ေမေလးေရ
ဘ၀ဆိုတာ အိမ္မက္ တစ္ခုပါပဲ၊ အိပ္ေပ်ာ္ ေနတံုး မွာေတာ့၊ မက္ေနတဲ့ အိမ္မက္က၊ သစၥာေပါ့ ဒါေပမဲ့ အိပ္မက္က ႏိုးထ လာတဲ့အခါ၊ အိမ္မက္ ဟာ မာယာ ျဖစ္သြား ေတာ့တာ ပဲေလ၊ အခု ငါတို႕က အိပ္မက္ မက္ေနၾက သူေတြေပါ့၊ ဆုပ္ကိုင္ သိမ္းပိုက္လိုတဲ့ ဆႏၵန၊ဲ႔ ေနာက္ျပီးေတာ ့ေမာဟေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔၊ ျပီးရင္ တစ္ကိုယ္လံုး ပ်ံ႕နံ႔ေနတဲ့ ေလာဘေသြး ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ရုပ္ တစ္ခုနဲ႔ေလ၊ အိပ္မက္ ကိုယ္စီေပါ့ေနာ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္မက္က ႏုိးထမလဲ? လို႔ ေမးလာရင္ေတာ့၊ ေျဖရခက္ျပီ ေလ၊ ငါတို႕က မာယာဘုံ မွာ ေပ်ာ္ေမႊ႕ ေနသူေတြ ေလ၊ အတု မာယာကို၊ အစစ္ သစၥာ လို႔ ထင္ျပီးကိုး ကြယ္ ေနတံုးေလ…၊ မဟုတ္ဘူး လို႔ မေျပာနဲ႔ေလ၊ တစ္ခါတံုးက မ်က္လည့္၀ိုင္း တစ္ခုမွာ၊ မ်က္လည့္ ဆရာက ၾကက္တြန္သံ လုပ္ျပတာကို္ လူေတြ သေဘာက်ျပီး လက္ခုပ္ေလး ေတြ တီးလို႕၊ ေနာက္ တစ္ခါ ဒီမ်က္လည့္ ဆရာက ေမ်ာက္လို ေအာ္ျပတာ တကယ့္ ေမ်ာက္ေအာ္တဲ့ အတိုင္းပဲ၊
လူေတြ သေဘာက် လိုက္တာေနာ္၊ ပိုက္ဆံေတြ ဟိုကေပး ဒီကေပး နဲ႔ ေတာ္တယ္ေပါ့။ ဟုတ္ျပီ ေတာထဲ ေရာက္ဘူးလား? တိရိစာၦန္ရုံေတာ့ ေရာက္ဖူးမွာပါ၊ တကယ့္ေမ်ာက္ေတြ ေအာ္တာ က်ေတာ့ နားပူတယ္၊ နားျငီးတယ္ ေပါ့ ျမန္ျမန္ ေမ်ာက္ရုံေရွ႕ ကထြက္ျပီး တစ္ျခား ေနရာကို သြားၾက တယ္ေလ၊ လူက ေမ်ာက္္လို ေအာ္ေတာ့ သေဘာက် လိုက္တာ၊ ေမ်ာက္က ေမ်ာက္လို ေအာ္ေတာ့ နားပူလိုက္တာဟာ လူေတြရဲ႕ မာယာကို ဖက္တြယ္မႈ ျပယုဂ္ေပါ့၊ မဆန္းဘူးေလ ပုထုဇဥ္ကိုးေနာ္ ေမေလးေရ အိမ္မက္က ႏုိးထခ်င္ရင္ ေတာ့ ငါတို႔ရဲ႕ ရွိရင္းစြဲ ေမြးရာပါ ေျပာတိုင္းယုံ အကုန္ယူ ဆိုတဲ့ အေတြးေဟာင္း ကို ေတာ္လွန္ရမွာေလ၊ ငါတို႕ ညဏ္ကို ခ်ဲ႕ထုတ္ရမယ္၊ အသိကို ဆန္႔ထုတ္ရမယ္၊ ပညာ ကို ရွာရမယ္၊ ပညာကို သံုးျပီး ပညတ္ကို ေဖါက္ႏုိင္မွ အမွန္သစၥာကို ေတြ႔မယ္၊ ဒါမွ အိမ္မက္ကႏုိး ျပီးေတာ့ ပကတိတရားကို (REALITY)ကို ေတြ႔မွာပါ။
ေမေလးေရ
ပကတိ အရွိတရား ကို ေတြ႔ဖို႔ ေျပာေတာ့ လြယ္တယ္၊ လုပ္ေတာ့ ခက္တယ္ဟ၊ တကယ့္ကို ခဲ ရာခဲဆက ္ၾကဳိးစား ရမွာေလ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားမပြင့္မွီ အခ်ိန္ကာလက အိႏၵိယမွာ အယူ၀ါဒ ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ နဲ႔ ဘုရားေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္လာခဲ့တာေပါ့။
့္
ျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ ျပဳျပီးမွာ တစ္ခါ၊ ဘုရား ေဟာထားတဲ့ လမ္းစဥ္ ေတြကို မူတည္ျပီး သီအိုရီ သက္သက္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ ၾကတာနဲ႔ မဟာယာန ဂိုဏ္းေတြ ေပၚလာ ၾကတာပဲေလ၊ တကယ္က ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ တရားေတာ္ ေတြဟာ အသိနဲ႔ ထပ္တူ ညီတဲ့ အက်င့္၊ အက်င့္နဲ႔ ထပ္တူညီတဲ့ အသိနဲ႔ ဆည္းပူးမွ ပကတိ ဆိုလိုရင္း ကို ငါတို႔ သိလိမ့္မယ္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ မရဘူးဟ၊ ပိဋကတ္ ေတာ္ေတြရဲ႕သိမ္ေမြ႔မႈ အႏွစ္သာရဟာ၊ စာအုပ္ေတြရဲ႕အျပင္ဖက္၊ ငါတို႔ရဲ႕ ေမြးေသ သံသရာ မ်က္ရည္ ေလာကရဲ႕ တဖက္ မွာပဲ ရွိတာ ပါဟာ၊ ငါမွတ္မိ ေသးတယ္ ငါငယ္တုံးက ဆရာေတာ္ၾကီး သုႆန္ ဆရာ
ေတာ္ ဘုရားၾကီး သီးဇာဂယ် ဆံုးမတာကို
ဘာလဲဆိုေတာ့
"လိုက္မဲ့ လိုက္ရင္ အဆံုးထိလိုက္၊ ဇစ္ျမစ္ထိလိုက္ ဒါမွ နင္နည္းနည္းေလး သိမယ္” တဲ့ေလ၊ ငါလည္း ၾကိဳးစား ေနဆဲပါဟာ၊ ငါသိတာက သူေတာ္ေကာင္း ပညာရွင္ ေတြရဲ႕ေျခဖ၀ါးေအာက္က ေျခမႈံ႕
ေလာက ေလးပါ္၊ ဆရာၾကီး တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏုိင္ ကလည္း စကားလံုး ေတြရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ထိ သြားတဲ့ဆရာ။ ေရးထားတာကုိ “ခပ္သိမ္း ကလ်ာ ရႈဖြယ္ သာတည္း” ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ ငါ ဖတ္ရ တယ္ေလ။
ေမေလးေရ
စာက ရွည္ေနျပီေနာ္ ။ ေျပာခ်င္တာက ရွိေသးတယ္ဟ၊ ငါ ေျပာခ်င္တာက ငါတို႕ရဲ႕ ေျပာတိုင္းယုံ၊ ရ တာ အကုန္ယူ ဆိုတဲ့ အေတြးကို ေမာင္းထုတ္ဖို႔ ငါတို႔ အသိညဏ္ ေတာ္လွန္ေရး သစ္ တစ္ခု အစပ်ဳိးရ လိမ့္မယ္ေလ၊ ဒီေတာ့ ငါက ေနာက္စာေတြမွာ ငါတို႕ အသိနည္းတဲ့ မဟာယာန ပိဋကတ္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္းကို ေျပာျပရ မလားလို႔ ေတြးေနပါ၊ ဖတ္ခ်င္ ရင္ေတာ့ ေျပာပါေနာ္
ေမေလး အသိၾကြယ္ပါေစ
7 comments:
ေ၀ဖန္ဖုိ႔မလြယ္ကူပါဘူး။
ခင္မင္လုိ႔ နည္းနည္းပါးပါး စကားေျပာဆုိ နွုတ္ဆက္တဲ့ သေဘာပါ။
ကုိယ့္ဖာသာ ဆုိ သာဓုေခၚျပီးျပန္သြားခ်င္တယ္။
ေရးထားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။
ေရးထားတာကုိ ၾကည့္ျပီး
ဗဟုသုတ ၾကြယ္၀မွုကုိ အကဲခတ္မိပါတယ္။
အိပ္မက္ဟာ မက္ေနခုိက္မွာ သစၥာဆုိတာ၊
နုိးလာခုိက္မွာ သစၥာအဆင့္က ေလွ်ာက်သြားတယ္ ဆုိတာ လူတုိင္း သေဘာေပါက္ဖုိ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။
အာေဘာ္ အယူအဆ သုံးသပ္ပုံ အားလုံး ျပည့္စုံေကာင္းမြန္ပါတယ္..။
အေတြးရွင္းမွ အေရးရွင္းပါတယ္..
အေတြးရွင္းေအာင္
အသိအျမင္လည္း ရွင္းမွပါ။
အသိအျမင္ရွင္း ေအာင္လည္းက်င့္မွပါ။
အသိအျမင္ရွင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႔တူပါတယ္။
ေရဆုံး ေျမဆုံး၊ အဆုံးထိ ေအာင္ လုိက္နိင္ပါေစ ခင္ဗ်ာ..
ေမေလးသုိ႔ ေပးစာ ေတြကုိ သာဓုေခၚဆုိပါေၾကာင္း...
ခင္မင္လ်က္
အလွတရား
မဂၤလာပါ ကိုဥပသကာ
ေရာက္၏။
အာဟား.. နက္တယ္ဗ်ဳိ ႔။ မနည္းစဥ္းစားျပီး ဖတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဒႆနပဲ။
ဒါမ်ဳိးေလးေတြ ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဆက္ေရးပါ။
စကားမစပ္ ..
အိပ္မက္တခု မာယာျပဳလို့
ျဖတ္ရဘ၀ သစၥာတရားဟု
လက္ေတြ့နံနက္ ဘ၀ျဖစ္သလို
အိပ္မက္မ်ားက တခါတေလ
အမွန္တရားတခု ရွာေဖြေတြ႔သြားတယ္..
..ဟု နားလည္သြားေၾကာင္း
နက္တယ္ က်ယ္တယ္ဗ်ာ ကၽြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚကပဲ ဖတ္ရဲတယ္ က်နာမွာမို႔လို႔....ဟဲဟဲ ေကာင္းပါတယ္ေနာက္တာပါ၊ လာလည္ဦးမယ္။
အကုိေရ.. ေရးထားတဲ့ အေရးအသားကေတာ့ အင္မတန္ နက္နဲလွပါတယ္။
ဘုရားေဟာတရားေတြက အားလံုးသစၥာထုိက္တဲ့ တရားေတြပါပဲ။ လူ႕ရဲ႕စိတ္ဆုိတာ မေကာင္းမႈမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕တယ္လို႔ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့ဘူးပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ အ၀ိဇၨာပိတ္ဖံုးမႈေၾကာင့္ ဉာဏ္အလင္းလည္း ေမွးမွိန္ေနၾကတာပါ။ ေမာဟ၊ အ၀ိဇၨာက ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားေတြပါပဲ။ ဒီလိုမသိၾကေတာ့ သံသရာမွာလည္း ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။ ေလာကီအေနနဲ႔လည္း လူလိမ္သမွ်ခံၾကရတာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးေတြ ဘာသာတရားေပၚ ခံယူခ်က္ နည္းတယ္လို႔ျမင္မိပါတယ္။ မိရိုးဖလာ ေတြမ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ နဲ႕ ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးအေပၚမွာေတာင္ ေသခ်ာသိတဲ့ သူနည္းပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ဗုဒၶဘာသာ ၅မ်ိဳးမွာေတာ့ ေရးထားျဖစ္တယ္။ အဓိက ဘာလို႔ မသိၾကလဲဆုိေတာ့ အတုိခ်ံဳးေျပာရရင္ တရားမနာလို႔ပါ။ တရားမနာ၊ တရားစာမဖတ္ေတာ့ မွားတယ္၊ မွန္တယ္ ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္မွာ ရွိတဲ့ ကိေလသာ တရားကုိ ကိုယ္တုိင္ပဲ ဖယ္ရွင္းမွ ရမွာပါ။ သူတပါးက နည္းလမ္းဘဲေျပာလို႔ရမယ္။ တရားဆုိတာ ကိုယ္တုိင္က်င့္မွ ရတာပဲေလ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ့္ေဘးမွာ ရွိေနပေစ..ကိုယ္တုိင္အားမထုတ္သ၍ တရားမရႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္တုိင္အရင္ သိဖုိ႔အေရးၾကီးတယ္ေနာ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ျဖည့္ဆည္းေနဆဲပါ။ ဒီဘ၀ မွာပဲ တစ္မဂ္၊ တစ္ဖုိလ္ ေလာက္ရထားမွသာ စိတ္ခ်ရမယ္ အကုိ။ က်ေနာ္ အေတြးေလးပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြအတြက္က အခ်ိန္လည္း မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ကေတာ့ ရွိေနဦးမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေနရမယ့္ အခ်ိန္က တုိေတာင္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ က်န္ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ သစၥာသိေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သင့္တယ္။ သိၿပီးတဲ့ တရားကို လိုက္မက်င့္ရင္ေတာ့ သိရက်ိဳး မနပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဆုိတာ ဘာမွ ခိုင္ၿမဲျခင္းမရွိေသးတာေၾကာင့္ အခ်ိန္တုိင္း အသိရွိၿပီး ျဖည့္က်င့္ေနသင့္တယ္။ “ လိုက္မဲ့လိုက္ရင္ အဆံုးထိလိုက္၊ ဇစ္ျမစ္ထိလိုက္၊ ဒါမွ နင္ နည္းနည္းေလး သိမယ္” ဆိုတာ တကယ္ကို တန္ဖုိးရွိတဲ့ စကားပါ။ တရားဆို အသိလြယ္သေလာက္ အက်င့္ခက္တယ္ အကုိ။ “လယ္လုပ္မခက္၊ လယ္တည္ခက္၊” “စစ္ကိုင္း တံတား.. အေလ်ာက္မခက္၊ အေဆာက္ခက္၊” ဆုိသလိုေပါ့။ သညာသိကေတာ့ အားလံုးသိဖုိ႔ လြယ္ပါတယ္။ က်က္မွတ္ေလ့လာရင္ ရႏိုင္တယ္။ သိတဲ့ တရားကို က်င့္ဖုိ႔က ပိုခက္သြားတယ္။ ဒါ့ထက္ မက်င့္ခ်င္တာက ပိုခက္တယ္။ ဥပမာ.. ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာသည္သာ ကိုးကြယ္ရာ အစစ္လို႔ သိလိုက္တာနဲ႕ က်န္တဲ့ အရုပ္ေတြ၊ နတ္ေတြ၊ ဓာတ္ေတြ ကို ပြဲေတြလုပ္ေပးေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ အဲလိုေတြက်ေတာ့ ေျပာရခက္သြားတယ္။ အက်င့္ခက္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ ကိုယ္ရဲ႕ သညာသိကေန ပညာသိျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစား သင့္တယ္။ အသိနဲ႔အက်င့္မွာ ပညာနဲ႔သဒၶါ အတြဲညီ ရမယ္လို႔ တရားေတာ္ေတြမွာ နာၾကားဘူးပါတယ္။ စာလည္းမ်ားသြားၿပီ အကုိ။ အကုိရဲ႔ ဓမၼ ဒါန ေကာင္းမႈေတြအတြက္ သာဓု ေခၚဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္ ေရးလိုက္တာမွာ လြဲမွားတာရွိခဲ့ရင္ ေျပာေပးပါ အကုိ။
စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ..
ေအာင္ဦး
အေရးအသားက ေကာင္းသလို အေတြးအေခၚကလည္း နက္နဲ တယ္ဗ်ာ။ ေမေလး ေတာ႔ မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ျပီးေတာ႔ကို စဥ္းစားရတယ္ဗ်။ မာယာနြံ ထဲမွာ ေပ်ာ္ဝင္ ေနတဲ႔ လူေတြရဲ႔ စိတ္ကို သံုးသပ္တာ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ အသိဥာဏ္ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ခု အစ ပ်ိဳးႀကရေအာင္တဲ႔။ အင္း.. ဟုတ္တယ္။ အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး တကယ္ လိုေနပါျပီ။ မဟာယာန အေႀကာင္း စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ အဆင္သင္႔တယ္ ဆိုရင္ ေဝမွ်ပါ ခင္ဗ်ာ။
အသိနဲ႔ထပ္တူညီတဲ့အက်င့္၊အက်င့္နဲ႔ထပ္တူညီတဲ့အသိနဲ႔ ဆည္းပူးမွပကတိဆိုလိုရင္းကိုငါတို႔သိလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို အထူးႀကိဳက္မိပါတယ္။ မဟာယာနအေၾကာင္းကို ဒီကလူေတြက အေတာ္ေလး ရႈ႔တ္ခ်ၾကတာေတြ႔မိပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မဟာယာနအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ေလ့လာေဖာ္ျပေပးေစလိုပါတယ္။
ဘုရား ေလာင္းေတာထြက္နုိင္တာ က ကာမဂုဏ္ေတြ ခံစားျပီးမွ.။ ခံစားမွ ျငိီးေငြ႔လာတာ။ ျငီးေငြ႔ျပီ ဆုိမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကုိ ရွာခဲ႔တာ။
ထုိနည္းတူပဲ..ေကာလိယ နဲ႔ ဥပတိႆ တုိ႔နွစ္ဦး ေတာင္ထိပ္ပြဲ( ဒီေန႔ေခတ္စတိတ္ရိႈးလုိ) ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ျငီးေငြ႔လာ..လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းလုိက္ဖုိ႔ ဆရာ ရွာၾကေတာ႔တာပါဘဲ။
အဓိက ေျပာခ်င္တာ က အသာဒ မရွိရင္ အာဒီန၀ မရွိနုိင္ဘူး။ အသာဒ လာပီးမွ အာဒီန၀ ျဖစ္လာတာကမွ ဥာဏ္စဥ္အဆင္႔ဆင္႔ တက္လာတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ (ပီနန္ဆရာေတာ္ၾကီး မိန္႔ဖူးပါတယ္)။ အဲဒီအယူကုိ သေဘာက်ပါတယ္။
ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ႔ ယေန႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေတြခမွ်ာ တရားစခန္းေလး၀င္..တစ္လကုိးသတင္းထုိင္ျပီးေနာက္
စီးပြါးရွာတာ.ခ်မ္းသာၾကီးပြါးေအာင္လုပ္တာ၊ ၾကင္ဖက္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ရွာမီွးတာကုိပဲ အျပစ္ သဖြယ္ေျပာေဟာေနၾကတာေတြ႔ေနရလုိ႔ ပါ။
အရင္ကေတာ႔ အဲဒါကုိ ပဲ တကယ္႔တရားေတြ႔ေနျပီ လုိ႔ အထင္ေရာက္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ပုဂၢိဳလ္အလုိက္ ကိေလ သာပယ္သတ္ပံု အဆင္႔ ဆင္႔ကုိ ယမုိက္ပါဠိေတာ္မွာေလ႔လာခဲ႔ မိေတာ႔မွ.....လြဲလုိက္ေလ လုိ႔ သေဘာေပါက္သြားပါေတာ႔တယ္။
ပရမတၳသေဘာအရ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ မေရြးပါ။ ေလာဘ ဟာ ဘယ္သူ႔သ႑ာန္မွာျဖစ္ျဖစ္ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း သေဘာမွ ေရြ႔ေရာျခင္းမရွိ သလုိ႔
ကာမဂုဏ္ ကုိျငီးေငြ႔ပါျပီ..ဒီ ပစၥည္း ဥစၥာ ရာထူး ဂုဏ္သိမ္ေတြ ကုိ မလုိခ်င္ေတာ႔ပါဘူး ဆုိေနပါေစ.. အသိဥာဏ္ေတြ သေဘာေပါက္ေနပါေစ..(အနာဂါမ္ရဟႏၱာမျဖစ္ေသးသ၍) ကာမရာဂ အနုသယ ဓါတ္ကိန္းေနေလေတာ႔... အာရုဏ္နဲ႔ဒါြရ တုိက္ .. စိတ္သာခ် .ျပန္ကုိေပၚလာဦးမွာ အေသအခ်ာပါ။ ဒီဘ၀မေပၚလည္း ေနာက္ဘ၀ မွာဆက္ဆက္ေပၚမွာပါ။
ဒါေၾကာင္႔ .. အနာဂါမ္ မျဖစ္ေသးသ၍ ..ကာမဂုဏ္ေတြရဲ႔ အျပစ္ကုိ ျမင္ရတယ္...ကာမဂုဏ္..တရားေတြဟာ မေကာင္းပါ.. စတာေတြဟာ ပုဂၢိဳလ္ နဲ႔ အနုသယ .သဘာ၀နဲ႔ မကုိက္ တဲ႔အတြက္ ..ဟန္ေဆာင္ျငီးေငြ႔တာ ..သာျဖစ္နုိင္ပါေၾကာင္း.. အနုသယယမုိက္ပါဠိေတာ္ကုိ ကုိးကားျပီး... သံုးသပ္ေရးသားလုိက္ပါတယ္.။
Post a Comment