မေထရ္ျမတ္၏အဆံုးအမ

19.12.08 ေန႔က မနက္အေစာၾကီး၊ ကိုစိုးေရာက္လာေတာ့့ စိတ္ထဲထူးဆန္းေနတယ္၊ မလာစဘူး အလာထူးတဲ့အခ်ိန္မို႔လို႔ပါ၊ အစ္ကိုက်ေနာ္နဲ႔ ခဏလိုက္ပါတဲ့” “ဘယ္တံုး” လို႔ေမးေတာ့ “ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလကို ျပန္ပို႕႔ဖို႔္နဲ႔ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေလ” တဲ့

ဪ.. အခုမွသတိရျဖစ္တာက.. ဒီညီေလးေတြက တရားပြဲအလွဴရွင္မ်ား၊ ျမိတ္ကိုၾကြလာၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႏွစ္စဥ္ပင့္ျပီး တရားအလွဴ ေပးေနၾကတာမို႔ ခုဆရာေတာ့္ကို ျပန္ပို႔ဖို႔အတြက္၊ တရားပြဲမ်ား မသြားႏုိင္ေသာ က်ေနာ့္အား၊ ဖူးေတြ႔ေစခ်င္သည္ ထင္၏။
“အဲလိုဆိုလည္း သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒါေပမဲ့ခဏေစာင့္.. က်ေနာ္က စီစဥ္စရာေလးေတြ ရွိလို႔၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေန႔လည္ဘက္၊ ပစၥည္းပို႔ရမဲ့ ဆိုင္စာရင္းကို၊ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုလႊဲမွ ႏုိ႔မဟုတ္ဘူးဆို၊ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ ေနမွာမို႔ပါ။

လုပ္ျပီးတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆရာေတာ့္ကားေနာက္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မွီေအာင္လိုက္ရျပန္တယ္၊ ေအး ရတဲ့အထဲ ဆိုင္ကယ္ကို ဇတ္လိုက္ေမာင္းသလို ေမာင္းရေတာ့၊ ရင္ထဲပိုေအးလာတယ္၊ ေတာေတြ၊ေတာင္ေတြ၊ ဓာတ္တိုင္ေတြ၊ က်န္ခဲ့၊ ပါးပါးေလး က်ေနတဲ့ႏွင္းကိုခြဲရင္း ဆရာေတာ့္ကား အမွီလိုက္ ေမာလိုက္တာ၊ ေဆာင္းမနက္ကေခၽြးျပန္တယ္၊ ေၾကာက္လို႔လားမသိ၊ မွီေအာင္လိုက္ရမွာမို႔သာ။

ဆိုင္ကယ္ကို ျမွားပစ္သလိုေမာင္းေနရတာ၊ ကားႏွစ္စီးစာေတာင္မက်ယ္တဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာေလ၊ သတိနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ အေတာ္ေနာက္က်ေနျပီေလ၊ က်ေနာ္ကတြက္ျပီးသား မမွီေတာ့ဘူးေပါ့၊ ကၽြဲကူးေရာက္ေတာ့မွ ဆရာေတာ့္ကို တစ္ဖက္ေက်ာက္ဖ်ာကမ္းကို ပို႔ျပီးျပန္လာတဲ့ ညီေလးေတြက အစ္ကိုၾကီးေရ ဆရာေတာ္ ေစာင့္ေနေသးသဗ်၊ အစ္ကိုၾကီးနဲ႔ကိုစိုးကို အခ်ိန္ေႏွင္းေနမမွာနဲ႔ၾကြသြားတာ။

ဒီေတာ့ ျမိဳ႕ကိုျပန္မလားေပါ့၊ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္.. ဆရာေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းနဲ႔လည္း နီးေနျပီဆိုေတာ့ “ညီေလးေတြကိုေတာ့ ျပန္ၾကေတာ့၊ ငါဆရာေတာ္ၾကီးဆီ၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္သူလိုက္မလဲ”
ဘယ္သူမွမလိုက္ေတာ့၊ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ဆရာေတာ္ၾကီးဆီကို ၀င္သြားလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို ၀င္တဲ့လမ္းက၊ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဗ်၊ ကတၱယာလမ္းေလး၊ ေက်ာင္းကလွ်ဳိထဲမွာဆိုေတာ့၊ ေတာင္ေပၚတက္ျပီးမွ ျပန္ဆင္းရတာေလ ေတာင္ဆင္းေလးေပါ့ဗ်ာ၊ ေတာင္ထိပ္ကေနၾကည့္ေတာ့၊ အလွအပေတြေပါ့ဗ်ာ စိမ္းေနတဲ့လယ္ကြင္းေတြ၊ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ေစတီေတာ္ေတြ၊ ေရ၀ိုင္းေနတဲ့ ကၽြန္းရဲ႕အလွက ပိုျပီးပီျပင္လာတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးလူလူသြာရင္း ေတြးရင္း ဆရာေတာ့္ေက်ာင္း၀ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္ျပီး အသံမၾကားေအာင္ အရွိန္ေလးနဲ႔၀င္ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ စံေက်ာင္းေရွ႕မွာနား၊ အာ.. ေက်ာင္း၀င္းထဲေရာက္ေလ ပိုခ်မ္းေလပဲ၊ ေတာေတြ၀ိုင္းေန တဲ့ေတာရေက်ာင္းေလး။

ဆရာေတာ့္စံေက်ာင္းက တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ေအးခ်မ္းလို႔၊ အျပင္ဘက္ကရွိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တလင္းျပင္ေလာကနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္သလို၊ တည္ျငိမ္မႈအျပည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုၾကိဳေနသလို။ ဆရာေတာ္လည္း ဒီလိုပါပဲ၊ က်ေနာ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေပၚမွာမရွိ၊ မရွိဆို ထိုင္ေနက် ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလး အေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေတာ္မူေနက် ခုတင္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာပါ၊ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ စိုးရိမ္သြားတယ္၊ တစ္ပါးတည္းမ်ား ကုဋီ၀င္ေနလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ကူဋီတံခါးေခါက္ေတာ့၊ အသံမျပဳ၊ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္းမရွိ၊ ဟို စိတ္ပူတာက၊ တစ္ပါးတည္းကုဋီတက္ရင္ တြဲသူမဲ့ေနမွာစိုးလို႔၊ သက္ေတာ္ ၉၆ - ရွိေနျပီျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ့္မွာ၊ အကူမရွိရင္ အထိုင္အထခက္မွာမို႕ပါ၊ ဒီေတာ့ေက်ာင္းေအာက္ျပန္ဆင္း၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲလိုက္ရွာ၊ တစ္ျခားဦးဇင္းေတြက ဆြမ္းခံၾကြေနခ်ိန္မို႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတတ္တာကိုး၊ ေဟာေတြ႔ပါျပီ.. သတိအျပည့္နဲ႔ စၾကၤန္ၾကြေနတဲ့ မေထရ္၊ ခဏေလးလက္အုပ္ခ်ီျပီး ေစာင့္ေနတုန္းမွာပဲ။
ဆရာေတာ္ ေတြ႔ေတာ့
“သားငယ္ အခုေရာက္တယ္လား”
“တင္ပါ့ဘုရား”
“လာေက်ာင္းေပၚသြားၾကမယ္”
ဆိုေတာ့ဆရာေတာ့္ကိုတြဲရင္း ေက်ာင္းေပၚတက္လိုက္မိတယ္။ ဆရာေတာ္ကခုတင္ေပၚတက္ေတာ့၊ က်ေနာ္လည္း ၀တ္ျဖည့္ရမွာသိတာမို႔၊ ဆရာေတာ့္ကို၀တ္ျဖည့္ေနရင္း ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့တရားကို နာမိေနတယ္။

“သားငယ္ နင္တို႔ျမိဳ႔ထဲမွာ၀ါဒေတြရႈပ္ေနတယ္ဆို”
“တင္ပါ့“
“မွတ္ထားဗ်၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားပ်က္စီးရင္ ေလာကပ်က္စီးမယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား ၾကီးပြားရင္ ေလာကၾကီးပြားမယ္၊ ဟုတ္လားသားငယ္”
တင္ပါ့
“သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ သူယုတ္မာခြဲတတ္လား၊သားငယ္”
ဟုေမးလာေတာ့လည္း၊ သင္ျပဖို႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားရျပန္တယ္၊ သင္ေပးပါဘုရား…
“သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရိ၊ အေနာတပဆိုတာ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာေတြဗ်၊ ဒီတရားကို က်င့္ရင္သူေတာ္ေကာင္း မက်င့္ရင္ သူယုတ္မာေပါ့ဗ်၊ ဟုတ္ျပီလား”
တင္ပါ့

“နဲနဲေျပာဦးမယ္ဗ်ာ၊ ဒီေနရာမွာ၊ ဘာလဲဆိုေတာ့၊ သီလကလည္း ရွိဟန္ေဆာင္လို႔ရတယ္၊ သုတလည္း ရွိဟန္ေဆာင္လို႔ရတယ္ဗ်၊ ဒါေပမဲ့စာဂဆိုတဲ့၊ စြန္႔ၾကဲျခင္းက ဟန္ေဆာင္လို႔မရဘူးဗ်၊ အခုေခတ္ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႔တဲ့၊ အဲဒါစာဂမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေထာင္ျမင္လို႔ ရာစြန္႔တာက “ႆသတအစြန္းဗ်ာ”
“ေပးလိုက္ရင္နားေအးတယ္ဗ်ာ ဆိုတာက “ဥေစၦဒအစြန္းဗ်” ဟုတ္လားသားငယ္..
တင္ပါ့
ဓမၼစၾကၤာနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ “အတၱကိလမထအစြန္းနဲ႔ ကာေမသု ကာမသုခလိကၠာနုေယာေဂါ အစြန္းေပါ့ဗ်ာ”။
တင္ပါ့
အဲဒီအစြန္းေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ဟာေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ ဟန္ေဆာင္သူေတာ္ေကာင္းပဲဗ်ေနာ။
တင္ပါ့
“ဒီေတာ့သားငယ္ရ၊ ဘယ္ေလာက္စြန္႔နုိင္လဲဆိုတဲ့ျပယုဂ္က၊ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ သူယုတ္မာခြဲဖို႔ အထင္ရွားဆံုးဗ်”

ဆရာေတာ္တရားကို နာယူရင္း က်ေနာ္ျပန္ေမးမိတယ္ဗ်ာ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေပါ့ေလ..
ဆရာေတာ္ ေရခ်ဳိးေတာ့မွာမို႔၊ က်ေနာ္ဦးခ်၀တ္ျဖည္ျ့ပီး အိမ္အျပန္ခရီးစေပမဲ့၊ အေတြးရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ ေမးစရာေတြက၊ က်န္ေနဆဲေလ။