Saturday, November 22, 2008

ၾကိဳးနဲ႕စြန္

ခုတေလာ စာေရးဖို႕စိတ္ကို အေတာ္ ေမြးယူ ေနရတယ္။ ေလ။ တကယ္ ေရးမယ္ ဆိုေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွမရွိသလိုပဲ။ ခံစားေနရတယ္။ စိတ္ေလ ေနတာလဲ ပါမယ္၊ ပ်က္ေနတာလဲ ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒီေတာ့ ခံစားခ်က္ အေဟာင္းေလး ကိုပဲ၊ ျပန္တင္ လုိက္တယ္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဗ်ာ။


တစ္ခါတစ္ေလ...ေ၀ဟင္ထိုးေဖါက္
မိုးေရာက္ေအာင္သြား...ငွက္မ်ားဘုရင္
လင္းယုန္ရွင္လို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ရွင္ေနမင္းနား
ခစား၀ပ္စင္း...တိမ္ကိုခြင္းတဲ့
သိမ္းငွက္မင္းလို...ၿဖစ္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ...ေရေပၚလိွဳင္းစီး
ဲၿပီးေတာ့ထပ်ံ...မိုးသားထံေပ်ာ္
မုန္တိုင္းစင္ေယာ္...ၿဖစ္ခ်င္တယ။္
ဒါေပမဲ့...ကြယ္
ငါပ်ံပါလဲ...မိုးသားထဲတက္
ပင့္သက္ခဏ...တစ္ခ်မွ်သာ
ဆင္းရၿပန္ၿပီ...နဖားသီဖြဲ႔
ၾကိဳးနဲ႔စြန္ေလ...ၾကိဳးနဲ႔စြန္။

7 comments:

ငွက္ငယ္ေလး said...

ပထမဆံုးအၾကိမ္လာလည္တာပါ ကဗ်ာေလးက အရမ္းေကာင္းတယ္....။

Dr Phyo Wai Kyaw said...

အစ္ကုိေရ
ေလာကဓံက
ေခါက္ရွာငွက္လုိေနာ္။

Dream said...

ဦးဦးေရ.. သခၤါရေနာ္.. သခၤါရ...


ကဗ်ာေလးက မုိက္တယ္ ဦးဦးေရ..
အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..

(အမယ္ ဦးရီးေတာ္အလွတရား ဘာေတြ ေခါက္ရွာေနတာလဲ.. ျဖန္႔ပီးရွာေလ... :P
:P :P )

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးက သိပ္လွၿပီး အမ်ားႀကီး အဓိပၸါယ္႐ွိလွတယ္။
ႀကိဳးနဲ႕စြန္ကေလး ... ဆႏၵေတြျပည့္၀ပါေစဗ်ာ၊

emayarKhin said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးကုိခံစားသြားပါတယ္......

su wai said...

ႀကိဳးနဲ႔စြန္…ကဗ်ာေလးက ေခါင္းစဥ္ကေနစၿပီး အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။

ငါပ်ံပါလဲ...မိုးသားထဲတက္
ပင့္သက္ခဏ...တစ္ခ်မွ်သာ
ဆင္းရၿပန္ၿပီ...နဖားသီဖြဲ႔
ၾကိဳးနဲ႔စြန္ေလ...ၾကိဳးနဲ႔စြန္။

အေႏွာင္အဖြဲ႔နဲ႔ ပ်ံသန္းေနရတဲ႔ စြန္တစ္စင္းရဲ႕ ဘ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစာရင္း ကိုယ္ပိုင္ ေတာင္ပံတစ္စံုကို အားကိုးၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပ်ံသန္းခြင္႔ရွိတဲ႔ သက္ရွိစြန္တစ္ေကာင္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔တယ္။ ကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီး ခံစားၾကည္႔တာပါ။

ပန္းခေရ said...

ဒါေပမဲ့...ကြယ္
ငါပ်ံပါလဲ...မိုးသားထဲတက္
ပင့္သက္ခဏ...တစ္ခ်မွ်သာ
ဆင္းရၿပန္ၿပီ...နဖားသီဖြဲ႔
ၾကိဳးနဲ႔စြန္ေလ...ၾကိဳးနဲ႔စြန္။
သိပ္ေကာင္းတယ္
အဓိပၸာယ္အျပည့္ပဲ
အားေပးလ်က္ပါ