအိပ္ႏုိင္ေသး၊က်န္းမာစျပဳျပီျဖစ္ေသာေက်းဇူးရွင္မိခင္အတြက္ပရိတ္ေတာ္မ်ားကိုရည္စူးပူေဇာ္ပီးေနာက္အိမ္အျပင္မွာလသာေနတာကိုၾကည့္ရင္း၊အေမ့အသက္႐ႈသံကို နားစြင့္ေနမိတယ္ ေလ ႏွလံုးေသြးေက်ာက်ဥ္း၍ ႏွလံုးေရာင္ရမ္းေသာေရာဂါ ကိုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရေသာ ၊ အေမ ၊ 1989 -90 ႏွစ္မ်ားဆီမွ ဆရာ၀န္၊သမားေတာ္ႀကီးမ်ား ကမရေတာ့ၿပီဟု လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရေသာ အေမ့ကို ၊စာေရးသူကိုယ္တုိင္ ေဆးကုရင္း၊ က်န္းမာေစခဲ့ပါတယ္ ၊
ေဆးဖက္ဆိုင္ရာသမားေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္တုိင္းရင္းေဆးဆရာႀကီးမ်ား၏ အျပစ္မဟုတ္ ၊အေမကိုယ္တုိင္ကမွအေနာက္တိုင္းေဆးမ်ားႏွင့္ မတည္ေသာေရာဂါပါေနပါသလားမသိ ၊ ေဆးထုိး၍ ၊အပ္စုိက္ေဆး၀င္႐ံုေလးႏွင့္ ခ်က္ျခင္း ၊မူးေမ့ ၊ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းအျမင့္ဆံုးျဖစ္၍ ေသလုနီးပါးအေျခအေနကုိ ၃- ႀကိမ္တုိင္တိုင္ႀကံဳရၿပီးမွ ၊ အေနာက္တုိင္းေဆးကိုနား၍ တုိင္းရင္းေဆးေျပာင္းေတာ့လည္း ၊ ေဆးပူဆိုလံုး၀ ေသာက္လုိ႕မရ ပါ ၊ ေဆးေအးကိုေရြးတိုက္ရတဲ့အေနအထားပါ ၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ စာေရးသူကိုယ္တုိင္ပဲ့ ၊ အေမ့ကိုကုသေပးရေတာ့တယ္ ၊ ေနလ ၀ိဇၨာ ေဆးပညာနဲ႕ ၊ အေၾကာျပင္ ၊ ေရႊသြင္းပညာရပ္တုိ႕ျဖင့္ ၊ အေမ့အသက္ကို ျပန္လုခဲ့ရတယ္ ၊ ဓါတ္စာ စား၍ ေဆးကုေသာ အတတ္ကုိ ယေန႕ကမၻာက ေဆးသိပၸံပညာရွင္ေတြ ၊အႀကီးအက်ယ္သုေတသနျပဳေနခ်ိန္တြင္ စာေရးသူတုိ႕ တုိင္းျပည္မွာ ဓါတ္စာေပး၍ ေဆးကုေသာပညာရွင္မ်ား ၊လက္တစ္ဆုပ္စားသာ က်န္ေတာ့သည္ဟု ထင္ပါသည္ ၊ဆက္လက္ေလ့လာသင္ ၊ျပန္႕ပြားသင့္ေသာ ပညာတစ္ရပ္ ေပ်ာက္သြားမွာကုိ ၊ စုိးရိမ္မိပါသည္ ၊
အလားတူ ေနာက္ျဖစ္ရပ္တစ္ကား ၊ စာေရးသူတုိ႕တုိင္းျပည္၏ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အေနအထား ၊ တစ္ျခားဥေရာပ ၊ အေမရိကားနဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ ႏုိင္ငံဟု အမ်ားက ၊ ယူဆသတ္မွတ္ယံုၾကည္ထားေသာ တရုတ္ႏုိင္ငံတုိ႕တြင္ ၊ ဗုဒၥ ဘာသာ၀င္ ဦးေရ မ်ားသထက္ မ်ားျပားလာၿပီး ၊ ဗုဒၥ ၀ါဒ စည္ပင္ ျပန္႕ပြားထြန္းကားလာသည္ကုိ ဖတ္႐ႈရ ၊ သိရ ျမင္ရေသာအခါ စာေရးသူတုိ႕ ႏုိင္ငံတြင္ ၊ အမွန္တကယ္ ေထရ၀ါဒ သာသနာထြန္းကားျပန္႕ပြားေနပါသလားဟု ၊ ကုိယ္ဖာသာကုိ ေမးရင္း စဥ္းစားေနမိတယ္ ၊1994 ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ( 22 ) ရက္ေန႕က ဘ၀တစ္ပါးသုိ႕ ေျပာင္းသြားခဲ့ေသာ ၊ ဘဘဦးေရႊေအာင္၏ စာကို ျပန္ၿပီး ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ၊
“ ေထရ၀ါဒ အုတ္ျမစ္” ဟူသည္ ေက်ာက္သားမ်ား ၊သံမ်ား ၊ အုတ္မ်ား ၊ အဂၤေတ မ်ားမဟုတ္ပါ ၊အေဆာက္အအံုႏွင့္ အေဆာက္အအံုဆိုင္ရာ ပစၥည္းဟူသမွ်တို႕သည္ ၊တစ္ခ်ိန္က မည္မွ်ပင္ လက္ရာေျမာက္ေစကာ မူ ေနာက္ဆံုးတြင္ မူ ဘာသာေရးအတြက္ တန္ဖိုးမရွိလွေတာ့ပဲ့ ၊ ေရွးေဟာင္းသုေတသနအတြက္သာ အသံုးက်ေတာ့၏ ထိုေၾကာင့္“ ေထရ၀ါဒ အုတ္ျမစ္”ဟူသည္ ၊ ကုိယ့္က်င့္ သိကၡာသာ ျဖစ္၏
ဒီစကားရပ္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဘယ္ေလာက္မွန္ကန္သလဲဆိုတာကို အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္အာဖဂန္ႏုိင္ငံတုိ႕တြင္ ရွိေသာ ကမၻာ့ေက်ာ္ ေစတီဆင္းတုႀကီးမ်ားက သက္ေသခံေနတာကို ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္ ၊စာေရးသူတို႕သည္ ၊ အႏႈိင္းမဲ့ျဖစ္ေသာ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ ကိုရခဲ့ပါ၏ ထိုအေမြသည္ အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ သလုိ ၊ ျဖတ္၍လည္းမရပါ ၊ ထိုဗုဒၶအဆံုးမကုိ သိ႐ံု ၊အာဂံုရ႐ံုနဲ႕ မလံုေလာက္ ပါ ၊ ကိုယ္တုိင္က်င့္သံုးရပါမယ္ ၊ မဟုတ္ပါက သာသနာေတာ္ ကြယ္မည့္အေၾကာင္းကို ၊ ဗုဒၶကိုယ္တုိင္ေဟာခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္ ၊ အခုက က်င့္စရာကို ၊က်က္မွတ္ေန႐ံု မ်ားေနတယ္လုိ႕ ခံစားရတယ္ ၊ဟုတ္ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာေတာ္ အႏွစ္ (5000)တည္မယ္လုိ႕ ဗ်ာဒိတ္ေပးထားတာပါ ၊ ေရႊ႕မသြားပါဘူးလုိ႕ မေျပာပါဘူး တရားကိုလုိက္နာက်င့္ႀကံသူမရွိခဲ့ရင္ေတာ့ ၊လိုက္နာက်င့္ႀကံသူရွိရာေဒသ သို႕ သာသနာ ေရႊ႕သြားပါလိမ့္ ၊ ေရႊ႕ခဲ့ေၾကာင္းအေထာက္အထားလည္း ၊ အားလံုးအသိျဖစ္ပါသည္ ၊ထုိေၾကာင့္ဒီသာသနာေတာ္ႀကီး စာေရးသူတို႕ တိုင္းျပည္မွ ေရြ႕မသြားေအာင္ကာကြယ္ၾကဖို႕ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္လို႕ မွတ္ယူ ယံုၾကည္ရင္း ................
ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ

ငါ့ကိုလာမခ်စ္ပါနဲ႔

ေ၀ဒနာကိုဟန္လုပ္
အပိုလုပ္တဲ့ရုပ္ေတြနဲ႔
မငိုခ်င္ပဲနဲ႔ငို
မရယ္ခ်င္ပဲနဲ႔ရယ္
ကြယ္ရာမွာတစ္မ်ဳိး
တည့္တိုးေတာ့တစ္ဘာသာ
တကယ္စိတ္မွာမရွိ
ဟန္အျပည့္နဲ႔ႏုတ္ဆက္
ေနက္ေက်ာဘက္ဓားထိုး
မလိုတစ္မ်ဳိးလိုတစ္မ်ိဳး
ေတာင္အဆင္းဘီးတပ္
ပါးစပ္ကဘုရား
လက္ကမတရား
၀ံပုေလြေတာင္ဖ်ားမဲ့
ေကာက္က်စ္တဲ့ႏွလံုးသားနဲ႔
ငါ့ကိုလာမခ်စ္ပါနဲ႔
ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္းမခ်စ္ပါနဲ႔။

ၾကိဳးနဲ႔စြန္

တစ္ခါတစ္ိေလ...ေ၀ဟင္ထိုးေဖါက္
မိုးေရာက္ေအာင္သြား...ငွက္မ်ားဘုရင္
လင္းယုန္ရွင္လို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ရွင္ေနမင္းနား
ခစား၀ပ္စင္း...တိမ္ကိုခြင္းတဲ့
သိမ္းငွက္မင္းလို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ေရေပၚလိွဳင္းစီး
ဲၿပီးေတာ့ထပ်ံ...မိုးသားထံေပ်ာ္
မုန္တိုင္းစင္ေယာ္...ၿဖစ္ခ်င္တယ။္
ဒါေပမဲ့...ကြယ္
ငါပ်ံပါလဲ...မိုးသားထဲတက္
ပင့္သက္ခဏ...တစ္ခ်မွ်သာ
ဆင္းရၿပန္ၿပီ...နဖားသီဖြဲ႔
ၾကိဳးနဲ႔စြန္ေလ...ၾကိဳးနဲ႔စြန္။

တစ္နပ္စာ

ကံုလံုၾကြယ္၊ သူဘ၀အတြက္
ဟင္းတစ္ခြက္က
ခ်က္ျခင္းရတယ္။
မျပည့္စံုၾက၊ ထိုဘ၀အတြက္
ဟင္းတစ္ခြက္က…..
ဘ၀ေတြပါ ၊ ေပးရရွာတယ္။
သူငယ္ခ်င္း။

လြပ္လပ္ခြင့္

ေဟ့ဒီမွာ
ေမာဟသခင္တဏွာဘုရင္
နင္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္
နင္ရႈပ္ခ်င္သလိုရႈပ္
ဖံုးအုပ္ခ်ည္ေႏွာင္
ေဘာင္ခပ္ေထာင္သြင္း
ေမွာင္မိုက္ၿခင္းမွ ၊ ႏိုးထတြန္းလွန္
သစၥာမွန္ျဖင့္ လြပ္လပ္ခြင့္ကို….ငါလိုတယ္
ေဟ့ဒီမွာ
ေမာဟသခင္ ၊ တဏွာဘုရင္
မာယာတစ္ေသာင္း ၊ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့သူ
နင့္လူဘက္သား၊ ေဖၚက္ံျပားေလာ္လီ
က်င့္ေသြဖီေအာင္ ၊ ေသြးေဆာင္ၿမဴဆြယ္
ေလာကီနယ္မွ ၊ ရုန္းထတြန္းလွန္
သစၥာမွန္သျဖင့္ ၊ လြပ္လပ္ခြင့္ကို
ငါလိုတယ္။
ေဟ့ဒီမွာ
ေမာဟသခင္ ၊ တဏွာဘုရင္
နင့္ကိုရင္ဆိုင္ ၊ ငါျပိဳင္ႏိႈင္ဖိုိ႔
လူကို႔နတ္ရွင္၊ ဦးတင္ရွိခိုး
ရုိက်ိဳးခတြားျမတ္ဘုရားမင္း
ေျခေတာ္ရင္းမွ….၊ ဓမၼေလးမွ်ား ၊ သစၥာဓားၿဖင့္
၊လြပ္လပ္ခြင့္ကို ငါယူမယ္။

နေမာ၀ိမုတၱာနံ
လြတ္ေၿမာက္သူတို႕အားရွိခိုးပါ၏။
နေမာ၀ိမုတၱိယာ
လြတ္ေၿမာက္ၿခင္းဥာဏ္အားရွိခိုးပါ၏။
၀ိမုတၳိ၏အဓိပါယ္မွာလြတ္ေၿမာက္ၿခင္းၿဖစ္၏။သတၱ၀ါတို႔သည္ေလာကအေႏွာင္အဖြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ၿခင္းခံေနၾကရ၏။သူတို႕သည္အေႏွာင္အဖြဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင့္ေႏွာင့္ဖြဲ႕ၿခင္းခံရၿပီးမလြပ္လပ္ေသာအခါမွစၿပီး လြပ္လပ္ၿခင္း၀ိမုတၱီဟူေသာစကားလံုးကို သံုးစြဲလာၾက၏။အေႏွာင္အဖြဲ႕သည္အဘယ္မွ်ၾကပ္တည္းၿပီးဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သနည္း။ထိုႏွင့္အမွ်ပင္၀ိမုုတၱိသည္လြတ္ေၿမာက္ၿပီးခ်မ္းသာသုခၿမင့္ေမာက္ေလသည္။ဗုဓစာေပတြင္ိိိမုတၱဟူေသာစကားလံုးကို္အႏွ႔ံအၿပားေတြ႕ႏုိင္၏။ပ႒မသံဂါယနာတင္အရွင္တို႔သည္ထိုစကားလံုးကိုအသဲႏွလံုးသို႕ေရာင္အကြက္ဖာ္
အေရာင္တင္ေပးလိုက္၏။အရွင္မဟာကသပအမွဴးရွိေသာရဟႏၱာအရွင္အၿမတ္တို႔သည္ၿမတ္စြာဘုရား၏စကားေတာ္တို႕ကိုသံဂါယနာတင္ၾကျပီးေ၀ဖန္ပိုင္းၿခားမွတ္သားၾကေလသည္။ျမတ္စြာဘုရားသည္အတုမရွိေသာ သမ္ေဗာဓကိုသိေတာ္မႈၿပီး မဟာပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူသည္၏။အၾကားတြင္ေလးဆယ္ငါးႏွစ္တို႕ပတ္လံုးဆံုးမကံၿဖစ္ေတာ္မူေသာ္၊ဆင္ၿခင္ေတာ္မူူသၿဖင္႔
့္ေဟာေတာ္မူေသာတရားအလံုးအစံုသည္တစ္ခုတည္းေသာရသရွိ၏။၀ိမုတၱိရသသည္သာလွ်င္ၿဖစ္၏။
(ဦးေသာဇင္၏၀ိမုတၱိရသမွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။)