သံေယာဇဥ္

အခုတေလာ ေလာကဓံက က်ေနာ့္ကို ဆက္တိုက္ ထိုးနက္ လာတယ္။ ေလာကဓံ ထိုးခ်က္နဲ႔ ထုသားေပသား က်ေနျပီး ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အဖုိ႕ကေတာ့ မဆန္းေတာ့ပါ ရုိးသားစြာ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းရန္ အတြက္ က်ေနာ့္မွာ သတၱိေရာ ပညာပါ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ခိုင္ လွသည္ဟု ဘာသာ မွတ္ယူ ယံုၾကည္မိေသာ က်ေနာ္သည္ သံေယာဇဥ္ ေၾကာင့္ မ်ကရည္္္မထြက္ဘဲ က်ိတ္ငို ခဲ့ရပါ၏။

ေအာ္ …သံေယာဇဥ္တဲ့ …အျမင္မဲ့ ေပမဲ့ ခိုင္လြန္းတဲ့ၾကိဳးေလ။

က်ေနာ္ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း သမီးနဲ႔ ေဆာ့ေနသည္။ ဖခင္ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူရင္းႏွီးခြင့္ မရ ခဲ့ေသာ မိခင္မဆန္ေသာ သူတစ္ေယာက္၏ ရက္စက္စြာ အစြန္႔ပစ္ ခံခဲ့ရေသာ သမီး ေပ်ာ္ေနပါသည္။

“ညက်ရင္ အေဖနဲ႔အိပ္မယ္။ အဖြားနဲ႕ မအိပ္ေတာ့ဘူး..ေနာ္”
ဟု ေျပာလာေသာ သမီးကို ၾကည့္ရင္း ၊လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ ေခါင္းကို ညိတ္ျဖစ္ ျပန္သည္။

တကယ္လည္း တျမိဳ႕တည္း ေနၾကပါလွ်က္ က်ေနာ္တို႔ သားအဖမွာ အတူအိပ္ ခဲ့ရေသာရက္ ရွားပါသည္။ သမီးကို ေျပာေသာ အိပ္ရာ၀င္ ပုံျပင္ဟု ေျပာခ်င္ေျပာ၊ သမိုင္းဟုပဲ ဆိုခ်င္ဆို၊ သမီး သိခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာ မွန္သမွ်ကို က်ေနာ္ မေျပာႏုိင္ သည္မွာ ၾကာခဲ့ပါျပီ..

သမီးကို ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႔ရင္း.. ေတြးေနတံုးမွာပဲ….

“ဆရာ” ဟုေခၚရင္း အိမ္ေပၚ တက္လာၾကေသာ ၊က်ေနာ္ စာသင္ ေပးေနေသာ ကေလးတစ္စုကို က်ေနာ္ေတြ႔ေတာ့၊

“လာၾကကြာ ထိုင္ၾက..ျပီးေတာ့ ဆ၇ာ ဘာလုပ္ ေပးရမလဲ ေျပာ..သားတို႕ သမီးတို႕”
ဟု ေျပာရင္း ၊ခေလးေတြကို ၾကိဳေန မိသည္။

ကေလးေတြ ဆိုေပမဲ့ အားလံုးက ေက်ာင္းျပီးေနျပီး အလုပ္၀င္ ေနၾက သူေတြပါ။ က်ေနာ္က သူ တို႔ေလးေတြ ႏွင့္ တျခား ၀ါသနာပါေသာ ကေလးေတြ အားလံုးကို ပညာဒါန English စာသင္ေပး ေနတာ (၃)ႏွစ္ ေက်ာ္ပါျပီ။

တတ္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာ သက္သက္ပါ။ ပညာပါရမီ အလို႕ငွာ ေပါ့ေလ။ တျခားက်ဴရွင္ မယူႏဳိင္ေသာ ကေလးေတြ ကိုလည္း က်ေနာ္ တတ္နိင္ သေလာက္ အေႏြးေထြးဆံုး ေပြ႕ဖက္ ဆီးၾကိဳခဲ့သည္။

က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ကမွ ပညာကို ေလာဘနဲ႕ ရွာခဲ့ရ၊ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပညာသင္ခဲ့ ရဘူးေတာ့ ဒီ ကေလးေတြကို ၊က်ေနာ္ နားလည္ ေပးႏုိင္သည္။ ၊စာနာေပးႏုိင္သည္ေလ။

ထားပါေတာ့ေလ။ အပုပ္ေတြ ေဖၚေနရင္းနဲ႔ မျပီးေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနမည္။

က်ေနာ္ ေခၚလိုက္ေတာ့ ခေလးေတြ ၀င္လာျပီး တန္းစီထိုင္၊ က်ေနာ့္ကို သီတင္းကၽႊတ္တိုင္း ဒီလိုပဲ ေက်ာင္းသားေတြ ကန္ေတာ့ ေနၾကေလ။ ဆန္းမွ မဆန္းတာ။

အခုက ဆန္းေနတယ္ဗ်။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ေလးေတြ လက္မွာ… စာအိတ္ျဖဴ ေလးေတြ ကိုယ္စီ နဲ႔ဆိုေတာ့၊ ဆန္းေနတာေပါ့။ ရိပ္မိစ ျပဳလာသည္။ ဒီကေလးေတြ ကိုယ္စီ.. ေငြေတြ ယူလာၾကျပီ။ ၊လက္ထဲက စာအိတ္ေလး ေတြက ေဖာင္းလို႔။ က်ေနာ္ ေျပာရ ပါေတာ့မည္။ တားရ ပါေတာ့မည္။

“ကေလးေတြ အားလံုး ရုိးရုိးေလးပဲ ကန္ေတာ့ ၾကပါကြာ။ ခါတိုင္းလိုေပါ့”
ဟု က်ေနာ္ ေျပာေတာ့......

အသက္ အၾကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ သမီးတစ္ေယာက္က....
“ဆရာ့မွာ အခက္အခဲ ေတြ႔တယ္လို႕ ၾကားတယ္ သမီးတို႕ ကန္ေတာ့ ပါရေစတဲ့”

က်ေနာ္ ၀မ္းသာသည္။ အလိုက္သိ လိမ္မာတတ္ေသာ ခေလးေတြ အားလံုးအတြက္ က်ေနာ္ သင္ရက်ိဳး နပ္ပါသည္။ စာကို သာမက သူတို႔ဘ၀ ေတြကို ေရာ စိတ္ကိုပါ က်ေနာ္ သင္နုိင္ခဲ့ ပါျပီ။ ထို႔အတြက္ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါ၏။္။

က်ေနာ္ အလုပ္ထြက္တာ ကို ခေလးေတြ သိျပီး ေရာက္လာတာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။

“သားတို႔.. သမီးတို႔ နင္တို႔ ဆရာ ငါေလ၊ ေငြထက္ ပါ၇မီကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာကို နားလည္တယ္ ဆိုရင္ သားတို႕ ျပန္ယူသြာ။ ၊ျပီးရင္ စေန၊ တနဂၤေႏြက လြဲျပီးေတာ့ ၊စာသင္ခ်ိန္မွာ ဆရာစာျပန္သင္မယ္၊ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ၀မ္းလည္း သာတယ္။ သားတို႔ ဆရာ့ကို ခ်စ္ရင္ ျပန္ၾကေတာ့။'
ဟု ေျပာေတာ့ ကေလးေတြ မ်က္ႏွာ မေကာင္းၾက။ မတတ္နုိင္။ က်ေနာ္ လက္မခံနိုင္ပါ။ က်ေနာ္ လို ခ်င္ေသာ အသိညဏ္ ရွိေသာ ကေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေနျခင္း တစ္ခုတည္း ပင္လွ်င္ သည္ ခေလးမ်ား သည္ က်ေနာ္အား ေက်းဇူး ဆပ္ခဲ့ ျပီးပါျပီေကာ။ ေနာင္ လာသမွ်ကို က်ေနာ္ သင္ပါဦးမည္။ ေျပာပါဦး မည္။ ပါရမီ အလို႔ငွာ သာလွ်င္ ျဖစ္ခ်င္ ပါသည္၊၊

ကေလးေတြ ျပန္သြာေတာ့ က်ေနာ္ က်ိတ္ငို သည္မွာ.. ဘာေၾကာင့္ လည္းေတာ့ ကိုယ္တိုင္ မသိေတာ ့။သံေယာဇဥ္ ပဲျဖစ္မည္ ထင္သည္၊။

"ဆရာ.." လာျပန္ျပီ တစ္ေယာက္။ ဆိုင္ကယ္သံ ၾကားတာနဲ႔ ကိုလြင္မွန္း သိသည္။ ကိုလြင္က ကုန္စုံဆိုင္ ေရာင္းသည္။ သူနဲ႔ ကိုထြန္း၀င္းက က်ေနာ့္ဆီမွာ ေဗဒင္ကို အဆဲခံ အဆူခံ ျပီးသင္သည္။ ညဖက္ေတြ က်ေနာ္ ရွိရာကို တကးူတက လာျပီး သင္ၾက သူေတြ ျဖစ္၏။

က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုပညာ ရပ္ကို စံနစ္တက် သင္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာ စဥ္ဆက္ကိုေတာ့ အခြင့္ ၾကဳံေသာ္ ေျပာျဖစ္မည္ ထင္၏။

“ဆရာက.. သူေဌးတူကို.. ဒူးတိုက္ျပီးမွ အလုပ္ထြက္တာ၊ လုပ္လာတ့ဲ(၇)ႏွစ္နဲ႕ဆို တန္တယ္”
ဟုေျပာလာေတာ့ က်ေနာ္ ျပံဳးျဖစ္ျပန္တယ္။

မေတာ္မတရား လုပ္လြန္းေတာ့ လည္း.. အင္း၊ ေျပာရင္ ေပရွည္ ေနမယ္ေနာ္ ဆရာဆီကို စိတ္ပူလာၾကတဲ့ သူငယ္ ခ်င္းေတြပါ တပည့္ မဟုတ္ ပါဘူးေလ။ ဆရာဆိုတာက တာ၀န္ သိပ္ၾကီးတယ္ေလ ေနာ္။ ဆရာက ဆရာနဲ႔ မတူရင ္အပယ္ကို visa မလိုဘဲ ေရာက္သြား မွာေတာ့ က်ေနာ္ ေၾကာက္ပါသည္။

သံေယာဇဥ္နဲ႕ လာၾက သူမ်ား ဆီက သံေယာဇဥ္ ကိုေတာ့ က်ေနာ္ ယူခဲ့တယ္ေလ။ က်န္တာ ေတြကေတာ့ ျပန္ယူသြားၾကေပါ့.။
ညဖက္ က်ရင္ သားအဖ လမ္းလည္ျပီး အတူအိပ္ရမဲ့ သမီးကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ေလ က်ေနာ္ ေက်နပ္ ေနတယ္ေလ သမီးကို ပံုေတြ ျပန္ေျပာရေတာ့ မွာ မို႕ေလ။